Alle inzendingen, jaar 2017, week 11

‘k Hore tuitend' hoornen en de navond is nabij voor mij: kinderen, blij en blonde, kom, de navond is nabij, kom bij: zegene u de Alderhoogste, want de navond is nabij, komt bij: ‘k hore tuitend' hoornen en de navond is nabij, voor mij! (8/8/1860)…

Zo... mijn partij is duidelijk aan ’t winnen Tenminste toch zo’n zeteltje of drie Ik heb gestemd maar ik zeg niet op wie Ik denk dat u dat zelf wel kan verzinnen Een tip: het volgende is het geval Ik was afvallig maar ben nu halal…

Kleine violist tussen het bladergroen. Een muzikale verbeelding voor een nieuw lenteseizoen. Zuivere tonen klinken op van het snarenspel. Een strijkstok tokkelt tonen. Iedere snaar binnen menig kwartmaats tel. Kleine violist tussen de voorjaarsdromen. Laat wat tussen het groen zal ontwaken opnieuw zijn dromen dromen. Kleine violist…

het bos legt paden bloot stemt meerdere zonnen mild ter plekke denderen dreunbuffels omheint een hek einde verharding altijd honderd meter, zelden zacht enige wrijving dringt zich op zoals een wandelaar bukt voor een stormsonate modderstromen, zonsondergang ergens gloort schijnlicht uit vuurkorf en brandgang een sloot doorgrondt…

met vernauwde blik snellen we voorbij de plekken des onheils haasten ons over de struikelstenen boven de gedolven graven vergewis je van de koude diepe hemel hoor de naamlozen die met beukende pauken roffelen op de hardleerse huid van de aarde…

hoe vervreemd ben jij van mij of waren we nooit dichter daar jij verkeert in kringen waar ogen mij de deur wijzen of is dat mijn vooringenomenheid of berust deze op eigen ervaring hoe vervreemd ben ik van jou of waren we nooit dichter daar wegen lopen een weinig kruizen tot het punt dat we oog in oog staan tja, wat dan…

Ik geloof in God, die mijn vader wil zijn Hij die hemel en aarde geschapen heeft En nog steeds alles onderhoudt wat leeft Ook mij nabij wil zijn in verdriet en pijn. Ik geloof in God, die mijn leven leidt Hij mij in Zijn liefde wil aanschouwen Dat ik op Zijn woord kan vertrouwen Hij, die mij van zonden heeft bevrijd. Ik geloof in God, die…

Hij werd niet gezien, niemand had hem ooit opgemerkt - Soms twijfelde hij eraan of hij wel bestond, misschien was hij wel niemand, Bestond hij uit niet meer dan wat lucht. En ineens vandaag die brief die met de hand geschreven is, En toch duidelijk zijn naam vermeldt - Een brief met alleen maar positieve woorden. Hij twijfelt…

ik ken jou niet enkel in het voorbijgaan of wellicht achter het verschiet zag ik je daar staan? met een blik van herkenning en nog eens ik weet het niet zeker de leeftijd presenteert de rekening dat maakt mij ook weker en heb meer oog voor iedere mens toch was er een ontmoeting, zo een dichter eigen, ik verbeeld me dan dat jij het bent…

Huizen, bomen, tuinen, mensen - ze glippen je ogen binnen als vissen in een hongergrot. Aan jou de nobele keuze welke indrukken zullen gaan zingen voordat ze worden opgeslokt. Recht vooruitkijkend ontgaat je wat er zijdelings vliedt. Wolken blijven in rijen drijven. Je droomt hardop... en doet teniet. Inwendig roeren zich draken. Tot…

zoals ze daar ligt in het steriele hoog-laag bed oogt ze bijna breekbaar. De glans op haar gezicht herinnert me aan druppels dauw in het eerste ochtendgloren het zou me zoveel meer bekoren als de sfeer niet zo geladen was de stilte drukt mijn borstkas naar binnen mijn moeder zwijgt, in meer dan honderd talen mijn adem hapert even in het…

Alle eer aan koffie deze morgen Een kop of kom is me gelijk ook 'n beker mag Soms ken ik van 't drinken niet de maat Ik doe graag verslag van de geneugten van koffie De geur van koffie houdt zich niet echt lang verborgen En dan de smaak... alsof een aartsengel over je tongetje gaat.…

Iemand is op de stalen tafel gaan staan, heeft ongeduldig gesproken, gepraat gepraat en opnieuw gesproken. Iemand zwaaide met een vlag. De kelen hebben gezongen. Er werd gezocht naar de noodzaak van een leus, die de duisternis beschrijft. De opstand zal klagend onderweg zijn. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

heerlijk als je ogen weer lachen de taal spreken van humor en kracht warmte straalt van je af in koesterend ontvangen emoties raken geladen de zachte pijn van vele scherpe kantjes in het samenzijn helend is je kus die in liefde gemanteld alles toedekt en sust…

Leer dit van mij, o mensen, leef broederlijk onder elkander: Partijhaat is 'n afschuwelijk ding... in 'n tegenstander.…

Wij deugen niet in ogen van de Turken, Wij hakten Balkanmoslims in de pan: “Achtduizend Bosniërs”, zegt Erdogan. Fascisten zijn we, genocideschurken. Dat hij daar veel van weet is nogal wiedes, Zelf liepen ze voorop met genocides.…

Omdat we ‘elektronisch’ niet meer durven (e-stemmen is geen waterdichte zaak) Gaat men, terwijl ik hier dit rijmpje maak Waarschijnlijk onder ede aan het turven. Maar niet alleen de stemmen ónder Ede, Ook boven, links en rechts ervan telt mede.…

Keurende ogen beschouwen een behoren bij. Zij zoeken de gemeenschappelijke waarden. Een ik en jij naast een hij en zij. Keurende ogen peilen de diepten van een hart. Zij peilen met diepte, die met een beetje van dit en een beetje van dat meer wil wezen dan een verkeerde start. Een onvergetelijke ervaring die vanuit de ogen zijn…

Vandaag vang ik zonnestralen. Met open armen. De lente is vandaag begonnen. Vandaag volg ik mijn gevoel, met de snelheid van het licht. De wereld draait door. De tijd staat stil. Vandaag vang ik zonnestralen.…

zodra mijn vingertoppen de witzwarte ladder beroeren neemt iets mij bij de hand ik kan dan zo maar niet stoppen een verlangen laat zich vervoeren onaantastbaar voor het verstand de ogen sluiten zich als vanzelf en mijn omgeving laat ik achter ik ga onderweg, weet niet waartoe, naar ergens waar ik klanken delf, de bodem is er zachter terwijl…

op de steile weg omhoog is alles te vinden wat vastgelegd moet worden: bloemen tussen grijze rotsen van graniet hoge kliffen diepe kloven in de sporen van de tijd jouw berichten van liefde en rouw uit Brussel verlaten stad waar alles te vinden is wat jij zwijgend schrijft waar je alles ziet in de breking van het licht op de steile…

zó, zei de paljas ik ben gekozen zit ik voorlopig voor vier jaar op rozen…

Ik ben geen profeet maar durf wel te voorspellen als een echte Hollander van Friese afkomst een echte Rotterdamse Nederlander met veel verliefdheid voor Amsterdam ik, Jan Jacob Krediet, voorspel met mijn nuchtere verstand dat het een groene uitslag wordt omdat de meeste Nederlanders weten, voelen en dagelijks ervaren dat het gras bij ons…

je vleugelt verglijdend op de wind een roep die buren kent van ver daarginds vrijheid vogelt tegen wolken zonder volgers nooit alleen stippen waaieren zwierig bijeen scheren zwart voorbij een volle maan voordat zij naar hun eigen rustplaats gaan…

Vandaag neem ik na maanden een besluit: Door braaf één van de vakjes rood te kleuren, Bepaal ik mede wat er zal gebeuren, Al maakt het eigenlijk niet zo veel uit. Het nieuwe kabinet, dat zal je zien, Bestaat allicht uit een partij of tien.…

Ik wil graag weten wanneer volwassenheid begint. Ik vraag het maar - mijn moeder zegt: hoe oud je ook bent, je blijft altijd mijn kind. Ze heeft haar dood nog niet gepland, is zelfs niet ziek. Ik heb wel alvast gezegd dat ik de kast wil hebben; tegen de tijd dat ik hem erf is hij antiek. Maar dat duurt nog vele jaren. Ze wijst soms naar…

In grauw beslapen lakens lig ik mijmerend te wachten op de merel die z'n ochtendlied zal brengen, hoe lieflijk toch, dat haperen in hetzelfde refrein zo ken ik zijn routine, de klacht, de vrome pijn. Het ochtendzwerk breekt open nu de vroege bus zich suizend door de malse voorjaarsregen trekt. Een morsige man schurkt zich tegen me aan, hoe…

De stilte fluistert over het wonder. Het wonder aan de wortel van het bestaan. Telkens zoek je naar goede gronden. Maar het is de aarde die zwijgt, want zo als het gaat is het altijd al gegaan. De natuur kent zijn regels en maten. En slagmaten als het soms zo moet zijn. Alle rede zoekers moeten eens loslaten als duidelijk wordt dat…

15 maart 2017 Een stemmige dag de verkiezingsdag een dag van stemmen een dag van keuze een dag van een nieuw begin een dag van iedereen van jong tot oud van gelovigen en ongelovigen van arm tot rijk van mager tot zwaar van dik tot dun van werk tot werkeloos van valide tot invalide van allochtoon tot autochtoon van wit tot zwart en…

ik leg mijn oor te luister op een zacht donzig kussen hoor een stil gefluister: zal ik jou in slaap sussen? ze strijkt door mijn haren schuift ze voorbij een oog en sluit ook de lippen mijn adem brengt ze tot bedaren ik voel lichte stippen zich om me heen scharen…