Netgedichten

netgedicht (nr. 23.813):

Winter

De koude ligt gestold
in de dichtgevroren poel
waarrond de kraaien samentroepen.
De weide is een kader
waaruit het paard en de koeien
weggesneden zijn.
Van achter het venster
haal ik de dieren
uit de stal vandaan
en plaats ze in de vlakte
waar ze nu te dromen staan
en kou te lijden.
Maar daar geef ik niet veel om
als ikzelf het maar warmer krijg.

Volgende zomer, wie weet,
hoor ik alleen nog maar
het gekwaak van de kikvorsen.