onder de Doem
Dor als een parkeerplaats verlang ik om te leven.
Gemillimeterd gevoel snakt naar uitbundigheid!
Een sorbet op een terrasje? Begin nu al te beven...
Mijn leven is doortrokken van zuur- en zuinigheid.
Voeg daarbij Het Oog dat mij ziet schranzen, en u
snapt een fractie wat mij straks zal doen branden...
Een beetje vakantie plan ik in de buurt van een kerk-
een betrouwbaar baken mocht de Doem toeslaan.
Fietsen met een vriendje die onze kring niet kent?
Stiekem word ik verlinkt, moet m'n lief het bezuren.
Normale mensen roepen: 'Volg je eigen hart.
Durf hun zwavelzangen met een blog te breken.'
Voor mij een brug te laat. Al die zwarigheid
in mij gezaaid, behelst de oorzaak van het kwaad.
Hoofdschuddend laat dit landje elke prachtige zondag
Een Niet Te Tillen Schuld in kinderen exploderen...!
... schilderij: Paul Klee (1879 - 1940) ...
Schrijver: K.Bladzij, 18 januari 2017Geplaatst in de categorie: moraal