Alle inzendingen over chocolade

bladerdak Het asfalt kijkt zwart mat terug, half lauw Druppels plassen beekjes kolken niets beweegt anders dan water Vormeloos passeert de tijd Vormeloos drijven volle grijze wolken De lucht hangt gespannen als een wachter Op zijn post, niet meer dan dat Wachten, wachten, wachten, zoals alleen een wachter wachten kan Langzaam smelten, chocolade…

Weerter vlaaitjes, prinsenappels leverworst en abrikozen boerenzult met pannenkoeken chocolade ijs met room nog één hapje Majesteit U heeft er zelf voor gekozen voor de balkenbrij met spek de koninginnesoep, frambozen Nog één hapje Majesteit nog één klein hapje Majesteit laat nu dat kleine kind niet staan met worsten in haar hand gesloten…

Als vogels van verschillend pluimage, dansen wij de tango op roze wolken van met suikerspin beklede chocolade. Mijn ruisende rokken, jouw diepblauwe ogen, onze lichamen aan elkaar geplakt met lijm van zoetgeurende karamel.…

Bij de beste bakker van Ommen kregen we een hoorntje softijs met chocolade en snoepspikkels. Diezelfde bakker verkocht ook de heerlijkste supervlaai van ons land. O ja, op die ijsjes zat ook nog slagroom!…

als ik tegen wolken praat is het omdat zonder jou de warme chocolade in de koude gure winter mij niet smaken wil natuurlijk is het goed zo met de mensen om mij heen die aardig zijn en vriendelijk toch blijft het moeilijk dapper alleen te zijn na het dutje bij de koffie smaken koekjes anders nu al smullen zingend en lachend de kinderen…

Zo graag nam ik je mee, naar een leuke plaats, zo graag toverde ik een lach op je gerimpelde gelaat, zo graag, liet ik je eten wat je wou, chocolade of dozen koekjes je pikte ze gauw. Zo graag mensen in de maling nemen, lachen om de gekste dingen, zo graag.…

zelfverzekerd rust verstand op balans tussen geest en liefde gericht uitmuntende wijn in gouden bekers als kersen, die de muse waren drinkt druif de sap der jaren laat liefde varen chocolade hartjes elegant gevuld doorschijnend weerspiegelen in goudfolie verpakt terecht vervagen rosé hartjes in eigenzinnige glans met schijn…

Er valt geen chocolade van te maken, -dat doet er in dit stadium niet toe- maar wat er dan volgt is een heel gedoe: het lijkt veel op een rijwiel-wiel bespaken. En zitten alle spaken naar behoren, dan is er weer een pret-sonnet geboren. Da ’s alles Je Adriaan…

Of de verpleegster op de verpakking van Droste chocolade, die met haar gezondheids- initiatief oproept tot een smaakzintuig aubade. Ten slotte de vrouw als het huishoudelijk Sorbo fenomeen, de Cora van Mora, de moeder met het maandelijkse probleem.…

Donkere en witte chocolade consumeer ik niet meer als ik niets over beider achtergrond heb geleerd, maar als ik overstap naar een alternatieve zaligheid door een ander alfabet van andere smaken blijkt het dezelfde kleur als zoetste smaak ingebed wanneer men klopt op de glazen deur van een cultuur of taal, als het kijken door…

Zei Pietje, is de beste, Dan horen wij vertellen, En drinken chocolade, Of eten dikke wafels. Neen ik verkies de zomer Zei Keesje, dan is 't kermis. Dan hoef ik niet te leren. Maar ik zei, 't is het beste, Als meest de vruchten rijp zijn. Dan valt er braaf te knappen.…

mijn doos rumbonen,repen chocolade, koekjes,dadels,aardappelchips, alles nemen ze mee zelfs geld,horloges en telefoons. Dan word ik woest begin alles te bekleden met zink en lood ijzeren platen op de vloer beton giet ik in de gaten ze komen er niet meer in het is genoeg geweest.…

Een huisje van soepstengels, met uitgesneden peperkoeken deur, chocolade smakelijk op 't dak, gras in doperwten geeft alles kleur. Broccoli mag niet ontbreken, appelboom in zoete rijpe bloei, geurende ladder in vanillestokje, struiken in weelderige wildgroei.…

twee glazen melk met een chocolade koekje erbij ga je met alle dieren vliegen?!…

haar zonden zoveel schraler dan het stikken van woestijnen gestuurd als aanzichtkaarten met de groeten; lekker warm en dat ze zou gaan lijnen langs de lippen overblijven zodat het wilde kusten waren nu speciaal voor hem `t was toen dat ze ontaarde en de wereld kleiner bleekte verdwijnend achter al die wijn en chocolade reep waarmee bijna schaamteloos…

zuiver en jong is nog de wijnrank als zich de liefde meldt met prachtig de loten die zij spruiten laat rijk en vol is het leven in het volle besef geniet elk moment als druiven in trossen het terroir van de wijngaard als seizoenen verstrijken rijpt zich de liefde tot donkerrood fruit witte chocolade dan wel kruidige rosé van druif…

wanneer de reis ooit begonnen is Zij trippelen op hoge hakken in en uit hun bestaan, de ene blond de ander een brunette en later verven zij hun witgrijze haren, wrijven dag- en nachtcrème op de droge huid De dames Sluik verdacht van eeuwig leven maar niet als van de goden gelijk Hun rijk is van de duizend zinnen van hartstocht en pure chocolade…

Denk ik aan vanille ijs omhuld met zo'n krokant laagje van chocolade. Wat is er in het leven nog meer waard. Als ik de bel hoor geen moeite gespaard. Ga ik 'haast je repje' voor een stukje innerlijke onderkoeling dat iets open breekt na een dag met veel innerlijke regen.…

Als een zonnestraaltje Kwam je in mijn leven Met chocolade ogen En krullend haar Je bracht zoveel blijheid mee En je lag daar in je wiegje zo tevre Huilen deed je bijna niet Een blijde lach is wat ik zie Voor je grote zus soms een bezwaar Maar daar maakte je het ook naar Je trok erg graag aan haar haar Maar kreeg bij haar altijd alles…

het kriebelt in mijn handen het hunkert naar een kwast om je in beeld te vangen nee geen woorden maar een ander vast gegeven het voelt als blauwgroen zeewater rosé rode voeten pure chocolade wijnrankgroene twijgen druiven rood en zwart als olijven purperen wijsheid blauwgrijze tinten kruipen wingerend langs de bast bind me daar in kleuren…

Hij brengt veel lekkernijen, zoals snoep en chocolade eieren. Dat is zo zoet en smelt in onze mond, we eten onze buikjes rond. Voor één keer mogen we snoepen, spijtig niet lang, want Haas wordt terug geroepen. Wij maken van eieren popjes met wc rolletjes, lapjes stof en nopjes. Eieren kunnen we schilderen in alle kleuren.…

Het komt door de hond het komt door de labrador onze labrador retriever chocolade bruin en tevreden aait en laat zich aaien dan begint het hondengesprek over Mika, want dat is z’n naam en mijn man is de eigenaar ik verzorg en vertroetel aanvullend aai factor slaat over dan vervolgens het mensengesprek met twee mooie stevige dames…

Wij Nederlanders zijn een wel zo volgzaam volk, dat: zodra er iemand roept: er is iets mis, een muis in het brood, een kakkerlak in de kaas, een haar in de chocolade vlokken het maakt niet uit, we volgen en doen precies dat: wat er van ons wordt verwacht!…

Onlangs heb ik hem nog eens bezocht, maar Willem is Willem niet meer, ik had een reep chocolade voor hem gekocht, zei hij: 'Weg met die zooi, rare koekepeer!'. 'Lezen ze mijn gedichten nog?', vroeg hij mij. 'Natuurlijk, Willem, absoluut!, zei ik en zijn ogen straalden eventjes heel blij. Toen bulderde hij: 'Flikker op en stik!'.…

nog voor ik mijn oor te luister leg op het kussen van mijn dromen zeg ik je gedag, intussen weet ik dat morgen een fee bij mij zal komen dat wil ik nog even delen immers het geschiedt niet elke dag dat een freule uit het toverrijk mijn hart komt vullen met zoete spijs, bij helder daglicht wel te verstaan en dat de smaak heeft van chocolade…

hun wereld als de kinderen die zij ooit waren zo innig verliefd op hen blijven omdat zij heel bijzonder zijn bij wat voor hen vanzelf spreekt de zakdoek bij het verdriet van verloren wedstrijd of liefde die eerlijke oprechte blijdschap als er successen te vieren zijn elke dag opnieuw niet omwille van de traditie met bloemengeur of chocolade…

tekenschrift HB van Faber, kleur van Caran d'Ache En op de schrijfplank Oostindische inkt Wil hij de regenboog gaan imiteren In bleu royal zachtgeel en karmozijn Doemt langzaamaan een silhouet, amorf Van honingbijen zoemend rond hun korf Turquoise indigo aquamarijn Dan kleurt het tafereel in ambergroen En een dame blanche, gedoopt in chocolade…

Gisteren is het me gelukt Om tien uur sliep ik pas Voor mij is dat heel laat Maar niet voor Paul en Dennis uit mijn klas Als ik die geloven moet Wordt het zeker elf uur Met sloten jus of cola En chocolade, melk én puur Om half acht hoor ik roepen Christiaan, je moet naar bed Even denk ik dan aan Dennis Aan limonade en patat mét Maar…

Van 't Wedekind, de droomgestalte Mei Die 't geesteskind van Gorter was geweest Een zweem waant zich op zomen aan de randen Desert canyonland pinacolade Zomerdromend steile hoge wanden Wazig wijd en zijd een sluierwade Slaat zwijmelend de zilvermeeuwen gade Sipt van haar jus d'orange met marmelade Rien ne va plus pour dame blanche chocolade…

de oude Eusebius met haar imposante pilasters midden in de stad aan de IJssel van de eeuwenoude koek heeft geen weet dat een Bourgondiër op koorhoogte net om de hoek in een middeleeuws gewelf zich vergrijpt aan de borsten van de Dame Blanche uitdagend gekleed met warme chocolade: hij gaf haar geen enkele kans tegenover hem weet…