Alle inzendingen, jaar 2017, week 12

Hij drukte zich wat calvinistisch uit Het geld gaat naar de “Schnaps” en naar de “Frauen” Die zuiderlingen zijn niet te vertrouwen Verschoot hij daarmee niet zijn laatste kruit? Mocht deze baan hem onverhoopt ontvallen Dan maar een flinke neut en naar de Wallen…

Je ligt in bed Er is een touw om je nek. Het leven is goed. Het brood is vers. Je groet een vriendelijke vrouw. Je drinkt thuis koffie. Je eet broodjes. Je leest de krant. Het leven is goed. Je gaat naar bed. Er is een touw om je nek. --------------------------------------------------------…

dat Satie niet afkerig was van weemoed weet ik al langer in dit vroege klavierwerk heeft hij zijn ziel gestoken met tederheid worden toetsen betast emotie vertaald in heldere tonen vrijbaan gegeven aan tranen die gedreven zullen stromen zo er iets op aarde is dat klank geeft aan m'n gevoel dan moet dit het zijn de klankkleur rijk aan…

Het schijnt dat het door liefde komt wanneer dauwdruppels op lentebloemen vroeg in de ochtend het zonlicht weerkaatsen en in nachtelijke uren als oren doof zijn is het vriendschap onder maanlicht die ons laat weten dat we mensen zijn misschien heb ik een liefdesband papieren onschuld van mijn dromen kan ik niet anders dankbaar zijn omdat…

Westwaarts van Inverness langs Loch Ness Een veelbesproken brug en een huurauto piloteerden ons de lucht en Skye in Gepland verdeelde de brug, gebouwd verbindt ze Landschappen stralen door zon en veel water Berg en dal mogen schitterend groen pronken Een Schot zei: you’re never finished with Skye in de pub en ik hoefde niet te vragen why…

langs de vloedlijn van mijn binnenzee liggen diep kobaltblauwe veren kon ik engelen plukken uit de werkelijkheid dan zou ik het zeker weten: deze liefdevolle kleurrijke veren passen bij het engelenkoor van Cherubijnen…

“Kom bij mij, allen die vermoeid zijn Als uw lasten zwaar zijn om te dragen U door verdriet en pijn bent verslagen” Jezus zegt: “Ik zal er altijd voor u zijn”. “Wees er zeker van: Ik zal u rust geven Kom maar bij mij, ik zal voor u zorgen Nu, vandaag en iedere nieuwe morgen” Wat kan dat een troost zijn in ons leven. Jezus is vriendelijk…

dat ik over 't weiland staarde mijn wortels stevig in de aarde met in mijn kruin een vogelgaarde sprookjesachtig, als een droom ach was ik maar een boom.…

Als je nu mee gaat formeren Jesse Klaver kan je die beweging van jou wel vergeten want ze zullen je, jullie helemaal opeten lekker ding van 30, motiverende jongeren Rutte(50), Buma(51) zullen links respect tonen maar dat is vooral hun eigen act, toneel want liberalen en christenen, vooral oudere voelen, kunnen, kennen niet anders dan macht…

Nog liggen ze er voor anker wachten.... op zomers plezier nog niet klaarwakker nog niet ...getuigd voor de vaart het is tenslotte nog maar eind maart De zeilen in het vooronder het roer roerloos Ik zie de rimpelingen van ongeduld in 't klare water.…

Op een onverharde weg met stofwolken achter de rug bloeit de appelbloesem tegen de helder blauwe lucht. Gedartel in het weiland het ultiem gevoel van vrijheid met gespartel in het water bouwen zij met zorg hun verblijf. Het is een nieuw begin waar de merel mij ontwaakt tijdens het blauwe uur en het eerste zonlicht mijn netvlies…

Hoe hoog zijn bergen die men niet kan overwinnen Hoe diep dalen en ravijnen waar geen bodem is Hoeveel de redenen die wij als uitvlucht verzinnen Hoeveel lopen wij door beschuldigingen mis. Hoe breed rivieren die niet te overbruggen zijn Hoe ver zijn zeeën die ons van mensen scheiden Hoeveel hindernissen doorkruisen onze lijn Hoe nodeloos zijn…

Een diepe wonde werd geslagen in onze harten. Op 22 maart 2016 werd het na een oorverdovend geluid overal stil. Ons Belgenland stond op zijn kop. Je hoorde je eigen adem stokken. Het geluid werd oorverdovend stil. De wind vergat te blazen. De zon schaamde zich achter donkere wolken. De duizenden ogen werden troebel door tranen. Iedereen greep…

Er klinken voetstappen daar ginder op het pad. De grindkiezels knisperen op het ritme van een lang verleden. Ze spreken de taal die symbool staat voor de liefde in een hart. Ze kleuren de oude mentale zwart-wit beelden in het heden. Iets van herkenning veert op in de geest. Die voetstappen zijn de herinnering van een ooit gedeeld feest.…

Als ze leest neem ik afstand en kijk ik door kieren van deuren naar haar neusvleugels en wimpers die zich nauwelijks verroeren het omslaan van de bladen, er is geen ritme we streven naar gave roerloosheid. Genoeg nu, het boek klapt dicht, zal de ziel ooit rusten denk ik wanneer ik teder haar schouders streel en me aan haar trage tranen…

de wereld heeft haar beste tijd voorlopig wel weer gehad we zien alleen maar haat en nijd en leven in een kruitvat maar ondanks deze trieste feiten valt er nog best te leven het is slechts aan jezelf te wijten als je daar niet naar wil streven er zijn nog goede mensen ook al zijn het er niet veel je hoeft het maar te wensen en dan worden…

ook al klinken woorden nergens naar, dit ochtendlicht blijft onderhuids gedragen, meerstemmig en zacht herinnerbaar pastelgeuren, met ons verbonden in een zee aan golven met vredig water gelijkgericht, onder prille kleuren bedolven als magnetische polen zo innig blij eindelijk, de zon is de evenaar voorbij…

Niet te geloven, dat je zonder dat ik het wist zo nabij was en toch niet de moeite hebt genomen om mij op enigerlei wijze gerust te stellen. Ik dacht, misschien zit er nog een kaartje van jou in mijn postbox, maar nee, de leegte staarde mij aan, zoals de leegte mij iedere seconde aan blijft staren alsof ik er niet meer toe doe. Je denkt misschien…

Op vleugel-suizelen, in stille nachten, Komt uw heraut, Herinnering, getogen Door mijne geest, en spant zijn purpren bogen, Tot dieper duiding dan de dagen brachten. Dan zie 'k - o zoet signaal van verre wachten! - Fata morgana van twee peinzende ogen, Die uit een krans van lieflijk mededogen Wijding uitspreiden over mijn gedachten..…

ik heb je gezien uitzinnig in beminnen het steeds maar weer opnieuw willen beginnen door de spanning van het spel we schilderden verleden op doeken die we kleedden met het prille groen dat eerste lentebloesems deed ontluiken in het tedere toen magisch waren de nachten die meer uren telden in het wachten op elkaar surrealistisch de ontlading…

Zij bijt het eten uit de grond. Haar snede keert het bestaansrecht om, vlak bij de aarde. Wie haar schaafde, smeedde wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad. Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden. Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat het duister zoekt wordt naar het licht geheven. Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar…

Het podium dat Durham Octave krijgt Is zonder meer verwerpelijk te noemen. Beter dan op zich in te laten zoomen Zou het hem sieren als hij blijvend zwijgt. Maar al is elke boef er één te veel We hebben weer een knuffelcrimineel.…

Klein glasscherfje in voet, dus vurig alles zo rood Bloed baart zo vaak onterechte zorg mits dat knalrood. Toch weer ergens reikend naar het firmament sierlijke tooi Tig sterretjes me leidend naar hogere sferen, hemels mooi. Me veel meer waard dan briljantjes, ongenaakbaar rein Geluk zwol aan heftig vuurvol intens - voelde me ook klein -.…

Na 't uittrekken van wortels uit de gezamelijke tuin kwam de verjaardag weer naar boven. Een euforie bijna jij binnenkomend in ons oude huis je broer, een kijken hoe 't was veranderd. Toen stapten we de deur weer uit, de lage instap in, 'k moest helpen en eenmaal daar, hulde je j' in een lange wollen jas en ruime zwarte pet, gehaast…

Een vonkje hoop zoekt naar wegen en kansen om een redding in een mensenleven te kunnen zijn. Een wakend vlammetje dat vanuit de duisternis een nieuw licht wil schijnen op dat wat dreigt weg te zakken in het aardse venijn. Het is daar voortdurend in elk geval van voorkomend leed. Een geestelijke reddingsboei in wat hectisch leven heet. Wanneer…

het duurt voor de inkt zich met het papier verbinden wil het duurt voor de ontroering naar stille tranen voert het duurt voor de zachte ziel de opperhuid bedekken kan het duurt voor de schrijver de kant naast de weg kiezen zal…

Een wereld in rouw Een wereld die huilt Een wereld die dreigt Een wereld die schuilt Waar moeten we heen Geen mens die het weet Hoe men dit vergeeft En nooit meer vergeet…

Spreek vrijwillig over God, maar misbruik nooit zijn naam, Nog zie 'k in gedachten die spreuk overal staan! Echter de knapen van vandaag hebben die spreuk nooit gezien want nog niet eerder kwam zijn naam voorbij op oneerbare wijze. Wanneer 't nieuws laat weten dat: 15 jarigen 't lezen slecht behappen begin ik al dat vloeken ineens: Veel…

De herinnering is de ultieme duiding dat iets niet meer terugkomt, het in het verleden huist hoe ik ook tuur, wat ik ook schrijf men is overleden gebeurtenissen van het verleden zijn nog slechts beelden in mijn verdrietige hoofd…

Wieg mij een lied dans mij een mouw klap mij een roos maar laat mij niet in de kou struikel mij een blok glij mij een banaan schiet mij een gebed en lach mij een traan brei mij een naald naai mij een steek hou me vast klem mij stevig beet regen mij een boog kleur mij in, wis mij uit hou van mij met haar en huid zwijg mij een…