Alle inzendingen, jaar 2017, week 13

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

Uit het niets ontspringt de ontplooiende Lente. Ontluikt stilzwijgend.…

Lammetjes springen vrolijk in de wei Moeder schaap houdt ze in de gaten Zo kunnen ze haar niet snel verlaten Maar blijven ze allemaal aan haar zij. Een leuk gezicht, dat nieuwe leven Het kondigt ons weer het voorjaar aan We zijn blij dit alles tegemoet te gaan Wat door de Schepper wordt gegeven. Dankbaar mogen we zijn in deze tijd…

In de meeste gevallen Zijn het stoere kerels Mannen met ballen Onverschrokken Ongeschoren Schier met durf Die weerwoord geven Risicovol corrigeren Vrouwen trekken Aan hun lurf Echte mannen Sterk welriekend Goedgemutst En vol met haar Niks geen gladgeschoren ballen Zacht gekookt en halfgaar Echte mannen Zeldzaam mooi Uitstervend…

zal ik op een dag weten hoe ik je moet lezen wat zal nodig zijn knip ik de wind aan flarden leg ik het hart op de tong zwengel ik de lichtheid aan of zal de stilte alles zijn…

Overmorgen gaat het in: het peuken-pot(je) het verplichte peuken-pot(je) onder het milieu-wetgevingsmotto: Rokers hebben een plek en dat is buiten peuken hebben ook een plek en dat is in het peuken-pot(je) Overmorgen, zaterdag gaat het in met als sanctie 100 euro boete per geconstateerde weggegooide peuk op straat, de weg, brug, 't plein,…

Doorheen de Sinjorenstad Over een voltapijt van sneeuw Beloofde het met de stilgeborene Tevoren aan een bloedige eeuw Bepaald geen sappige dag te worden Toog hij een cafeeke naar binnen Om met de gerimpelde schrielkip in een tas Maar niet instant te hoeven beginnen Zich van zijn overschot te ontdoen Op het kerkhof in zak en as Waarna het…

Een jaar geleden Verliet je ons Jij wist het Dat de tijd gekomen was Wij beseften het niet Of zagen het niet Het was de hoop Die ons verblindde Het blijft steken Als veel te fel licht Je hebt niet gewacht En dat doet verdomd pijn Men zegt wel eens "De tijd heelt alle wonden" Maar het litteken is er nog En zal steeds zichtbaar blijven…

Overal klinkt muziek. Rijke klanken bekoren onze oren. Wie goed luisteren kan behoort tot een dankbaar publiek. Dat zijn oren spitst om zich op te stellen daar waar het genieten kan van al die vrolijke lentekoren. Die vrolijke lentekoren zijn weer terug. Een zachte winter ging razend vlug. Weldra genieten wij weer van de mei…

de gedachtegang blokkeert de gedachtegang in vrijheid denken de ademhaling het moment is er altijd in vrijheid leven voorbij het houvast ik, de eigen steunpilaar in vrijheid te zijn…

Plaatsen die we ooit hebben bezocht worden in onze ziel verankerd. Mensen waarmee we ons verbonden voelen blijven ademen in onze herinnering. Mensen waaien waarnaar de wind het wil. Omdat momenten tijdloos zijn. Onmogelijkheden mogelijk. Ruimte grenzenloos. Stilte stil.…

drie buizerds zweefden boven de tuin ze floten naar elkaar de oude tuinman floot blij terug mag ik bij je zweven addee…

een lijvig varken en een witte zwaan gingen samen eens uit eten het personeel had goed haar best gedaan maar was toch nog iets vergeten want een zwaan kan echt geen vlees verteren terwijl een varken alles eet dus ze moesten toen improviseren en dat kostte nogal wat zweet maar toen alles dan op tafel stond kon het etentje beginnen het varken…

Verstrooid zo hij is wenst hij na zijn verscheiden te worden verstrooid…

Zo groen en kruivend het rak, transparant langs de oever waar wieren slaperig bovendrijven. En dan die surfers, gehaakt aan hun driehoeken, achter hun ramen geen land ziende, niets dan hun eigen vaart, het schuim om de planken, het schuim dat kookt op hun voeten, vervlokt in de wind, hun zwarte rubberpakken laat glinsteren. Zo te hangen…

je ogen wolken licht schaduwen wisselen op je gezicht dat in een ondefinieerbare stemming is jij straalt niet voluit hebt versluierde momenten van afwezigheid die ik niet helemaal begrijp toch zie ik de zon doorbreken in het goudgerand gedeelte van je nog licht betrokken blik met klarend blauw in zicht je lach verheldert snel…

Het nepnieuws komt eind maart wel heel dichtbij, Wie achterdochtig door zijn krantje bladert Bemerkt al snel dat 1 april weer nadert, Zelfs niet één pretpark is er nepnieuwsvrij. Lees maar eens waar die ons nu mee bestoken: Je mag per 1 april (!) daar niet meer roken.…

ik ben een rode klaproos ontkiem na lange duisternis op plaatsen waar geen liefde is als een Papaver Rhoeas herrijs ik tussen steen en as ik bloei op alles wat ooit was.…

De reflectie van de ochtendzon, diep rood en wazig, stuitert over het gitzwarte water. De ontnuchterende koude bries steekt als naalden op mijn huid. Hiaten van de nacht verschijnen. Plaatsvervangende schaamte weerkaatst in vreemde ogen van een bekend gelaat. De fronzen van afgunst, trekken diepen groeven in mijn gezicht. Het optekenen…

twee hazen op z'n paasbest (zo op het oog een stelletje) trakteren mij op eieren... zo juicht mijn hart toch maar mooi even om iets waarvan ik nooit meer heb durven dromen…

Ik ben mijn Naam vergeten, Weet niet meer Wie ik ben, Naamloos drijf ik In de mist van Het vergeten, Alleen wie ik Liefheb zal mijn Naam nog weten - En ook haar naam Is mij ontschoten En wie zij was Ben ik kwijt…

Hoe vaak hoor je mensen, klagen steen en een beetje been? hoe vaak hoor je mensen mopperen over dat, wat ze juist niet hebben? Hoe vaak zijn mensen ongelukkig omdat ze kwijt zijn wat ze hadden? Hoe vaak gaan gesprekken over verlies, wat niet meer is te behappen? Maar weet je dat er ook mensen zijn die diep in hun hart, verlies plaatsen…

Hoeveel doneerde jij zelf al? Ik zie schouders die worden opgehaald, collectebussen die nergens staan en anders genegeerd zouden worden. Denk aan de velen die denken en soms ook zeggen: zullen we ons eerst bezighouden met ons eigen land. Er zijn hier al problemen genoeg, we kunnen de hele wereld niet helpen. Er blijft ook altijd te veel geld…

Als de merel zingt in ‘t jeugdig groen mogen wij onze winterjas uitdoen… staat de tuin met blauwe druifjes schoon zont de poes zalig onder d’ oude perenboom je zou denken ze is aan ’t spinnen en ‘t ronken maar soms kijkt ze even met een loens oog wat hipt die merel op en af die stronken hij moet ergens broeden en dan nog zo hoog wanneer…

  I   Ik gaf haar een driehoek kaastaart Ze zei: Dank u Dan vroeg ze: Zei je wat? Ik zweeg en at mijn driehoek     II   Ik schonk haar een kopje koffie en reikte haar de melk Ze zei: Dank u En vroeg niet meer     III   Ze bukte en raapte een servet van de grond en zei: Ik zeg, wat ligt nu daar? Ik dacht: Dat zei je…

terwijl ik lekker lag te zonnen op het drukbevolkte strand kreeg ik van een agent twee bonnen want ik had niets aan de bovenkant hij zei: ik moet u wel bekeuren want wat u doet is illegaal en begin maar niet met zeuren want zo is het nu eenmaal ik zei: agent mag ik u vragen waarom u mij twee bonnen geeft? waarvoor zijn die bedragen? dat…

(voor Mata Hari) Als nuchtere, aristocratische Friezin had je ook in Leeuwarden kunnen blijven om bij de Oldehove te mediteren met een stuk suikerbrood en een glas beerenburger, maar nee, je koos na je Indonesische trip voor het wilde leven in het artistieke Parijs, waar je poseerde voor kunstenaars en waar je naaktdansen opvoerde, die…

me dat taaltje van de jeugd eigen gemaakt, tegen zin in generatiekloof,ik had het er niet makkelijk mee- onzin? - wennen dat doe je toch beslist voor liefste joch of voor knus huisje venteke toch what a feelings, huisje boompje beestje tuintje. sms van omg en nog meer van dergelijke me niet zo bekend mijn scholing, dat wil je niet weten zelfs…

Met grote ogen van verwondering. Met rode konen van opgelatenheid. Beleefden vele generaties van kinderen hun eerste momenten van muzikale spontaniteit. Op woensdagmiddag of zaterdag klopte een kinderhart zonder zorgen. Begeleid door ouderen werd zo een kort moment van kindergeluk bij de muziek van een aapjesorkest in hun…

Nu het verleden wordt geïsoleerd en compassie vindt bij het slijten van gevoelens door het verdriet vindt de onzekerheid jouw route en krijgt de weg het hectiek in perspectief tot definitief. De horizon schittert in kleur als jouw avondjurk in violet dat pronkt in het blauwe uur in stilte tijdens zonsondergang…