Alle inzendingen, jaar 2014, week 50

Ik voel jou warmte zo dichtbij sneller dan 't licht overdag en ook in late uren zelfs van verre uit het zicht En waar je ook bent of bij wie 'k hou ook van jou als ik je zie of op afstand dat is wat ik je zeggen wou…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten. En bij de dicht begraasde zoom Men plante een schaduwrijke boom, En bloemen, bont van kleuren; Ik heb de bloemen steeds…

aan jouw voeten pasten nooit de schoenen die jij koos jij wilde best vriendinnetjes zijn hun negeren deed je pijn altijd was er wel de kring met handen vast jij stond er nooit tussenin vaak keek je in de spiegel naar de dingen om je heen voelde je moederziel alleen maar eenmaal buiten wist jij de natuur met een stralende lach…

Met Willem H. in de gevangenis, Start wéér een zaak vol criminele heren, Want welke boef liet wie nou liquideren? Iets waar Justitie jaren zoet mee is. Nee, laat maar lopen, geef ze maar geen straf: Dan maken ze elkaar vanzelf wel af.…

Dit doen we nou eens lekker rustig aan. We krijgen van verliefdheid echt geen pijn. Er kan dan ook heel rustig aan gedaan. Dus niet te hard van stapel, poppedijn. Maak je geen zorgen over de termijn. We zullen immers met elkander gaan. Want dit wordt rozengeur en maneschijn. Daarover kan geen misverstand bestaan. We nemen alle haltes langs…

Er is geen spijt als ik bijna niet aan je denk onregelmatig misschien, maar dan denk ik meer over je heen alsof jij niet bestaat . omdat ik je niet bemin, ook al is het zo dat jij je aan me vastklampt, en mocht het je lukken mij los te laten, laat me dan alsjeblieft met rust. . Belieft het jou, op een onverhoeds moment, toch weer de kop op…

Als ik aan vroeger denk Moet ik toegeven Dat ik jonger ben dan nu. Denkend aan de toekomst Word ik niet ouder Dan ik nu ben.…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende Kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis? Het huis voelt niet meer als haar thuis De stilte en de leegte is haast niet te dragen Al vele…

Geographic kanaal, laat zien, dat mensen met kapot geschoten gezichten NU pas hun gezicht durven en mogen tonen. Het wrange resultaat van een altijd nutteloze en onbegrijpelijke oorlog die niet alleen levens kosste van hen, die vielen, maar ook van hen die het overleefden!…

De lengte van je bestaan hangt af van je grootte, de tijdsduur van je aanzicht, bepalend voor dat schitterende zachte licht. De lengte van je schijn kan nooit lang genoeg zijn, maar wacht; ik steek je aan, kort zo je bestaan maar geniet met volle teugen van je geflikker je warmte en je kunst om schaduwen te toveren op de wanden…

als een vallende ster bij heldere nacht kwam het déjà vu plots langs geschoten met het gevoel: ik was hier lang gelee 's nachts bij deze poort op deze plaats terwijl ik daar nooit geweest kan zijn het lijkt wel of de geest een eeuwigheid bestaat als deel van meer personen of onderdeel van meer levens in een steeds veranderend patroon…

Je bent zeker ook wel eens onzeker? Als schijn Werkelijk blijkt te zijn Doet dat pijn. Tussen pieken en dalen Zul je het moeten halen.…

Omdat je inhoudelijk Niet zo erg veel voorstelt, En je dat blijkbaar zelf Ook wel doorhebt, Vind je het nodig Dat anderen je toch Vooral moeten zien, En aangezien taal, Zeg maar, niet echt Je ding is, begin je Te pas maar vooral Te onpas opzichtig Te blazen als een In het nauw gedreven kat, Je rug nog net niet gekromd,…

Dank je wel lieverd Jij was mijn moeder ik was jouw kind Je hebt me geknuffeld en bemind liefdevol gedragen mij dat laten voelen al de dagen Onze tijd is nu voorbij het was altijd goed tussen jou en mij Tot ons laatste samenzijn was het telkens fijn al hebben we elkaar nu los moeten laten en zal ik alleen in mijn hart nog met je…

Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zodra de kerstboom in de kamer staat en warme tranen in mijn ogen komen, die sporen trekken over mijn gelaat. Mijn droefenis is niet meer in te tomen, het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad. Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zodra de kerstboom in de kamer staat. Vanwaar, vraagt…

Verworpen in eeuwige strijd van zelfbeschikking geen enkel doel dat heiligt, ook ikzelf heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed zwijgen in de loop van mijn fossiele natuur herschikken de scherven in het spiegelbeeld in mozaïek van…

De leegte vreet mij langzaam op, kijkend naar het duister. Een ziel eens zo licht springt zijn laatste sprong. Gemotiveerd door liefde en geluk, de laatste kus. Verlangend naar vroeger is het onmogelijk te stralen. Ik wacht op een schouder, een tedere lach. Maar tranen glinsteren al, als gebroken kristal. Vastklampend aan herinneringen…

in het binnenland, daar slingeren de wegen nog dwalend naar diepte van binnenbestemmingen naar verweesde bermen pas op, maaien ik dacht als kind dat daar maden waren maar dan casual gespeld zoals bloemen in 't veld nee, radarcontrole onafwendbaar geld om brood te kopen en jouw gang te gaan pas je wel op, voor overstekend…

Ik zal zeker de stilte gaan doorbreken hoor. In Suriname deed ik dat ook altijd, naast mijn man als hij zat te knikkenbollen naast mij op het bankje aan de drukke wandelweg, dat vindt u toch niet erg toch meneer? Hij is pas weggegaan en ik hoop naar boven u weet wel de hemel, hij wist wel waar zijn huis woonde en verlangde hij er de laatste…

Veel mensen willen nu van Facebook af Ze zoeken naar wat anders en sindsdien is Er ruimte voor ‘n Ello, Tzu of Seen.Is Uit krochten waar geen mens zich eerst begaf Omdat ze toen hun heil bij Facebook zochten En als vanzelf hun ziel daaraan verkochten…

Ik zal wel zien in dat rotgebied van duisternis of daar nog iets is of opzettelijk niet; ja ik zal misschien nog even pogen daarheen te kijken met glazige ogen net als andere lijken of als een groeiende kreeft uit mijn strak huidskelet naar buiten breken om wat mij omgeeft te verlaten, met wat ik beteken. ------------------- uit:…

je stem is dun en glad als ijs geeft geen enkele emotie prijs ogen strakken strenge vorst in het donkerblauw van koude luchten toch breek jij als ik smelt en eindelijk mijn lente toon jij schotst wat scheef in kruiend ijs ontdooit dan tot een warme droom…

Gij blijft opnieuw hun kroost ter kalme rustplaats strekken, En ras, ras zal uw loof ook hun gebeente dekken. Oneindige! mijn hart smelt weg in stil geween. 't Verandert al wat is, behalve Gij alleen! Waar werelden ontstaan, en werelden verzinken, Waar zonnen doven, en weer nieuwe zonnen blinken, Blijft gij dezelfde, staag der Eedlen lof…

Vroeger kon je erop vertrouwen Dan gingen de handen uit de mouwen. De mouwen opstropen De zaak niet laten lopen Maar er aan bouwen. Maar de generatie watjekouwen Kan alleen nog maar mauwen.…

wat er gaat komen weten we wel we gaan een keer dood terwijl we vierend op het plein staan of vuurpijlen afsteken in een vergeten Achterhoek weten we dat we zelf al vergeten zijn en eigenlijk zelf ook een vuurpijl en dan maar hopen op 'oh' en 'ah' mischien is er ook wel echt iemand die iets roept over ons meest natuurlijke…

Met een ingetogen gezicht kijkt zij schuin naar beneden en ziet haar zelf niet verlegen weerschijnen in een plas water. Haar mascara druppelt in een verduisterde plas terwijl haar rode avondjurk het gevoel geeft als een kater. Als een donderwolk verrast door een ademhaling flits haar een close-up van grenzeloze openheid. Zwijgzaam…

Iedere nacht Naast je in bed, afzijdig Omringd door slaap Zie ik de besneeuwde berg Van het grote verdwijnen. Ik zou me willen vasthouden Aan jouw lichaam als een rots Maar spartelend tegen het ademloze donker glij ik steeds verder af De besneeuwde berg beklimmend Op een dag zal ik niet meer Wankelen, niet langer aarzelen Tussen licht…

Stik...ik ben niet goed snik, Ik ben een schrijver alleen van 'blik' mijn brein is gevormd in -Nieuwe Gein- het lachen heeft dus gewoon al zo'n sik, mijn gedachten en mijn denken lopen als een trein maar ik hou stiekem toch van; de gekheid, geen geslijm wel van: plagen, stoken, poken, porren en van: "zo leuk" doch liever geef ik mezelf -…

Hij geeft toe is zo moe van het vele strijden zo’n lange tijd heeft niets verblijd er was slechts lijden geen lieve lach geen ogen zo zacht mocht hij aanschouwen wachtte zo trouw op die ene vrouw die van hem zou houden is nu vol wrok en haat niets dat nog baat tegen dit zware leven dat vol geweld hem steeds heeft geveld…

Het gehucht Werbeek: op straat klonk kindergejoel. Heimwee vult mijn hart.…