Alle inzendingen, jaar 2017, week 11

ik stem morgen voor de vrede op degene aan wie ik die taak toevertrouw van bruggenbouwer die van verbinden weet die door verschillen heen kan kijken inzet op dat wat ons bindt oog en oor heeft voor alle lagen uit de samenleving positiviteit hoog op agenda heeft kleur geeft aan de politiek die respect heeft voor mens, dier en natuur…

een tot dunne deken gewaaide blauwwitte lucht hangt stil te dromen op het avondlicht zwarte meeuwen slaan zich krachtig verder de bomen donkere steen geworden staan platgeslagen tegen het wolkendek alsof de wind niet bestaat zo'n intens stille avond die je buik zacht streelt je borst beroert…

er staat een wachtrij in mijn tuin van irissen tulpen en anemonen een voor een laten ze zich zien en dansen op de lentetonen de zon lacht en temperatuur stijgt het leven voelt opnieuw geboren al het grauwe is verdwenen voorjaar klinkt in onze oren ruik het groen voel zonnestralen duik een bos in en ervaar zie de kuikens en de lammeren…

Begroeten doe ik lente het beetje meer zon Het briesje dat takken met jong groen in beweging brengt De stoel die ik van binnen naar buiten draag om het zachte pastel van bollen beter waar te nemen Het is voor mij .....geen vraag naar het zingen van die ene merel.…

in nauwe stegen staan nog oude huizen van hout en witgekalkt leem het stinkt daar nog naar kip dronken kip in lokaal bier gekookt de ranke boot vaart nog naar de nabijgelegen brede rivier op de heuvel schittert nog de zon op de gouden koepel van de pagode de mensen branden er nog wierook vrouwen bidden om een kind…

De kranten staan bol Integreren gaat niet goed Het wordt te dol Mark Rutte weet hoe dat allemaal moet Zelfs nummer 69 op de lijst van de VVD Geeft een vleugje Poetin mee O Mark, wordt niet te groot Want bij 69 zetels en Moskou erbij zinkt onze fiere Hollandse boot…

jouw pen raakt mijn ziel, vederlicht letters weven woorden in welsprekendheid die zachtjes landen in een literair gedicht dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd woorden die als veertjes blijven liggen op mijn huid zo teer, zo fijngevoelig en zo licht maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks…

Mijn brein leest boeken Mijn lichaam eet koeken Twee gescheiden werelden Komen zich niet bij elkaar melden Deze Windows kraakt mijn hersenpan Literatuur is iets wat ik niet aan kan Deze lerares is des duivels over mij Met mijn cijfer zijn wij beiden niet blij Engels is een geweldige taal Maar literatuur is echt een kwaal Deze toets kan…

Zotheid kan worden verklaard. Gevolgen zoeken oorzaken. De ene waarheid lokt de andere uit. Het gaat nooit zoals het lijkt te zijn. Tegenstellingen spelen met elkaar. Altijd is het zo gegaan. Mijn gelijk strijdt met het jouwe. Dat spel lijkt zonneklaar. Eindelijk herkent een vriend zijn vijand. Na de strijd geven ze elkaar de hand. Goden…

(voor Shirley Jannice Henry) Als de zeer gerespecteerde vrouw van de kunstschilder James Porter hoefde je niet met de benen en al bloot. Als moeder van twee kinderen zag jouw toekomst er florissant uit en dacht men alle tegenslagen weg. Zeker dat meest ongewenste en definitieve. Toch strandde je onherroepelijk in jouw zwaar getormenteerde…

Jan malde wat met Nel, en 't was wel met haar wil; Nochtans en deed ze niet als roepen: Stil, Jan, stil. Maar Jan kon meer dan Diets en hield haar bij haar pak: Nel was van Londen, en 't was Engels dat ze sprak.…

Er ligt een appel op een schaal voor een open raam- als hij zou kunnen denken zou die appel denken: is dit nu beurs, zo n doof gevoel... hij is nog zoet, maar hij wordt al moe zoals alleen een appel moe kan worden, hij rimpelt en verkleurt, het is een warme dag, niets grijpt om zich heen en niets gebeurt en een hand pakt hem op,…

ik hoorde de lucht leeglopen met een sissend geluid de regen kwam van boven en ik stak mijn handen uit water spatte alle kanten op en vormde snel een tweede huid die mij omsloot intiem deel maakte van de losgebarsten bui ik voelde mij niet nat als eeuwige bijkomstigheid maar zag kringen uitnodigingen zingen door druppels…

Diepgaand beminnen liefkozen of adoreren Strelen aaien kussend aan stukken door Tot aan het ochtendgloren 't Doet toch zo pijn.…

De Turkse kieswet, las ik in de bladen Verbiedt campagnes in het buitenland Jij zette deze wet liefst naar je hand De machtswil hitst je op tot lijpe daden Een Turkse volksstemming? Onnutte zet: Jouw wil is in Turkije toch al wet…

Als een spiegel ligt de plas in het landschap wat ik nu snap het is een oog tussen het geboomte Het kijkt mij aan ik zie m'n gezicht als in een dicht.…

Onze levensreis begon als kind Toen we nog geheel afhankelijk waren En niets in deze wereld hadden ervaren We werden gekoesterd en bemind. Na verloop van jaren werden we zelfstandig We moesten onze levensweg zelf bepalen Dat ging dan vaak over bergen en door dalen En we vervolgden onze reis eigenhandig. De tijd droeg ons naar de ouderdom…

Ik heb geen zicht op de morgen. Ik ben telkens weer verbaasd. Elke dag heeft zijn eigen zorgen. Zolang de levensbron nog niet is uitgeraasd. Ik hou mij niet verborgen. Ik vind in dit leven zijn eigen plaats. Elke zonnestraal verbaast mij ook weer morgen. Wordt langs mijn profiel zielshartig teruggekaatst. Mijn verbazing kan ik niet verbergen…

zolang de winter duurde en er geen eind kwam aan mijn huivering droeg ik m'n lichaam onder kippenvel verborgen toen eindelijk de lente zich schuchter toonde en ik de zon ving op mijn huid verdween goddank de taal der blinden zienderogen…

Er graasden zeven warm geklede schaapjes op de Peel een ruige herder hield hen met zijn stok in het gareel de schaapjes blaatten over sappig groen en witte wol van zeven schapen is dat al snel zeven zakken vol de harde herder knechtte gans de horde dag en nacht met opgeheven stok hield hij de dieren in zijn macht maar één opstandig…

Regelmatig besluipt mij de angst dat ik je nooit meer, zoals ik mezelf ook ooit nooit meer... maar waarom vraag ik me af want uit niets kwam jij uit niets kwam ik, ontwaakten wij, vervolmaakten, waarom dan bang voor het niet meer zijn als ooit. Voor verandering, kentering? Alles kenterde naar hoe het nu, dat goed, naar een jou en mij…

Zwijgzaam als ik ben Wil ik luisteren naar geluiden Naar klanken aangenaam En vooral melodieus Woorden die het goede fluisteren Gemeend en zeker serieus Ik zal ze schrijven op witte vellen En mij verre houden Van enig commentaar Later wil ik ze zwijgend lezen En slechts denken; “Ach, laat ook maar.”…

Dat mensenrechtenschender Erdogan Ons polderland schuimbekkend en bezeten Fascisme en nazisme heeft verweten…. Daar lig ik ’s nachts niet één tel wakker van. Maar noem ons niet bananenrepubliek, Er zijn tenslotte grenzen aan kritiek.…

Klopt het wel, feitelijk? Holland bananenland? Nergens bij ons groeit dit Tropische fruit Echt wel! Want Kaya gleed Schilveronachtzamend Zaterdagavond nog Hier bij ons uit…

Vermoeid door een aanhoudende buikgriep slenterde ik met mijn zak boodschappen naar wat ondersteuning bij de Albert Heijn. Een Marokkaanse goedzak op leeftijd zat driftig tekeningen in te kleuren en ik zakte even lekker door mijn knieën, rustig loerend naar de afgeprijsde bloemen en planten. Ineens was daar dat allochtone meisje, die…

Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Holderdebolder, haastig, want straks dood Wezens door elkaar sterk uitvergroot Bovenaan de keten van de dieren Staat de mens te vloeken en te tieren Altijd immers wacht hem Charon’s boot Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Trachtend om zichzelf wat te plezieren Vechtend voor hun dagelijkse brood Zoekend…

Het schemert, en Waar 'k peinzend langs de golven ga En peinzend naar hun ruisen hoor, Ruist al hun vloed mij schuimend na En wist mijn spoor. Het schemert, en Waar 'k wijkend het getij beleef, Ruist het getijde op mij aan En wist wat 'k in mijn hart beschreef - Wat 'k heb gedaan. Het schemert, en In 't ruisend wit getijde zie '…

ik had veel in mijn mars maar kraamde lachend blijdschap en verbazing op gezichten heb toen niet goed op de centjes gepast troubadour leek mij wel wat met zang en dans de mens vermaken liedjes uit het hart die de pijn vervagen van de lange werkdag dagelijks langs herens wegen gaan in zon en regen staan de herberg met een warm…

Wat waren ze charmant, spontaan, gevat Wat hadden ze beloften, mooie plannen Tot woensdag nog dat rijtje blauwe mannen Dan 4 jaar tot het volgende debat De cijfertjes, de leugens, kissebissen Ik zal ze straks als kiespijn nog gaan missen.…

Ze vallen meestal tegen als je ze herleest, de boeken, die je ooit (figuurlijk) hebt verslonden, want wat je daar ook vroeger mooi aan hebt gevonden, dat blijkt dan op zijn hoogst inmiddels mooi gewéést. En toch... Je pakt wel eens een bandje uit een kast, blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen wandel je lang vergeten paradijzen…