Alle inzendingen, jaar 2016, week 50

De slangekoppen kwamen uit alle hoeken tevoorschijn, er kwam er zelfs een uit mijn toiletpot, die hoog rondcirkelde en bliksemsnel in mijn achilleshiel beet. Ik sloeg dat mormel met mijn WC-borstel knockout. In mijn slaapkamer kwamen er nog meer slangekoppen met de meest demonische, misdadige, kwaadaardige, egoïstische flikkerlichtogen…

Je steeds aangevoeld en alles met je kunnen delen Nu volstrekt weg waarlijk brute pech en nu het helen? Bloedbanden heersen en dirigeren Normaal gezien iets om erg trots over te wezen. Je ligt nu wel met je mond wijd open in de koeltoog Uitvaartpersoneel pakt dik vet poen, toch een dikke zoen! Koeltuigen, zerken, kisten of fake-mensen.…

Weet je hoe het eens was hoe groen was niet dat gras eikenbomen die tot de hemel reikten paddestoelen oneindig veel dat alles was ons deel weet je de zon was gewoon geel de sterren flikkerden in de nacht en de maan helder als glas weet je dat als ik naar je kijk hoeveel het me spijt dat jij part noch deel had aan dat verleden dat jij…

Die alles troost en laaft, verzucht, bezwijmt, ontverft! Die alles ondersteunt, geraakt, o mij! aan 't wijken. Een doodse donkerheid komt voor zijne ogen strijken Die kwijnen als een roos die dauw en warmte derft. Ach wereld, die nu al van zijne volheid erft: Gestarnten, Engelen, met uwe Hemelrijken, Bewoonderen der aarde, ey! toeft gij…

ik weet het oog de magie van licht waarin zicht al het aardse overschrijdt de tijd mystieke componenten geeft omdat hij als schaduw naast eeuwigheid leeft facetten toont in muzikale kleuren door hun snelle werveling van melodieuze energie waar vormen zich kortstondig manifesteren pulseert een warmte die ons de hemel leert…

Toen in die hoek waar eerdere wind dood blad had vergaard bracht onverhoeds een stormvlaag werveling teweeg die als een bruine tol de lucht inging. En uit de top daarvan ontsprong vervolgens een fontein, een zwerm voorheen verscholen, luid kwetterende mussen. Ze leken meer te twisten dan te zingen. Toch hoorde ik in al dat leven de leeuwerikjes…

"Ne bojtes’ Bol’šoj Medvedicy, Strana Tolstogo, stepi i baboesjka, Dostoevskij, samovar, Petruška, I v samom dele o tom, cto Putin paren horošij" Ik had het niet gedacht, maar ondertussen, Ben ik gehackt door die verrekte Russen! Vertaling kwatrijn: “Wees maar niet bang van deze Grote Beer, Het land van Tolstoj, steppe en baboesjka…

Tijdens de preek in een kerkdienst zogen we op witte pepermuntjes, als je er op kauwde gaf moeder je een por, kreeg je een giechelbui, dan gaf moeder jou een boze blik en een venijnige knijp in de bovenarm. Het was de kunst om de Kingetjes flinterdun op je tong uiteen te laten smelten. Of als ze heel scherp waren met de rand in je tong te…

Als je schaduw langer wordt de voetstappen vertragen namen je soms ontglippen, hoor je taalgebruik veranderen omgangsvormen zich wijzigen waarden aan de kant gezet. In dit licht past de vraag; waarom hoor ik ook nog, pijnlijk zwijgen.…

ik verlies de blik in je ogen ze dwalen ook verder af niet dat ze naar de einder worden gezogen ze hellen eerder over naar de nacht helder daglicht schijnt bedrogen de warmte van de zon trekt verder de herfst is thans uitzonderlijk stil gevoel ebt weg, is minder zacht en het strand verdubbelt het zand de zee droogt langzaam uit meeuwen…

Té goed was je voor je kinderen Het ging je ook nooit hinderen. Onze zware boekentassen sjouwen, het vieruurtje stond steeds gereed Mama en oma waar je - moest - van houden Zo wijs onderlegd ook gewoon Liefde. Wat bracht je ons bij Even genoeg voor mij.....…

Stil zijn de nachten vol verwachting over de komst van een ster zo lang door de wereld verwacht. Die hoog aan de hemel zijn opwachting zal maken; als een symbool van de vrede de wacht houdt bij het 'nieuwe leven' in de decembernacht. De decembernachten zo koud en donker; lonken naar de komst van dat wonderlijk hemellicht. Dat oriëntatiepunt…

Weet je nog hoe jij mij ooit neerschreef zelfs voordat je me las en ik dacht dat jij een dichter was hij kijkt mij aan en leest me terwijl hij naar de woorden van een vergeten dichter zoekt…

Verscheur het behang van taal Sloop het bastion van spraak Splijt elk woord met de moker open Het gaat allemaal om wat er onder de bodem groeit en beweegt, bedacht ik vannacht Leer van de stotteraar spreken Het weten vergeten Ga de mist in Zie je me nog? Het laatste woord ziel Lost lachend zich Op…

dit gedicht is als met helium gevulde vorm kleur en vrolijkheid dansend door de wolken naar de zon in mijn kinderhand de levenslange schrik de holte van het touw dat is ontglipt schoonheid die eenmaal losgelaten zelf de weg naar boven heeft gevonden…

Het was een stille, donkere nacht In Bethlehem heerste een diepe rust Mensen waren zich van niets bewust Niemand had iets bijzonders verwacht. Maar in deze nacht is het geschied Jezus, Gods zoon werd geboren En allen zouden het moeten horen Want de mensen wisten het niet. Jezus, geboren in een stal te Bethlehem Zijn wieg was een simpele…

Wij wensen u al uw wensen toe wensen die 2017 glans geven wensen van harte gewenst wensen die u mag beleven Vrede voor alle mensen verdraagzaamheid en gelijkheid streef naar een leefbare wereld je krijgt daarvoor maar één maal de tijd…

Zwijgend loop ik in deze demonstratie mee met mijn witte vlag waarop zowel woord als beeld ontbreekt - mijn stem die alleen door stilzwijgen weerklinkt. Jij loopt in deze optocht met me op - vrijheid, zeg je, is een hallucinatie die geluidloos maar ook hardop wordt gedroomd, altijd en overal, en het is deze vrijheid die de…

mijn vingertoppen glijden licht over je haren zonder verstrikt te raken het raakt me zo dicht ben je bij mijn hart vandaag zijn we meer dan een onbeduidende draad in het onmetelijke harten zijn de moeite van het redden waard…

"Ik geloof in de Zon zelfs wanneer ze niet schijnt Ik geloof in de Liefde zelfs als ik alleen ben Ik geloof in God zelfs als hij zwijgt"…

Hoe je het ook wendt of keert de mens is en blijft een solist in denken en in doen maar de zoektocht naar liefde, geluk en verbondenheid dat is universeel en wordt nooit uitgewist…

Denken maakt je blij zolang je de fantasie geen grenzen oplegt…

Geen angstgreep maar een warme bedding, een nestelen, een houding vinden in de vluchtigheid van de klaagzang. Dan, samen over de glooiing, tristesse in het brandpunt, maar bovenal levensbalsem, een uitgesponnen samenvlucht. Gestuwd door de kracht van gescheurde zielen, oude verhalen van slapeloze nachten, grimmige straten, afwezige vrouwen…

Neem niet de brede weg die iedereen gaat neem het smalle pad dat is speciaal voor jou en de smalle poort is de poort waar alleen jij doorheen kunt gaan. Jij vindt jouw weg zonder anderen achterna te lopen jij bent daarin uniek op jouw camino pad.…

Vanmorgen ben ik ontwaakt met pijn. Pijn aan de oorschelp, als een hoedrand dubbel geplooid onder mijn warrige slaaphoofd. Pijn aan de linkerarm die de hele nacht gekneld zat op de scherpe bedrand. Pijn aan de enkel, opgespannen weggedraaid in een kluwen van lakens. Pijn aan de onderrug, door het hoofdkussen opgebold onder mijn bekken…

Stout strandt de Wiking Harald Op Vlaandrens grijze kust, Met zijn ontembre Noren, Op goud en wijn belust. Doch Vlaandrens Grave, Baldwin, Nog jong, reeds wijd vermaard, Toont ras zijn heldendaden, Zijn kloeke Vlaamse aard. Hij rent door Vlaandrens wouden, Springt over stronk en gracht... Hij houdt op Vlaandrens duinen, Met ijzren…

Wat je nu zegt verplaatst lucht over een kleine afstand, kleiner naarmate je zachter, haastiger praat: 'Tot waar het weer waait'. Een plek opzij van het kijken. Verwachting loopt naar de rand. Niet te bereiken. ---------------------- uit: ' Raster', 1998.…

ik heb ze zien rijden stoere mannen van weleer beijsde baarden en haren blik op oneindig en meer langs berijpte rietkragen kraakte vervaarlijk het ijs spiegelde zwart dat de immense diepte aangaf het lijken wel dromen uit mijn subtropische tuin waar op beschutte plaatsen al even de lente wil zijn het sombert in deze donkere dagen…

Een van de knapste intellectuelen Nam pas het wereldse toneel de maat En zei: de ongelijkheid vormt het kwaad De mens moet welvaart eerlijker verdelen Hoe geniaal! Ik ben graag solidair Dus klop ik straks aan bij een miljonair…

Tijd als oneindig spel verbindt de weg met het doel maakt zich los van de saaie eentonigheid, of het links of rechts is, het blijft vrij in de verwezenlijking in het verlangen de juiste afslag te vinden wat onontbeerlijk scheen, verlost zich in het mozaïek van ons oer gevoel, soms weelderig wild vol compassie waarin onze hemel wordt…