Alle inzendingen, jaar 2015, week 2

Als de dingen waren wat ze schijnen Zou veel onduidelijkheid verdwijnen. Maar dan moeten we voordien Wel de waarheid willen zien In onze gedachtelijnen. Ook schijnheilig. Lijkt alleen maar heilig.…

Sporen in zand Door golf, wind gewist Op strand Door niemand gemist. Sporen in zand Door zon, wind gewist Op land Door niemand gemist. Sporen in zand, Resten van leven Zijn al vergaan Voor zijn kon geven. Dieho…

hallo mensen moet je horen wat er gebeurde toen ik werd geboren ik was 1 jaar en al bijna volwassen kleedde me al aan kon mezelf al wassen..wat?! ik kon al richten met plassen dat was lachen op school waar mijn moeder mij plaatste toen ik daar de onderwijzers verbaasde Einsteins theorieën kon ik zo reproduceren nee, op school kon niemand…

Dementie Verval verschaft zich toegang tot mijn brein zacht maar onverstoorbaar wordt een deken van vergetelheid gelegd, zoals sneeuw het landschap tot in alle holtes toedekt zo schimmig ontoegankelijk is mijn "zijn".…

de onderarmen; het deel dat altijd in de zon kwam en weer en wind, bruin en verweerd, rozig haar er op, rimpels ruwheid misschien, de stevige handen er aan stugge handen die niet meer plat op tafel kunnen liggen de eeuwige bereidheid zich om gereedschap en de koeienuiers te bekommeren de stevige handen waarin je…

Mijn onvervuld verlangen heeft zoveel facetten. Nu de onzichtbare pijn van het nooit oma zijn. Het hoort bij mijn leven maar went niet. Niemand kent wie ik verlies. Verloren toekomst en levenslang gemis. Het verstand aanvaardt het gevoel blijft. Kwetsbaar om te delen eenzaam om te dragen. Een hart vol liefde voor vele kinderen. Maar…

Ze kunnen bij de FIFA vast niet tellen, Het aantal spelers in een team is elf. Maar zie de foto en beoordeel zelf - Dat krijg je door gebrek aan hersencellen. Corruptie, machtsmisbruik en geld witwassen, De FIFA moet echt op zijn tellen passen.…

Nu zal zij wel een sneeuwdier zijn ergens hurkend op een dikke tak, haar ogen vol tranen. Dagelijks liepen we hand in hand, vormden samen een lieflijk eiland; toevluchtsoord voor bannelingen. Soms vliegt een sneeuwdier urenlang, hongerig zoekend naar een prooi die zich camoufleert als sneeuwvlok. Vaak spraken we zonder woorden lagen…

Mijn grote dochter, zo boos, zo kwetsbaar, Jij stoort je zo aan mij. Is het omdat je soms de waarheid niet aankan, Of is het om het persoontje mij. Je ziet de zaken soms zo anders, En wil ze soms niet zien, Vaak ga je dan goed kijken, Waarom dan niet bij mij. Je weet, ik hou van jou onvoorwaardelijk, Is het daarom dat je mij kwetsen kunt…

ik denk aan daar waar honderd kinderen armpjes strekkend in geschokschouderde hoop ik denk aan daar, in lichtstad donker bloedgedrenkt ik denk te veel en laat mijn woorden staan…

Wijd uitlopende kraaienneus Niet gevuld met geurige kruiden Maar met het gif waarmee Jij je woorden naar mij Afvuurt en mijn eigenheid Vernielen wil - je vermoordt Een mens, mensenkind, Je weet niet wat je doet, Van achter je masker Dat de werkelijkheid Verbergen wil, Want stel je voor Dat je herkend wordt, Je moet er niet…

Er draven massa’s merries door de nacht hun hoeven overstemmen lijkwitte kelken welke de akkers bedekken onder rode gloed van de huidig blijvende oorzaak het is alsof de paarden spreken: wij bewaken het gebeente van de rustende gestorvenen want onder de drukte heerst het meest stille der stilte witte kelken vangen het geluid van ons draven…

Half duivel, half engel, een halfbloed Soms ben je lief en goed Soms ben je ondeugend, stout Soms ben je gewoon helemaal fout Een innerlijke strijd die we moeten berijden Van binnen een tweestrijd, die soms tot hoofdpijn leid Het goede en kwade in ons lichaam samen…

inkt stroomt door mij gelijk levenselixer dat de dagen dieper kleurt of toch wandelend op de toppen van mijn kunnen schilder ik mijn gedichten fabelachtig tot het vloeien zal en zelfs leesbaar zal zijn voor hen die nog nooit één letter hebben gedronken…

Toren onder vuur genomen. Van Babel tot Eiffel. En wij wenen om bloemen in de knop gebroken. Blaadjes nog lichtgroen. Zand nog korrelig en zacht. Het stuifmeel op de straat gelegen. Moord en doodslag. Dat laat zich niet tekenen.…

Leven vormt een wonderweefsel van heden, verleden en toekomst. Geleerden bestuderen leven. Zo leeft feitenkennis. Nieuwsgierig. Leven onbevangen ervaren. Zoals geliefden beminnen. Zoals kinderen spelen. Zo leeft meditatie. Aandachtig. Leven onmogelijk verwoorden. Temidden van pijn en onbegrip, blijven zoeken naar gedichten. Mysterieus…

De schemering vergleed tot nacht een nacht met enkel donker zwart ‘t Leven had louter droef gebracht dat zich ook vestigde in mijn hart De nacht bevroor van eigen koud wijl wind gleed door ‘t naakte riet Voor mij leek zij ’t mooiste goud goud, dat gehuld bleek in verdriet De maan keek over wolken heen edoch trok zich direct weer terug…

Alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken de muren zijn dichtbij genoeg weren de regen met gesneden voegen die regen moet je kunnen horen het dak lekt op bekende plekken daar heb je plastic neergelegd emmers gezet, als er een raam is zelfs een plant, alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken. --------------------- uit: …

ze kent het verschil tussen donker en licht maar wat zij echt wil staat in de schaduw heeft met lichtende vingers getracht dat leven zacht te bewegen maar het zwart bleef ijs en gaf geen enkele emotie prijs waar actie faalde konden zonnestralen hun warmte en koestering kwijt spelenderwijs dansen nu schaduw en licht als eenheid…

Ik heb vannacht een tekening gemaakt, Met elke wet en god de spot gedreven, Maar vreemd genoeg bleef ik gewoon in leven, Voldaan en opgelucht ben ik ontwaakt. Een angstig toekomstbeeld verscheen bij dag: Dat dit alleen nog in je dromen mag.…

LXV. Zijn onze Kindren niet het kristallijn Waarin wij zien (en vaak met bittre pijn!) Hoe diep in schuld Wij bij onze Ouders zijn?…

Ik wou, ik wou dat het al morgen was, want morgen ben ik jarig. Ik ben zo blij, zo blij dat vandaag nog steeds vandaag is, want nu ben ik de hele dag nog jarig. Ik wou ik wou dat het nog gister was want nu ben ik nog lang niet jarig.…

’t kan zo maar wezen terwijl je dit zit te lezen dat je hart plots besluit oké, ’t is over en uit maar ’t kan ook zijn dat je denkt: fijn de rest van mijn leven gaat nog wat beleven leven is niet altijd kiezen ’t kan dooien of vriezen ook met een leuze als: ga voor je keuze blijft het lot het lot…

Hoe kwam ik er eigenlijk toe Eens mijn hart te luchten. Een einde aan het gepieker Weg met al dat zuchten. U kunt ook eens proberen Zaken luchtig te bezien. Het voorkomt veel ergernis En lucht op bovendien.…

Vogels fluiten Een dag ontstaat Een mens stopt met dromen Een wekker stopt Tandpasta glorieert Pindakaas popelt Jan de Hoop groet De mok kleurt Een hond blaft Een man groet Als altijd Mogguh Een klap valt Een steen vliegt Een vrouw kermt Een gedachte sluit Een lampje gaat uit Dag en dauw lacht Groen is rechtdoor Snelbinder…

de nacht zo stil de maan zo vol van haar ‘n schijn van kans dat uit te lichten haar voeten gaan aan haar voorbij ze volgt het niet maar blijft klaarwakker naast zich lopen ze wekt de indruk maar die slaapt en wandelt verder…

Het leven gaat door met de tijd als zekerheid tot de hemelpoort.…

Hoor je de stilte ná de storm de eerste vlaag die slechts wat stof heeft op doen waaien maar gaandeweg de takken boog en bladeren ranselde tot hun val. Het water heeft doen golven een boot dichtbij heeft losgewrikt en pannen van het dak gelicht om even mee te spelen de boom die onder luid gekraak zo even werd geveld. De golven verder…

Nu de scherpte van de narigheid iet wat minder wordt, de alertheid echter meer, zullen we steeds en telkens weer meer, op onze hoede raken! De terroristen mogen dood zijn, dat waren er maar een paar, hoeveel zijn er nog in leven, hoeveel staan en klaar, om te volgen? De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig,…