Alle inzendingen over kaderen

opgehokt kakelende kippen stem die stokt paddenstoel met stippen een raakvlak ken ik niet mijn kader is geen kwetsbaarheid ik soleer naar verdriet toch is zijdezacht mijn hart gerafeld glee na glee verkaveld uitgepuzzeld bedacht in stukken uiteen gevallen, kant noch wal raken mijn momenten verstrooid verval ik in fragmenten…

blijf nog even, we hebben onze tijd niet verzadigd doorleef nog even, aan kalenderscheuren voorbij buiten het zicht van de haven, struinend door het kathedrale bos dunner dan gisteren altijd helder als ontluikend avondlicht binnen vaste kaders vanwege vluchtgevaar raam of gangpad, een warme doek in 't gezicht…

u hier uitnodigen mag Met deze cursus en mijn vaardigheid Leer ik u over gelijkwaardigheid En over het “declaratiegedrag” “Gelijkwaardigheid willen wij allemaal Gelukkig zijn de verschillen minimaal” ------------------------------------------------------------ …Alle politiemedewerkers moeten verplicht een bijeenkomst bijwonen in het kader…

Tussen antwoorden van stilte onder invloed van liefde onzichtbare vriend, door ervaring wijzer in jeugdig verlangen naar diepere dromen schud je de boom, nooit in woorden gesproken in verzoeking onder het kader van de maan kom je bij me in zeldzaam proberen aan de rand van het meer probeer je stilte te vinden heruitvinden, voelen probeer…

Langs de grens van al haar kunnen droeg ze zorgen voor haar kind alleen met de weldaad van het leven waar reclames niet zo houdbaar bleken in de toonkast van haar ontoereikendheid gevangen sliep ze jaren van haar idealen in de kaders van besef dat de aanhef van haar rijkdom met geborgenheid in zicht niet langs de…

je blauwde weer in ijs van nooit ontdooide permafrost waarin jij tevergeefs je dromen zocht met tijdloze kristallen in briljante setting vocht om de dood met staal te kaderen in de groene aderen van het land mijn warme hand heeft jou gesmolten in het kruis de dwarsverbinding met de werkelijkheid zij opende jouw zilte huis…

alles is waarde gelijk van snijkanten ik ben een harde lijn onder de mensen mijn kinderen hangen aan de muur op hoofdhoogte de menigte een oeroude vijver het vruchtwater tussen lege oevers de deining rimpelend van geboortes ook mijn moeder drijft tussen de cirkels ik zal afkalven druipend op de hoeken bedropen op de snijkant de kaders vervagend tot…

In woorden vatten wat ons beroert Het ontsnapt aan het woord aan letters, het vliegt door mazen als een rookpluim, niet te vangen te kaderen, te kooien Hooguit een spoortje waarin een ander verder, meekijken kan in die flikkerende vlam, vervagende rookwolk.…

het stel schoenen staat klaar voor het boenen een veter achteloos los denkt toevallig andersom de kamer vol met specerij speelt het kale kader voor een drama zonder weerga als de veter start met domineren treft hem de gladheid bij languit de zwoele omhelzing korstig bruin gevlekte getuige als een eiland in de ruimte die nog geurt naar…

WA en Maxima gingen vandaag in het kader van Nationale Vrijwilligersdag,onder grote media belangstelling, bowlen met daklozen.…

Als ik ooit wegga, denk dan niet dat ik vertrek om jouw hand op mijn hart tot de pijn niet meer te verdragen is Zelfs de zachtheid van de fluweelboom houdt jou niet tegen en mijn verzoek om het los te laten, willig jij niet in jouw hand blijft om het hart gekromd Zwijgend naar elkaar kunnen kijken onszelf in een kader plaatsen hoe het…

wanneer ik 's ochtends soezewaak meng ik mijn dromen met panache tot een dichttalende gouache zich beeldend op mijn wazig vlies zodra de zon in pastel blaakt vervloeit mijn strelend zinnespel tot een zachtvloeiend aquarel waarin ik mij dronken verlies na muzewenk en ruggespraak sla ik een kader om het doek zoek een licht-obscure invalshoek…

alsof een ander in mijn lichaam woont en ik vanop afstand de boel in de gaten hou ik ben er wel maar toch ook niet en niemand die dat ziet weg willen toch blijven zitten als versteend antwoorden op automatische piloot mooi kader, lekker eten neen dank je geen trek iedereen is druk niemand is zichzelf maskers op en lachen volgend…

Wacht, in het kader van de aanstaande avond werd ik gevraagd licht te dimmen in een zee van bloemenregen zonder gevaar, zonder gewaar tegenlicht te overwegen - sentimenteel pandoer volgt organiek mijn wielspin - dodenvleugels kort te wieken sterstof te doen opwaaien in catacomben van het heelal Zolang uniformerende schemer sluipt…

toch zie ik de zon in de regenbui die nadert je plaatst een regenboog kaatst licht in nieuwe kaders breekt waar druppels vallen kleurt samenzijn in het schuilen van ons allen nog liep ik droog maar je vervlakte had rode laarsjes aan die door regen dubbel lakten de zon is weg je regenboog verdwenen de bui zet door ben blij…

Zwijg, ook morgen, vertel geen verhalen, geen illusies geef me liever niets De werkelijkheid is genoeg zoals ze is, onbenoemd vrij van etiketten Als ik dat ooit leer zal ik wijs zijn en zelf het bekende zien ook wat onbenoemd is waarvan ik moet raden wat ik ruik, wat ik voel en hoor en zie ook jij die gekend wil zijn Zwijg, kader…

Zij waren in het kader van het Grachtenfestival uitgenodigd om in het Anne Frankhuis te komen zingen. Het huis waar het altijd stil moest zijn galmde van de kinderstemmen.…

‘rustig aan,’ zei vader, ‘plaats het in een helder kader!’ rolde zijn col en toonde zijn nek ‘vannacht moeder, jij bent alles, behalve een loeder!’…

Na de horkig horlogerader werk is plaveidiepgeplet alree het bijbelschooltje vergaderd en naar hare hoogheid in het kader van Okeanos gaat mijn hoezee uit van de konijnengrootvader. ----------------------------- Uit: 'Zeezang', 1997.…

Je bent zo mooi Odonata Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje gespikkeld en gestreept en om het uiteinde van je staart siert jou de blauwe band en dan die doorzichtige vleugels weefsel van flinterdunne kristallen draden waar de zon doorheen schijnt in een kader had ik je willen vangen met maagdelijk witte bloempjes zodat je onderdeel zou…

Vereeuwigd achter glas staan moeder en vader plechtstatig tentoongesteld omrand door glanzend kader Met haar mooiste kleding zit zij met doffe oogopslag het hoofd passief geheven en met gedwongen lach In zijn trots versleten staat hij vlak naast haar zijn arm om haar leuning plechtig van gebaar Oud en moe als zij waren en met doorleefd…

De weide is een kader waaruit het paard en de koeien weggesneden zijn. Van achter het venster haal ik de dieren uit de stal vandaan en plaats ze in de vlakte waar ze nu te dromen staan en kou te lijden. Maar daar geef ik niet veel om als ikzelf het maar warmer krijg.…

zijn zij vermisten binnen kaders van het raamwerk of schimmige figuren die vitrage draperen achter gebarsten glas in uitgewoonde kamers waar zij woorden graveren met lange nagels en klagend krijten in holle klanken die betonmuren impregneren deuren slaan als vanzelf in ‘t slot en sluiten wezens met ogen van licht buiten het zicht op uurglazen…

het leven is zoals de zondvloed in een glas monumentale afrasteringen die roestig hun kader omheinen op een mondiaal niveau, de dood ontwijkend zoals een paraplu in ademsnood opgeklaarde luchten als honingbrij zo zoet touwtrekkerclubjes dansfestijnen mooie hoedjes en reumatische pijnen je laten afleggen door een onbekende en zelfs…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

Tot ons is gekomen méér dan lentelicht een menselijke engel ons te verschonen van alle nonsens die wij hebben opgebouwd want hij blijft kind van een Voorbeeldvader dat wij verruild hebben voor iets dat nooit genoegen geeft: een ijdel kader.…

In de cockpit klinken Wagner en Nirvana doelbewust doelgericht doelwit in het kader ruïnes even later van god verlaten karkassen levenloos ondoorwaadbaar oord straten opengereten gedrenkt in bloed in de val schreeuwen ratten hun wanhoop in de koele camera's van Al Jazeera allah en god knijpen het oog van de dag…

woorden laten we gaan wij kunnen elkaar verstaan over en weer begrijpen zonder misverstand in lichaamstaal toch spiegelen wij niet op hetzelfde gebeuren vergelijkbaar verdriet het raken zit in de diepste contacten die herinneringen maken in het toentertijd beleven is onze referentiematrix goeddeels geschreven juist uit die kaders…

Binnen deze kaders is zelfs de stilte te voelen.…

Ik las dat in het kader van een strikte jacht op al wat kruis is kinderen op school op de mijter van de sint geen kruis meer mogen tekenen en dat er enkel en alleen nog kerstbomen zonder kribbe mogen staan.…