Alle inzendingen over waarmee

Het zijn de vormen waarmee wij kampen. Voortaan mag niemand ontwapenen tot de tanden. --------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

Frêle zijn haar vleugels waarmee ze hem tegemoet danst gedragen door zijn liefde vlinderzacht in de fluister van de wind hoor je ze zingen het lied van hun liefde die verboden was…

langgerokt verkondigt ze haar roeping bij ieder woord danst haar lange vlecht in haar hand een hoed waarmee ze wappert langs haar goddelijk gelaat…

majesteitelijk snijden schrijnende tonen door een wankelende ziel een gevoel te groots om te benoemen rakend in fijn en pijn waarmee ik in verbeelding nog even een kan zijn…

het woord reikt verder dan de blauwepen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

zuig het kwaad uit nieuwe wonden waarmee wij zwichtend in het leven stonden om te zoeken naar een klinkend rijm in de vaste kaders van het zwelgend zijn…

Het viel koud op mijn dak Als ik keek naar het gemak Waarmee het mij werd verweten. Geweten en zuiveringszout, dat is fout op fout.…

ik zag jouw ogen dicht maar in het klein bewegen volgde jij toch het licht waarmee de dromen opengingen jij schaduwde tot de cirkel was gelopen en je herinnering en fantasie terugdraaiend naar een volgende scene gingen in de mimiek van je gelaat kon je de emoties zien waarmee alles gepaard ging in spannen en loslaten…

Zwanen zweven door de wolken verliezen veren van dons waarmee engelen schrijven op notenpapier een symfonie van dansende regendruppels als paukslagen op ruisende vleugels.…

Er waren nog geen woorden waarmee ik je liefhad. Toen nog niet.…

er blaakt weer hoop op witte wanden tegen de lege vlakten van te vaste banden die ons binden aan de nood waarmee het late licht naar binnen schoot…

de kracht neemt toe door een stil gesprek waarmee ik zwakke zinnen in de leegte wek om te stollen in een blozend lied dat men stralend in de verten ziet…

het woord reikt verder dan de blauwe pen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

de wind plaatst woorden in het nieuwe geluid waarmee ik gekleurde beelden in de leegte duid om te zingen in een dromend lied dat men klinkend in de luchten ziet…

nu stopt de stilte in een zachte snik waarmee ik gekleurde woorden in een regel schik om te stollen in bezongen tijd die de zwoele klank uit taal bevrijd…

Nadat zijn laatste noot weerklonk terwijl de onzinkbare verzonk sneed Hartley wat ijs stijf strijkstoksgewijs waarmee hij zijn laatste whiskey dronk.…

Burenhulp Haar echtgenoot Had echt genoten Met buurman’s echtgenote Terwijl zijn echtgenote Echt genoot Met de echtgenoot Van de echtgenote Waarmee haar echtgenoot Echt genoot.…

Voor mijn vader 'k Zie je voor me nog, Leidsels in je hand Achter 't paard De eg waarmee je Niet alleen het land Maar ook jouw wereld Mooi had omrand…

Geef mij iets van een woord waarmee ik spelen kan. Draai om mij een rondje waardoor ik volgen kan. Teken mij een zelfportret zodat ik jou herkennen kan. Help mij zodat ik verder kan.…

(tanka) Schuin, maar sierlijk, staan de huizen hier naast elkaar, beelden mijn denken, waarmee ik zigzaggend langs auto's en stoepen heen fiets.…

Hartverslindend monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta…

Blijvende verwondering zie ik ons baden in de watervallen van geluk even opgehouden in z’n versnelling, waarmee het leven gaat meanderen, de aderen en de beddingen slippen langzaam dicht waarmee de toekomst in perspectief doorgelicht om niet totaal droog te vallen, in een duurzame ondertoon een veilige weg te banen, maar diep van binnen…

De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

Zoals je leefde met al je vingers lente sprak je ogen plukten bloemen waarin de zee mij overspoelde, de taal waarmee je zwijgzaam de tijd deelde, vermenigvuldigde.…

Koperdraad rood koperdraad gewonden om een stok waarmee hij traag uit wandelen gaat wanneer het weer op onweer staat Nog eens naar de heuvel toe want hij is moe - doodmoe…

ze had nog zo gestampt winterlaarzen met profiel waarmee ze goed grip had op de weg glimlachend keek ze om zelfverzekerd dat hij haar spoor niet kon missen ging ze naar binnen toen begon het zachtjes te sneeuwen…

Want verrot is het gedrag waarmee jij de stoornis van je ziel verried. Maar ik leef ondanks…

Al hetgeen in mij Onstoffelijk is Verzet zich tegen De gang van zaken, Kan niet meer tegen Dat pijnlijke gemis Waarmee ' k naar Het verleden blijf haken En schreeuw mijn verdriet Van de daken dat voor Niemand te horen is…

de meeste dichters zijn altijd op zoek naar nieuwe woorden en die schudt je nu eenmaal niet zomaar uit de mouw zelf speur ik naar duidelijke taal waarmee ik simpel kan verwoorden hoeveel ik van je hou…

we bouwen een verrekijker waarmee we verder in het donker turen we strijken de handen over de ogen als een onvoorziene weelde de tijd terug draait…