Alle inzendingen over voorheen

De Amsterdamse Koninginnedag, (voorheen een volksfeest met voor elk wat wils) ging vorig jaar ten onder aan de pils waartegen je weer niks beginnen mag. Want meng je het gewraakte vocht met water dan hebben ze bij voorbaat al een kater.…

En zo herdacht ik, anders dan voorheen, Hoe onze vrijheid uit dit land verdween.…

TIEN, voorheen Talpa, nu nul komma tien Kijkcijferkanonnen met losse flodders Besproeide ons scherm met morsige klodders Moet het lijden maar beëindigd misschien? De Mols'hoop in het medialandschap werd Mols' wanhoop cq genadeklap…

Onlangs in een foyer heb ik Hare Hoogheid de Koningin van achter in gesprek op haar gekapte bol gezien Anders dan voorheen op tv Dacht ik Mijn Hemel Majesteit is dit wel echt Het lijkt wel grijze suikerspin…

Er rijden minder treinen door rood sein Dat scheen voorheen wat vaker voor te komen Nu is er Goddank actie ondernomen Zodat ‘t niet zo’n issue meer zal zijn Toch is nog steeds de onrust niet geweken Wanneer ik eens een spoor moet oversteken…

Voorheen was dat per week een mille of vijf. Maar welke doemscenario's ook dreigen, Als ZZP'er kan ik staatssteun krijgen.…

Het rustig leventje van voorheen werd een nachtmerrie, Van onrust, en gejaagd. Gehaast werden mijn dagen langer, mijn nachten korter Is dit alles echter wel de moeite waard? Het antwoord......Laat het me bespaard.…

leef intenser dan voorheen je hebt elkander slechts te leen wees daarom zuinig op elkaar.…

Een studie met voorspelbaar resultaat De jarenlange gaswinning in Groningen Bracht schade toe aan veel van onze woningen En niemand reageerde adequaat Ook nu komt één reactie bij mij boven Net als voorheen: eerst zien en dan geloven…

Ik ben verdrietig zoals voorheen. Want vaders handen deden me bloeden, moeders gal heeft me weer uitgespuwd. Dit, wat u niet wou weten, zeg ik nu met spijt. Maar hoe ik ook liefde deel, het draait altijd op hetzelfde uit. Mijn excuses voor dit dwaze, op de hoop dat u mij vergeeft, vergeet.…

Een plons Een drup Een cirkel in de vijver Verstoorde rust Trilt nog lang na En verdwijnt dan in de diepte van het niets Wenende engelen Storten hun smart Uit over dit serene tafereel De drup De plons Chaos zonder blijvende gevolgen Doch het water Is nooit meer als voorheen…

leeg was jouw eindeloze woordenstroom evenals de ingedroogde beek die eens overvloedig was nu groeit er spinnenrag in je voorheen weelderige haar beaamt uitgelopen mascara jouw echoënde treurzang bepaalt de vuist die keihard op tafel wordt geslagen basta…

De kamer is leeg het verleden is een kiezelsteen alle scherpe randen zijn nu afgesleten alle herinneringen vergeten de kamer klinkt hol van leegte vol woorden eens hier gezegd worden door de stilte weerlegd alles voorbij voorheen de kamer is alleen.…

Pas wanneer ik spreek, kan ik die wereld binnentreden die ik haar voorheen alleen maar had vermoed. Niet zichtbaar voor mijn ogen. Geen woorden die mijn tong over de lippen kunnen krijgen, als de Geest ze mij niet geopenbaard had.…

ik zag in een plotse flits jouw silhouet schrok wist me geen raad zo lang geleden niet kunnen vergeten zo veel verdriet geen ontkomen je stapte zonder aarzelen op me toe en kuste me me in verwarring achterlatend tranen in mijn ogen mijn hart weer open als voorheen…

Ik wil alleen maar even weten, hoe het met je gaat of je me alweer bent vergeten, maar het is te laat ik wil alleen maar even horen, of je nog eens denkt aan mij ik leek voor jou te zijn geboren, ach, aanstellerij want als dat zo was geweest, waarom heb je me dan verlaten mijn leven was voorheen een feest, nu weet ik je alleen nog…

hoe zwaar is de rugzak die hij tillen moet torsend tot in lengte van dagen loopt hij meer gebogen daar het geduchter weegt dan voorheen totdat dagen gaan korten bladeren verschieten wordt het besluit genomen ik heb genoeg geleefd ~* Antonie Kamerling hij werd maar 44 jaar † *~…

Martin (voorheen Dutroux)”…

op het oog een doodgewone huis tuin en keukenschilder die de restauratie na restauratie voorziet van vrolijke tinten met ongekende ijver geeft hij kleur aan een voorheen somber wachtverblijf als een tovernaar met slechts een kwast legt hij de basis voor ontmoeting en het afscheid van morgen...…

Wie graag wil dat het net wordt als voorheen Logt in en bij elk rijm ziet hij weer één.…

Voorheen vrienden, nu een sprankelend liefdespaar.…

kerstfeest draagt mij naar het licht want zie de ster mooier dan voorheen laat mij weten je bent nooit alleen kerstfeest draagt mij naar de verwachting van hoop, liefde en wonderlijke kracht door het geboren kindje in de decembernacht © Hilly Nicolay…

Al dan niet bewust trilt de dag nog wat langer na als een snaar op het gemoed waar klanken in verder gaan ik kijk met weemoed naar de vergleden dagen die eerder geen hele noot raakten hoor nu anders dan voorheen haar onvergetelijke melodieën niet verloren gaan.…

De voetbalvrouwen oftewel leeuwinnen Die vonden het een schot voor open doel Het knaagt al jaren aan hun eergevoel Straks knallen ook de pegels bij hen binnen Niet vissen achter ´t net zoals voorheen En geen geschop meer tegen ´t zere been…

Let op uw zaak, de wereld staat in brand Als weerprofeet kreeg hij ons op de knieën Wij luisterden naar al zijn profetieën Straks raast hij als een "storm" door Nederland ´t Klimaat verandert nooit meer als voorheen Sinds Gerrit Hiemstra van het scherm verdween…

op het oog een foto uit voorheen de USSR maar schijn bedriegt we schrijven 1954 in Den Haag op een schoolplein aan de Ferdinand Bolstraat rennen piepjonge scholieren tijdens een autobandenrace naar de blinde muur van de toekomst die later vaak zo kwetsbaar bleek…

het afscheid zal ik schrijven in herhalend zwart met gordijnen dicht als getuigen van de taal die ik opraap uit de nachtvlakte van de kamer en de duizend jaren die ik heb geleefd in mijn woorden zoals de minnaar de vlinderkoning voorheen, met ziel en zinnen in het weggegleden landschap, dicht begroeid ik heb geen angst…

Hij vertoont zijn kunsten als nimmer voorheen. Hij verstuurt zijn gouden passes een voor een. Hij kan zijn team coachen en over mentale grenzen loodsen. Alleen het gouden resultaat bepaalt of hij de toekomst is; die hem als belofte heeft uitverkoren, een cruyffiaanse gelijkenis.…

het is de vergankelijkheid die vat krijgt op m'n gemoed kleuren van de herfst maken ruim baan voor melancholie als ik iets weg slik besef ik dat de tijd van gaan is gekomen seizoenen komen en gaan telkens sneller dan voorheen en wij schikken ons in het lot…

de mooiste maand voor mij blijft altijd mei en ‘Mei’ van Gorter immer hét gedicht want lang voorheen mijn ‘mij’ voorgoed gezwicht om dichter’s kunst die verder reikt dan ‘mij’ dus ondanks alles maakt de mei mij blij want Oekraïne, heus!, wordt ooit weer vrij…