Alle inzendingen over aankomen

deze uiterst goed kan aanvoelen, zien aankomen.. wil dat nog lang niet zeggen dat je af en toe, van tijd tot tijd gewoon tegen een schouder van een mens wil uithuilen, het uit snikken van verdriet..…

niemand zag het aankomen, niemand? Toen begon de aarde plots te scheuren lawines - instortingen - stapels steen daarnaast ook een serie moordpartijen en galgje spelen, lees maar de krant Het jaar mag van mij opgaan, foetsie, in rook en andere (on)getijden: rampzalig toch als het zo begint dat je je afvraagt waar het eindigt, stopt…

traag ziek varkentje jij schiet niet op ik gooi jou in kokend water in Amerika zijn de straffen hieromtrent heftig Nederland slaat een flater de medewerkenden slachthuis/Belgie horen hen gillen zien toch... zij tonen zich doodsbang voor de akelig aankomende dood ja roepen zij kort tijdsbestek teveel varkens ik moet goed…

Hánden op je rug, niet aankomen, láát dat, dat ál die kinderen er geen trauma aan hebben overgehouden is op zijn zachtst gezegd wonderbaarlijk te noemen. Maar dat niet élk kind de "boodschap" oppakt, is ronduit te gék voor woorden.…

Ik wil vliegen op de wolken maar mijn armen doen zo zeer ik kan alleen maar vluchten voor het aankomend noodweer Ik wil dansen langs de huizen maar mijn benen zijn vermoeid ik kan alleen maar vluchten voor de regen op komst De mist is niet zacht om op te lopen ik pletter er steeds weer doorheen en als ik op een wonder zou hopen zou…

jij zei, ik wil jou, mijn lief maar dat ene kleine kruimeltje door mij ooit achteloos verspild brak de ban van stil genieten toen ik door jou werd opgetild ik verdronk in je blauwe ogen liet mij drijven met de stroom mee wilde niet meer vechten tegen golven richting mijn grote liefde “de zee” vanaf nu draai ik dat verdomde bordje om “aankomen…

witte lichaam je languit liggende lichaam dat mij aanstaart met gaten en gleuven, met dotsels, kroezen en poezeligs of zich schuilhoudt in mazen en lakens of puilt uit pakken omvatsels, het is almaar je lichaam je lichaam je lonkend luibekkige lichaam je kronkelig wiggende lichaam je onzichtbaar opwinderig lichaam je zonder schaamte aankomende…

Afstand nemende in leven of de aankomende dood Een relatie die zo mooi ooit een begin nam Geen enkel woord tussen beide geliefden Ook al is een leven of een liefde toch zo kort Tijd is in een mensenleven niets...…

Wat ze in het geheel vergat: was dat ze daar nou juist dat mobieltje in had, je voelt hem al aankomen zeker en vast, het kreng viel uiteen op het asfalt! Kijk nou eens, hoe of dat gaat, daar stond een moeder met een kind in een zitje op de fiets, en in haar handen had ze nu: helemaal niets!…

Maandagnamiddag rond vieren, Ik zag het aankomen, Om van te genieten, Ik kreeg als het ware een extra kinebeurtje, In jouw aanwezigheid zo aangenaam, Op m’n wangen een klein kleurtje, Even voldaan, Doch papa stak een stokje voor, Hij was je jammer genoeg voor, Ik maakte geen kans, Daar brak m’n lans, Met de rekening in de hand, Het was…

In aankomend duister glanzen de Kerstdagen al vol aansporing en belofte roepen alle mensen die gezegend werken in 't Olterterper Witte Huis tot eensgezind denken en doen geurige dampen zingen over warme spijzen welke binnen grote pannen wachten op hun geboortes om zich eervol te mogen geven aan smaakvol genot keurende ogen en handen…

wat maakt mij zo bang vanavond, het is de aankomende nacht, de stilte die wacht, de terreur van zich opdringende gedachten. hoe licht ik 't ook is in m'n kamer, om t donker te bestrijden buiten, hoe hard ik ook de muziek zet, de stilte blijft. Ik zet de deur naar de gang toe open, kijk in het trap- portaal.…

Delfiaweg In Hoogkerk, aan de Voet van Vierverlaten, En kijk ik als een Aankomend oude man op De grens van mijn Pensioen terug op Mijn jeugd, mijn Kinderleven van toen…

ach zo veel om over te zeuren niemands leven verloopt perfect in ieders leven zal wel iets gebeuren wat niet tot persoonlijk geluk strekt maar als alle treinen op tijd zouden rijden vertrekken en aankomen op de hun beloofde tijden mag het wel perfect schijnen maar dan verloopt het te glad zal het niet tot geluk leiden waren we het…

verleden tijd Josje heeft het niet gered mijn eerste liefje is niet meer het was ook zo glad en de eik zo dik meerdere putdiepe zuchten en gedachten resten mijn pa is heengegaan toch nog een beetje onverwacht hij werd kwetsbaar ging kwakkelen en was echt oud en bezorgde mij een brok in m'n keel Mijn moe is ons ontslapen je zag het aankomen…

Oud zijn doet zeer nu ik ongeëerd aankom bij de oerbron waar boete en schuld zijn geboren. Met geduld geboekt door het theater van het toen nog onvoltooibare tel ik de dagen.…

trek ik mijn Lot aan en reis In doodspijn heel Alleen door de woestijn Die het leven voor mij Geworden was - dodelijke Eenzaamheid zoals alleen Echte eenzaamheid kan zijn Op zoek naar een bron waar Ik wat water kan drinken Dat mij verlossen moet van De helse verzengende hitte En als ik na uren zwerven Eindelijk uitgeput aankom…

in het heden waarin ik leef herhaalt zich aldoor mijn verleden de smalle dreef van gedragen hoop slingert tussen mens en dier tussen het aardse en hemellicht, het is de levensloop het gaat zoals het gaat in hoeverre kies jij of ik ervoor wil je het zien aankomen; we leven toch aldoor in dromen of in het roepen dat ik alsmaar hoor ik…

poedertje Maar het is zij en zij geworden Het is niet zij aan zij Maar zij tegenover hen, ons, hullie ieder staat op tegen een denkbeeldige vijand Ik begrijp dat wel Zoals gelovigen de duivel, satan aanwijzen en met wijsvingers in wie hij/zij gevaren is Overtuigd in het ‘opium’ van hun uitverkoren volk Ik zie het helaas en met spijt aankomen…

hoorde je de man naast je op een terras niet zeggen oude vriendin is weg en nieuwe vriendin is ook al weg niet dat ze weg zijn van de nagalm van krachtwoorden die hun bedriegerij ontbinden, van hun verstrekkers van omcirkelende intimiteit, van begoocheling rond gevoelens waarover de uitspraken aankomen als zweepslagen weg zijn ze, losgelaten…

Met het aankomende Kerstmis, zit ik nog in een ongewis. Zoveel onvrede in de wereld, mensen in armoede gegeseld. Het draait maar om macht, een ware strijdkracht. Macht willen over een land, waar is het ware verstand.. Macht willen over een ander, zich opstellen als tegenstander. Om mij heen veel onrust, elkaar pijnigen doelbewust.…

Zijn als wij tussen hen door Voorzichtig de dijk oversteken naar Het duinland met zo veel verschillende Bessenstruiken, grensland tussen Oud en nieuw, zand en zout water, En dan het orchideeënpad dat Ons kilometers door het landschap leidt Waar de eenling en de massa zichtbaar recreëert Terug naar de haven waar vissers vertrekken En aankomen…

Het moet iets belangrijks wezen Want hij kijkt nu wel te lang En hij kijkt ook zo doordringend Het maakt me een beetje bang En dan plotseling gebeurt het Ja, heel snel, voor ik het weet Hij grijpt iets en loopt snel verder Je gelooft niet wat hij deed Want hij loopt al etend verder Ik ben even in de war Want ik zag dit niet aankomen Dit vind…

Ik voelde het aankomen, van klimmen moest ik bekomen. Vooruit of achteruit mijn lijf wilde niet meer mee. Zo werd ik aan de kant van de weg gezet. Mijn karkas begint stilaan weg te teren. Grote zweren krijg ik op mijn lijf. Vandalen sloegen mijn ogen stuk Kon zelfs geen regen meer smaken.…

Ik ben als een spons Zuig alles op Alles dat gebeurt Kom ik aan de beurt Ik verdrink aan wat verkeerd gaat Een bui die ik niet zag aankomen Gekibbel tussen de kinderen Zo erg dat ik in tranen verdrink.…

Het heersen van de lichte mist door straatjes, samen één met de stilte van de aankomende nacht. Geschokken, door de paniek die heerste. Een jonge duitse man, door zijn uitrusting soldaat genoemd, greep naar armen die los probeerden te komen. Liepen gearmd als een avondse parkwandeling.…

kleurrijk fijne snoet zei overtuigd aan tafel tussen twee happen gevallen van uitstoting in groepen en schappen kunnen het van tevoren voelen zien aankomen met atypisch gedrag roepen ze het over zich af waarop een mannenstem iets verderop met trillend bestek piepte oh ja en ik dan zes jaar vanaf de eerste dag eerste klas ze sloegen…

het is niet ver, het gaat sneller dan het licht laat je sturen, heb vooral geen angst neem de kleine bocht naar links langs de kamer met oude herinneringen -nog niet vervlogen- langs alle pijn, zie niet om, kijk rustig rond: emotie, rauwe rouw, onvermogen -misschien herken je iets dat je raakt- oh nee, niet aankomen, deze staat op vergeten en…

Ek dink ek ken jou, in jou aankoms in die verte. Ek dink ek ken jou, in jou wulpse heupwegstap. Ek dink ek ken jou, aan die jasmynreuk om jou. Ek dink ek ken jou, aan jou speelse skaterlag. Ek dink ek ken jou, aan die klank van jou stap. Ek dink ek ken jou, aan jou klere, altyd vars.…

Joost en zijn Rothko-fascinatie, we hadden het moeten zien aankomen en hem in de boeien moeten slaan. Of met Haldol vergiftigen en in een gesloten afdeling droppen. Hem therapeutisch een vulpen in de hand duwen en hem dwingen om een nieuwe roman te schrijven, omdat dat zijn enige redding zou zijn. Mallerds!…