Alle inzendingen, jaar 2017, week 3

Door staal omringd, hoog boven de stad, voelt mijn hart als een achtbaan wanneer onze ogen elkaar ontmoeten. Als twee wolken die botsen, barst het gedonder los. De andere kant van je ziel komt los. Een ijzige nevel vult de ruimte tussen ons in. Je rug, als een muur van haat naar mij toegekeerd. Door dik en dun, samen hand in hand…

Stoer, agressief, vechtersbaas, groot en sterk! Ik keek tegen hem op, wat een vlerk! Tien jaar later kwam ik hem weer tegen, nu is hij heel vriendelijk, zacht en belegen.…

Je koestert iemand voor zijn persoon, zijn openheid, zijn oprechtheid. Je betrapt hem op geen leugens vertrouwt hem met je ogen toe. Je had het niet verwacht ook maar aan gedacht, dat je aan de kant werd gezet. Uw hart en voornemens worden geplet. Vriendschap is licht als een veer met een punt zo hart als een speer. Je wordt doorboord met…

In deze tijden van overinformatie, waar wij stress en prikkelbaarheden van krijgen, weet ik vaak niet meer waar ik het zoeken moet. Wat zoeken? Ik bedoel iets van relaxatie na al die gore overdaad aan opdringerige, krijsende informatie. De talloze beeldschermen verpesten mijn onschuldige ogen en maken mij onbewust tot een harteloze robot…

It lân laket Lamkes en geitsjes binne oars as eamelders, se dûnsje it libben op it lân. Se tinke net, se binne programearre om te bûteljen, by de sleatskanten del te gean, grinzen te ferkennen. Eamelders kinne net oars as marsjeare mei harren pakkelaazje op ‘e rêch sette se gjin stap tefolle of oerdwers nei it nêst dêr’t se de foarrie…

ik heb wolken altijd bedacht hun nevelig ijle waterpracht bevat al mijn dromen zij kleuren mijn stemming wispelturen het gevoel van alledag duisteren de nacht ook jouw gezicht in het wit-roze licht van opkomende zon met de ontwapenende lach van ontwaken samen gaan we de ochtend maken oplossend in blauw koesterende warmte omdat…

Toen Frans zei dat hij wist van ingewijden, Wie in Turkije grepen naar de macht, Had hij dat helemaal niet goed doordacht, En zat hij doodleuk nepnieuws te verspreiden. Een goed advies, na deze nieuwe flop: Hou nu gewoon uw mondkapje maar op.…

De ziel is in diepste wezen zielig. Op ieders lip slaagt zij er maar niet in substantie te verwerven. Begrensd door ene begrip dat loos is, zonder materie is zij niet meer dan het woord dat haar benoemt zielsveel, met hart en ziel, zieltogend: niets dan taal. Daarom raakt dit gedicht aan niets en slaat bij iedere regel de plank steeds verder…

Wat het nijdig lot ons afnam, Toch de maan gelukkig niet. Ach! wanneer we die niet hadden, Dieper nog ging ons verdriet. 'k Heb met Laura afgesproken: Morgenavond, klokke tien, Moet ge uw blik naar 't maantje richten; Ik zal ook naar 't maantje zien. Mocht 'k een wonderdoener wezen! 'k Maakte een spiegel van die maan: 'k Zou dan,…

Verlatenheid schijnt jou niet te deren. Verlatenheid hoort bij een droevig hart. Gebroken en donker gekleurd is het glaswerk; wat eens kristal zuivere mogelijkheden had. Verlatenheid door het niet doorzien; dat een verlangen naar zuiverheid was op de weg naar een mogelijk misschien. Dat in een werkelijkheid de zuiverheid blijkt te zijn…

edoch, als poëzie mijn taal beweent en sneeuwvlokken zich leggen aan de stem bij mijn voet wie wiegt dan mijn droom aan de harlekijn die ik hierin had ontmoet? vereerd na al die vreselijke zaken die zich tegoed doen aan mijn pret, kus ik mijn Cleopatra en wens dat ik na vele jaren nog steeds haar minnaar in mij mag vinden des temeer het…

Als de waterkou je kleumt En je humeur niet is te pruimen Zegt je vrouw: nu is het tijd Om de vliering op te ruimen Het komt nog eens van pas Heb je steeds gezegd Maar niets verdween, alleen Is alles tien keer verlegd Ok, Ok, ik zoek het uit Geef me alstjeblieft de tijd Niet overhaasten (traineren dus) Later heb je spijt Zo ging…

De moed bij elkaar geraapt voor een tocht langs de barre kust. Beukende zee en bijtende wind houden de wereld buiten. De stilte van het diepe ik verbergt zich in de duisternis. We wachten op een leeg gemoed. Elke vezel van het lichaam door het zand gevonden. We verlangen te kennen wat zich niet laat kennen. Wat blijft als woorden ons verlaten…

IJs smelt. Water wordt geboren. Een druppel valt in de stilte. Oorverdovend. Plons!…

De vonk in het vuur de druppel in het water het voelt als jouw hartslag waardoor 'n beweging ontstaat Niet om het vuur te doven maar om warmte te verspreiden…

Wat is de wereld toch licht als het donker is verdreven langzaam de trap bestijgend die de aarde beneden laat de zongele hemel naderbij fel knipperend in de ogen Alleen is daar helaas nu echt de laatste tree de keuze is afdalen of toch verder Aarzelend wacht hij de komst van de avond van de nacht tot de eerste langs zal komen Springend…

Haar ogen priemen, ik voel haar kijken, Kan een lach nauwelijks, nee... echt niet voor me houden. Ik wil haar raken, maar kan enkel reiken. Ben een bokser, verslagen, al in de touwen die alleen overeind blijft, om er te zijn. Ze deelt uit, plagende tikken, mijn benen papier maar de deur op een kier, een vragende blik en, Ik val in…

kwam op voor hen die geen stem hebben en worden uitgebuit vermoord voor hun huid, vlees, of gebruikt voor vivisectie zijn hart verpand aan de strijd voor rechtvaardigheid wat zullen ze hem liefdevol onthalen in de apenhemel rust zacht Opa Water…

We kunnen de vrede laten bloeien haar hoeder zijn en samen het onrecht uitroeien zij is de roos die wij koesteren en bewaren zo kan het leven vredig verder varen zij is de schoonheid van de later jaren want dan eerst zien wij de zin van onze inspanningen in.…

Zijn gezicht toonde zijn sporen Van een leven lang hard werk Zijn rug gekromd van al dat bukken En toch was hij nog steeds heel sterk Zijn handen waren kolenschoppen Hij liep nu met een oude stok De kolenmijnen zijn gesloten Hij was verbitterd, dat kon hij uiten En zij heel bars:"joh, donder op"…

Vaak zijn ijzig koude landen rijk, en de gloeiend hete landen wat armer. maar er komt een eind aan dat ongelijk want de wereld wordt steeds warmer!…

ik aarzel in dit licht dit stilgevallen licht taal of weerstand alles van liefde is kostbaar zeg je en ik aarzel in dit licht herinner ieder gebaar geknield voor mijn engel zo vroeg in de stad dun en waterig licht besprenkelt lege straten verlaten pleinen en bruggen stille huizen en winkels naakt en kwetsbaar ben ik haar koning van…

Langgerekte schaduwen en de mensenschuwe straat verdwijnt voorbij de duinenrij, het naaldbos ginds maar keert via slinkse omwegen toch weer midden tussen de huizen terug in een verzonnen of net even te hardop gedroomde werkelijkheid valt een wonderlijke gloed over alles, de tijd moet de tegengestelde richting zijn ingeslagen om op deze vroegere…

ik zie je slanke handen op het zwartwit klavier artistieke vingers dansen met intens plezier je volgt met een dromerige blik wisselend zachte golven waarin de melodie zich schikt door openslaande deuren dwarrelen tonen naar de tuin die zich mengen met de geuren van het lentefestijn een paradijselijke plaats om heel lang te vertoeven…

“Het kippenwelzijn in de megakooi Wordt hoger door die dieren blind te maken Want kippen zullen dan het pikken staken” Zo hoorde ik onlangs in een pleidooi Wie zulks verzon, en dat is niet zo gek Bestaat alléén maar uit een blinde vlek…

schets van ontwaken Ik ben wakker aan 't worden als een toren aan zee - De lieflijke lamp van mijn dromen Verbleekt in de weifelende dag. Vannacht hebben beelden van licht Gedraaid door een duistere wereld Over de grillige zee; Nu sta ik pal in de lucht Met rode en witte strepen Als een vissersjong in een trui. En de wind…

Uit één blind oog, vloeit een traan. Van verdriet. Uit één ziend oog, valt een traan. Van geluk. Uit blijdschap, omdat één oog nog kijken kan. Omdat één oog méér kan zien, dan twee ogen kunnen.…

Die schitterende regenboog kleurt een rode blos op mijn wangen. Kleurt een evenwichtig spectrum, waarin heel de mensheid wordt gevangen. Die regenboog gratie kleurt waarin alle mensen hun eenheid voelen in alle aspecten waarin zij verbonden kunnen zijn. Niet te wit, niet te zwart. De kleur van keuze maakt duidelijk, waartoe zij op…

rood, geel, en zwart de kleuren van mijn hart Belg in hart en nieren, maar andere kleuren kunnen mij ook plezieren neem nu rood, wit, en blauw Holland waar ik zo van hou met mijn vrienden bij het dichten kunnen we wekelijks onze pijlen richten bij Freaks wordt alles wel gelezen en een oorkonde wordt gegeven het gedicht in de…

het roerloze zwarte water de eindeloze bomenrijen de plukken schapenwol aan het prikkeldraad verstilde kades verdwenen schepen een blad dat geruisloos op donker water valt geen vaste hand in schrijven over smart zoveel dieper dan de zilte tranen van verdriet…