Alle inzendingen, jaar 2017, week 3

vanuit het perzik roze bed prijkt hij kloek tussen de lakens rond zijn zomerbruine borst, kassa krakend wulps gedrapeerd er scheren ohhh’s en ahhhh’s gedempt door meters etalageruit toch uitgegild, boven zijn hoofd: een dame buigt en vraagt of hij wat drinken wil daar zwemt een meermin in zijn glas ze oogt hem wulps voorbij en zwaait…

Omhelzen in een tedere surplace, het enkelgewricht zoekend naar gelijkbalans om dan samen op het ijspad van klanken in ontgrendeling als één weg te glijden. Gepiloteerd tussen clangevoel en pubersentiment slaap tegen slaap, romp aan romp, langs de schrikdraad van de bandoneon gegidst door de torsie van het torso. Muziek als dynamisch onderduikadres…

Zo wacht ik tot die zin mij te binnen schiet, Me niet laat lijken, wat ik niet ben, Me niet zo pijnlijk kwetsbaar achterliet. In de zoektocht naar die zin, die én de lading dekt, én de spanning breekt. Laat ik het soms oneindig stil. Terwijl door de prachtige ondeugd, in elk pupil Jij mij steeds weer om een antwoord smeekt. Op het…

Het is toch wat de kamer van mijn hart zo open en warm Dat is toch wat geen klep meer gesloten Iedereen kan binnen in mijn hart Soms is de kamer vol, benauwd dan weer ruim Leeg, eenzaam zelfs stil Het is toch wat zo open mijn huis met kieren en gaten Pompend hard, bruisend open Warm…

Is het de verlichte filosoof Die door het stellen van kritische vragen De wereld steeds beter kan verdragen? Of is het de verlichte boeddhist Die mediterend zoekt naar de innerlijke ziel Om zo vragen te beantwoorden Die slechts voor de uitverkorene Zijn te begrijpen? Niets is zeker Behalve dan dat zij beiden van een verlichting spreken…

ik heb wat zon gepakt uit de grote voorraad dag kleur zacht de dingen om me heen met schaduw als contrast soms sombert zwart de balans die ik voor ogen had dan koester ik met warmte een wat lichtarme kant schep zo mijn eigen wereld in het zijn haar delen voelt paradijselijk fijn…

Het tijdperk “Trump” gaat eindelijk beginnen Het zal vast met de wereld beter gaan Al onze zorgen zijn straks van de baan Hij komt en ziet en zal ook overwinnen Misschien vindt u dit alles ongegrond Vergeef mij...ik ben dol op dom en blond…

De mond zei dat de mond gesproken had. Snel de laatste regel geschreven, bleker dan een doodsklok. Er werd op de driftige deur gebonsd. Hier zijn de benen, hier zijn de armen, ze worden weggebracht. ------------------------ uit: 'Stemmen', 2013.…

Ik vertrouw op de waarheid; maar wat is die waard. Onduidelijke lijnen doorsteken mijn kaart. Doorzichtigheid kan schijnen waar vaste waarde verdwijnen. Mijn blik vertroebeld raakt in een vertrouwen beschaamd. Mijn toenadering mijn handelen zullen normeren. Wanneer de geloofwaardigheid mijn kern niet meer raakt. Ik vertrouw op de waarheid…

Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen. Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland. Een moeder met een klein kindje aan de hand. Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen. Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag. Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

We leven met de nukken van de pluim De weerman kan ons ijs en sneeuw beloven Maar op zijn woord kun je hem niet geloven Zodat ik al zijn praatjes niet meer pruim De vorst is weer een keertje weggebleven Die Hiemstra kan ik echt geen pluimpje geven!…

wanneer is het begonnen dat we woorden vonden die zouden blijven die we ons zouden herinneren die niet konden verdampen wanneer was het dat we de leegte in de woorden hoorden of huisde hij al vanaf het begin in wat we niet zeiden…

Met een kaaskop, gelige haren, een centenbak en bonkig postuur. Reist hij door heel nederland om zijn kennis te delen over de Japanse cultuur.…

Mijn gebint... is ijzersterk zoekt zich telkenmale luchten Grijs? Lichtblauw? onbewolkt? wolken als snelle paarden ....logge olifanten? Maar ik hoor... m'n pijlers en schutten hardop zuchten kreunen van pijn De lijn.... met gele ballen door de schipper niet gezien door dichte mist misschien? het botsen en vallen ramptoeristen…

Nep-nieuws! nep-parlement! nep-volgers! nep-...... Nep-God? nep-Koning? nep-Vaderland? nep-Europa? nep-Wereld? niet nep wel nep net nep nep nep 2017 het nep-jaar!…

Wanneer de zon in je pupillen vonkt en vreugdeboogjes je ogen buigen krult, tintellichtend om mijn stil-juichen een kus die naar je lippen lonkt. Die blik zal me altijd mogen fascineren sleept sporen in ‘t stof als een signatuur, etst zich in mijn geest, een wiegend figuur dat me als vanzelf doet aspireren, nee! jágend maakt naar die hitte…

vol snijdende kou gevoelstemperatuur bindt de schaatsen onder…

Toen ik voor het allereerst, een auto zag voelde ik: ik ben verliefd. Ik was vier, voordat ik wist, wat echte liefde was. Kleine auto's zijn wonderen. Zijn huiskamertjes op wielen. Niets auto. Niets vanzelf. De kennis van duizenden, komt in ons autootje samen. Voor minnaars, zoals ik. Vijfenzestig jaren later, voelen autootjes zoals…

het was de man met de donkere ogen waar jij voor viel hij sprak en zong over liefde en geloven raakte jou tot diep in je ziel zijn innemende lach nam je mee naar verre bossen en golvende zee in zijn verhalen kon je verdwalen maar zonder enige angst ging je mee bij het vlammende vuur speelde hij zacht het warm verlangen van het…

Sylvana Simons geeft van daadkracht blijk, Al twintig man, voorwaar een gouden lichting. Nog staan de neuzen in dezelfde richting, Maar rekent zij zich niet op voorhand rijk? Geestdriftig toont Artikel 1 zijn ballen, Benieuwd wie er als eerste af zal vallen.…

Bang dat je niet echt bent, streel ik je hand. Bang dat ik gene droom ben, raak jij mijn hart aan. In jou is de wereld verbazing. Net als het gebaar wil je geen woorden zijn. Mijn dorst naar jou is mijn water en jouw minuut is de eeuwigheid van mijn dag. Ik had de liefde nodig om jou te vinden, maar nu heb ik jouw eenzaamheid nodig om…

In starren nacht lag de woestijn van 't leven, En strekte ver zich in de somb're tijd, Daar was geween en wanhoop, moord en strijd, En boven kwam een zware bloedwolk zweven. Daar bloeiden bloemen, in gestadig beven Geschommeld door de wind van haat en nijd, De rode: bloeddorst, en de gele: spijt, En witte stonden grimmig-doods geheven.…

Het zal wel duren denken we vaak. De zonvloed stroomt soms langs de boorders van ons leven. Het is de uitstelling die dan maakt, dat wat na ons komt ons bij een confrontatie geen rust zal kunnen geven. Uitgesteld leed zoals dat heet van rationele alledaagse zaken. Die in essentie geen uitstel blijken te zijn, omdat zij in perceptie…

zijn er lichte dagen van heldere geurende honing vogels die de hemel in trage vleugelslag beschrijven optilbare woorden in stille uren van onbetreden sneeuw trillende crescendo's van diep verborgen nachtegalen roffelende hagelstenen op het dak vuurwerken voor leven en dood in tijden van blijven en weggaan de oogwenken van zijn en niet…

De winterbloemen die ik je wilde geven zijn al gesmolten…

De glimlach van de winter is grillig en grauw de hemel in grijze tooi nergens een stukje blauw maar de takken van de bomen gehuld in rijp een schouwspel zo wondermooi…

Dor als een parkeerplaats verlang ik om te leven. Gemillimeterd gevoel snakt naar uitbundigheid! Een sorbet op een terrasje? Begin nu al te beven... Mijn leven is doortrokken van zuur- en zuinigheid. Voeg daarbij Het Oog dat mij ziet schranzen, en u snapt een fractie wat mij straks zal doen branden... Een beetje vakantie plan ik in de buurt…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…

Menselijk schoon wat je van buiten ziet, is een zeepbel die bekijks biedt. Zit de schoonheid in je hart, als een gevangen vogel die zijn omgeving tart, laat hem dan ontsnappen uit die kooi, word je binnenste-buiten mooi.…

Weet je, als we kiezen ’t broze te delen het begin almaar te laten herbeginnen bedachtzaam zijn zonder te bezinnen en chaos scheppen in de rituelen dan laat ik mijn jas voor je open staan. Je mag je er altijd schuil houden dicht tegen mij, vingers in de vouwen van mijn kraag, waar vanuit het voortbestaan van het deinen van breidelloze…