Alle inzendingen, jaar 2017, week 13

traag ziek varkentje jij schiet niet op ik gooi jou in kokend water in Amerika zijn de straffen hieromtrent heftig Nederland slaat een flater de medewerkenden slachthuis/Belgie horen hen gillen zien toch... zij tonen zich doodsbang voor de akelig aankomende dood ja roepen zij kort tijdsbestek teveel varkens ik moet goed…

het wordt niks ik voel dat woorden blijven zweven ze willen niet weergeven wat ik ermee bedoel heb ze geschild van emoties ontdaan ze kijken me kaal aan zinnen hergroeperen werd een wanhopig allerlaatst proberen heb in armoe het werk weggedaan helaas bleef alles staan in het herlezen begon het langzaam vorm te krijgen…

Als Eva niet verleid was door die slang, Als Adam niet dat hapje had genomen, Dan was ons onze onschuld niet ontnomen, Dan waren we gelukkig en nooit bang. Maar liever dat ik hier op aarde lijd, Dan veilig leven in onwetendheid.…

voor de liefste Wanneer, ook dán als de andre tekens zwijgen, De ziel haar zucht in kleuren wedergeeft, De Min haar blos in 't rozenblad doet stijgen, De Erinnring in 't vergeet-mij-nietje beeft; Als Hope fladdert in de groene twijgen, De Rouw in 't lover der cypresse zweeft; Als Jaloezij de gele tulp doet hijgen, De Glorie in de frissen…

Mijn moeder, ik vergeet haar nooit weer Ik voel nog die hechte band met haar Maar helaas, ze leeft allang niet meer Mijn moeder, ze was me zo dierbaar. Mijn lieve moeder, de spil van het gezin O, zo zorgzaam en altijd aanwezig Moeder, ze maakte het allen naar de zin En was altijd met haar kinderen bezig. Een lieve moeder, om dankbaar voor…

Als een oude stad heb jij je ommuurd met bakstenen dubbeldik en nauwelijks poorten Je hebt geen ijlbodes te paard gestuurd Je hebt jezelf verschanst met wapentuig in allerlei soorten Het zwijgen heeft me het meest ontwapend Van inname.... heb ik tenslotte maar afgezien.....…

Maria weende aan Jezus graf zij die zoveel om haar Meester gaf weggerold de steen waar was Hij toch heen Hij stond zo dichtbij en toch veraf……

tussen geboorte en dood oefenen we de luchtdans een pas de deux voor die vederlichte vertraging van de val wacht in de schaduw op het verlangen en de verwondering in een lege tussentijd voel de immense stilte van het korenveld in onweerslucht…

Geschutswolken met paarse buik verdampen van de scheepshuid. Een saluutschot ontbrandt op de flank, zonder geluid, los kruit ontstoken door de zonnevlam. Er is wind voor opleving van oeverloos varende schepen, met lucht beladen sturen ze naar de open haven, ongeklaard worden goederen aan oostelijke poorten binnen gehaald. Van een brede…

De klok is gesprongen als een lammetje in de wei. Vier poten vol vreugde vooruit. Dat wil zeggen: een uur extra licht ’s avonds. Nu moet en kan het gebeuren! Dit is de week waarin goede voornemens wel zullen werken. Geloof me. Doe het gewoon. Ga elke dag een uurtje sporten, wandelen, joggen, hardrennen. Ga naar buiten. Geniet met volle teugen…

En elke morgen kijk ik op de tulpenboom een éclat-vertoon…

beste dokter mijn handen trillen en mijn hoofd doet heel erg pijn misschien heeft u voor mij wat pillen of een ander soort medicijn de dokter zei: laat ik eens kijken want voordat ik iets kan geven zal toch echt eerst moeten blijken welke problemen er bij u leven hij zette zijn bril op, zuchtte diep en keek mij rustig in de ogen zei toen…

een zonnegele paardenbloem staat trots en stevig op één been 't bloemhoofdje hoog opgeheven naar de zon, hij trilt heel even als een bij met zacht gezoem een rondje vleugelt om hem heen zo zelfbewust in 't licht te staan bezadigd deinend in de wind ik heb het stiekem nagedaan en voelde mij weer even kind.…

ik zit voorlopig water aan de kroeg regent pijpenstelen schat het wordt wat later huis half uur op de fiets nog maar even toch wat bier  een nat pak heeft niemand iets wat leverworst dan weg van hier we doen eigenlijk niets muziek en dans zoals zoiets wacht niet mijn lief totdat ik naar je kom…

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

O gouden zon! wiens licht noch nooit is uit gegaan, Maar die gedurig brandt bij ons, of d'antipoden; Gij, die geen zwavelstok noch vuurslag hebt van noden, Om (of gij wierd gedoofd) u weer in brand te slaan: Gij van wiens vuur al de planeten en de maan Haar leven trekken als de mensen van de broden, Ja, zonder wie ons vuur geen pot zou kunnen…

in de lach op het terras klinkt lenteachtige ondeugd op deze eerste rokjesdag onwennig bloot trotseren benen met uitdagend flair gepasseerd winters wit ze blozen niet eens als hakken blijven steken tussen de kasseien waar meeuwen altijd eten speels waait de wind verblindt laagstaande zon de jeugdige parade met lente als hun gade…

Die drie zwanen drijvend op het meer zag ik niet weggaan en waren er weer, en de treurwilg met een scheef houten been, haar haar omlaag en weerkaatsend omhoog maakte een boog om de zwanen heen, door een kind getekend, maar ik moet om te beginnen het kind nog verzinnen. Dan is het waar maar lang, lang later. Dan is het najaar en klotst…

De laatste tijd dacht ik steeds “minder minder” Bij politieke pochers op teevee Hun woordenstrijd klonk nimmer recht door zee Goddank, een viertal lijkt iets eensgezinder Straks klotst er wel een opblaasboot, heel stoer, Met Rub'ren Rutte grijnzend aan het roer…

Kan ik je nog vertrouwen nu je me één keer in de steek gelaten hebt Kan ik je nog vertrouwen na alle angst en pijn om te verliezen Of zal elk klein signaal voortaan het leven bepalen als teken van herhaling De tijd zal het leren maar wat ik heb geleerd zal ik niet vergeten Mijn hart je hebt me niet gebroken maar wel een patiënt…

Loterij je wint erbij. Aan de spanning die het geluk je kan geven. Sweepstake de gedroomde hypotheek. Je beste inbreuk op de sleur van het dagelijkse leven. Je staat met je verwachting in de wacht. Je hoopt op die kans levenslang nooit gedacht. De voorpret op die doorbraak waarop het leven je met rijkdom zal omgeven. Op die dag zal anders…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

in gekortwiekte tijd waar steeds meer punten de vloer aanvegen met komma's de punten van rust creëren we tussen puin en pijn een sprong in het duister steentjes ketsen over het water om de grote afstand te overbruggen komma's kleuren op de verdwenen vernislagen in gekortwiekte tijd ademen we het broze leven in en uit…

Moeder... ze zong het met onvaste stem Zong ze 't om hem over hem? Ik weet 't niet mijn vader.... al langer dood en begraven Moeder.... in de aarde boven hem Met onvaste stem: 'daar bij die molen die mooie molen daar woont de jongen waar ik zoveel van hou'.…

Jaaaaaa met z’n allen naar een pretpark Vroeg vertrekken zijn we de files voor We zijn er bijna daar staan we plotseling stil in een rij een file noemen ze dat Eindelijk daar aangekomen om een kaartje te kopen Staan we weer in de rij de populariteitsrij Maar niet getreurd eenmaal binnen Eindelijk kan het avontuur beginnen Bij de eerste attractie…

wij dompelen gedachten in de kaasfondue roeren stevig rond vóor er wordt opgedist beurtelings komt hier lief en leed voorbij in het zeker weten van het veilige vertrouwd zijn verbondenheid wordt gedeeld aan een ronde tafel…

Vrouwe Natuur drukt de knieën tegen elkaar minzaam en kuis doch met de kin opwaarts, zelfverzekerd, klaar om op portret te worden gezet. Ze kent haar bruisende gestel; herfst is slechts menstruatie, een spoeling, de voorbereiding op een vruchtbaar stoeien. Immers, na de kille vleesrilling gaat ze gelijk weer met de benen wijd het hoofd…

is hier soms ergens een toilet? ik moet zo nodig pissen met instappen niet goed opgelet maar kon de trein niet missen de conducteur zei: nee, dat is te duur maar het volgende station is Assen dat duurt nog ongeveer een half uur daar kunt u naar believen plassen ik stond op punt van knappen en zei: ik moet nu echt ... dat zou hij toch wel…

Wat blindheid onbesuisd! Dat Eva die God diende, In 't zalig paradijs, uit weelde, zonder nood Der hellen roffiaan het ledig ore bood En om te worden kloek des Heeren vloek verdiende! Wat wederhorigheid! Dat Adam, niet ontziende Noch tijdelijke last, noch eindeloze nood, Zocht, opgeblazen puist, te worden even groot Als God die hem bewaard en…

We vroegen hoe laat komt de dood voorbij en ze zeiden we weten het niet, alles is voorbestemd nu en hier dus we weten het niet. Waarom is het zo stil verbaasden we ons, zelfs de klokken slaan hun notie van tijd niet. Alle uur zonder waarheid is stilgezet, zeiden zei. ------------------------------------------- uit: 'De buigzaamheid…