423 resultaten.
er zij licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 op de zolder
van het kasteel
honderd stukjes
glas in lood
eeuwenoud
kwetsbaar en dun
één vergissing en
je hebt al een barst
kijk naar de zachte
kleuren het
getemperde licht dat
door de ramen valt
dit raakt aan iets hogers
de liefde voor oude
dingen de koestering…
spanning
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.778 Samen was het plan
Plan is bijgesteld
Bijgesteld voor de spanning
Spanning in je hoofd
Hoofd op hol
Hol gevoel in je buik
Buikpijn heb ik nu
Nu denk ik
Ik wil dit niet
Niet meer lang
Lang heb ik gezocht
Gezocht en gekregen
Gekregen waar ik naar verlangde
Verlangde naar een maatje
Maatje door dik en dun
Dun voelt het nu
Nu ben…
Versterven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 wanneer ik nu het land bekijk
dan vliegen de raven
niet meer op
alsof ze thuis gekomen zijn
verstommen de dagen
vertraagt het denken in ijs
de herinnering blijft
boven een dun sneeuwtapijt
verdwalen prille lentekleuren
in een verwaterd grijs
trekken daar jaargetijden
tot een puntig gemis…
Broodje bal halal
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 249 Niets is van belang
dik of dun
oud of jong.
Met gematigde vaart struinend
door een jungle van beton.
Kebab op de hoek
patatzaak ernaast
maar Fatima zoekt niet
naar simpel eetvermaak.
Wat zoekt ze dan wel
wel heb je me nu
het zwarte gewaad
trekt een broodje bal uit de muur.…
Flamingo's
gedicht
3.0 met 19 stemmen 6.783 Met hun poten als met een dun pincet
pikken ze preuts hun tenen
uit het water op, o, ze
zijn zo roze
als de gedachten van een maniërist.
Ze zijn vraagtekens achter al ons weten
en zo fraai dat we even
niet meer om een antwoord geven.…
Jonge Nacht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 113 de nacht sluipt
voorzichtig naderbij
de zon geeft haar
nu de ruimte
het licht wordt
diffuus en dun
de bomen worden
zwarte dreigende personen
ze lijken mij aarzelend
te willen grijpen
en spreiden hun takken
en het besef groeit dat
ik moet zien weg te komen
de nacht behoort hun…
Vertraagde vervulling
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 205 Wellicht heeft ook Eugène gefantaseerd
-Als puberjongen in de jaren tachtig-
Dat hij Vanessa ooit...Godallemachtig...
Dat is hierbij alsnog gehonoreerd
Dus waarom voelt het niet of hij in deze
De held van onze lichting dient te wezen?…
de overspeler
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 657 de wind is dun
zo ook mijn jas
ik volg mijn lust
met ferme pas
ik ga naar haar
in het portiek
zij fluistert
woorden in muziek
mijn lid is hard
haar huid is zacht
ik kom bij haar
stil in de nacht
dan ga ‘k naar huis
voldane tred
kruip terug bij
moeders in het bed…
het vloeit niet meer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 656 na de jaren dat het dun
overal van en tussen liep
opnieuw wat klonters
vaste materie om
zomaar beet te nemen
na het vloeien eindelijk
de de droogte, en stof
om nog wat te bedekken
wat zo gepolijst bleef
zorgen voor schuivers
ik neem m'n vlindernetje
en ga op zoek naar
wat de mazen vingen…
feest
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.625 intuïtief gevoel
van een vergissing
met de bijnaam Maro
begint men een verslag
ach heldere lichtplek
maan, door bijkomende omstandigheid
zoon van Agamemnon
gekleed in dun, doorzichtig katoenen weefsel
met smart
groei ik in het wild langs de weg
op een beschutte plek
in de wei…
Vel over vel
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.601 kortstondig de kinderen die spelevaren op de vijver
schoorvoetend gaat het volk voorbij
een monitor toont iets afwijkends
iemand zucht – kucht
twee vrouwen twijfelen over de aankoop
van een bundel
'steek je hand onder een bladzijde en je schrikt
je ziet de poriën in je huid
zó dun is het papier'…
December komt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 229 Een regen zo dun
dat het haast
mist lijkt
Vallend blad, dat nog
even schommelend
rust op de wind
In zich het groen
van lente en zomer
de heldere kleuren
van de herfst
Het blad bedekt
de hongerige aarde
voor de vrieskoude komt
en de witte sneeuw
als watten katoen valt…
Natuurproces
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 928 Spinrag ligt als een
dun geweven sjaal rond
stakerige schouders van
wat struiken in mijn tuin
Geen kruid lijkt opgewas-
sen tegen het verstrijken
van de tijd en zelden lag
een hof er zo verlaten bij
Mijn lustoord blijkt ver-
gankelijk te zijn en mij
rest slechts een uitzicht
op het brakke paradijs…
winterverlangen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 621 aarzelend toont de winter
zijn ware gezicht
schept hij een dun laagje
waterijs tussen kleumende
eenden in de sloot
helder licht glijdt over
het ochtendrijp
verzilvert gras en grond
ik hoop dat het eindelijk
winter wordt
met een witte, stille wereld
mijn kinderblik verrast,
verblijdt…
echte kunst herken je
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 1.132 het liep madelief
dun door de broek
de gedachte alleen al
ze werd strontmisselijk
zo primitief
dichten is hoog verheven
men verheft zich
ik verhef mij
zo sprak ze
dat moet je
kunnen toelaten
dat alles mij gewordt
ik geef me daaraan over
alles wordt mij licht
voor de ogen
stap voor stap
groeit in mij kunst
nooit voel ik een boodschap…
contrast
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 639 Hoog of laag
recht of krom
knap of toch een ietsje pietsje dom
groen of is het nu geel
is het een beetje of wordt het teveel
ben je dik of ben je dun
sta je stil of maak je een run
ben je somber of heel blij
moet je werken of ben je vrij
allemaal woorden met een contrast
tegenstrijdigheden, los of vast.…
Een maartse overpeinzing
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 794 Het langzame leven
grijnst als een metafoor
en versnelt als de dag zich buigt
voor de zonnegod die in haar was geboren
bleek gelaat en vingers dun als potloden
krassen woorden op ’t behang
daar zij als de dood is
dat ze haar gaan vermoorden
maar ik dacht toch echt
dat haar sterven al was geweest
en dat ik had gezworen dat de sneeuw
haar…
Ogen strakken strenge vorst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 je stem is dun
en glad als ijs
geeft geen enkele emotie prijs
ogen strakken
strenge vorst in het
donkerblauw van koude luchten
toch breek jij
als ik smelt en
eindelijk mijn lente toon
jij schotst wat scheef
in kruiend ijs
ontdooit dan tot een warme droom…
Als een mot om een kaarsje
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 170 Te lang al heb ik
Mijzelf in jou verloren
Te vaak al door dik en dun
Je op handen gedragen
Terwijl dat voor jou nooit
Zichtbaar was, en nooit te
Ver kon gaan - zie ik
Eindelijk in dat ik de
Mot ben die zonder uitzicht
Op beter om jouw kaarsje
In steeds kleiner wordende
Kringetjes zijn leven aan
Het verliezen is…
dun -zijn hakster waar is zij-
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 1.108 aan de andere kant van de brug
aan de overkant van de straat
in het water van een kater
mijn god waarom is zij zo mooi
geen hart maar verscholen in
een huid van glad vloeiend water
in eeuwig hunkerend verlangen
is zij vandaag en morgen nog steeds
voortgestuwd door mijn handen…
Vriendschap door dik en dun.
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 763 Gevoelsmensen bestaan, ik ben er zo ééntje
Rijkelijk voelt het om fijn besnaard te zijn, 't heeft een nadeeltje!
Geluk ervaar ik echt als euforisch, mét hart en ziel
Teleurstellingen echter, dat wordt dan een verniel.
'k Ben wel blij over een beetje gezond verstand te beschikken
Ervaring leerde me dat op regen zonneschijn volgt, dus hierop…
Woorden op een dun papier
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 323 deden dat verkeerd
waardoor ik niet bewegen kon
ze maken vleugellam
dragen angst voor morgen aan
ik kan er niet mee verder gaan
verlies de dagen en mezelf
ik zoek stilte in geluid
wil met jou zacht fluisteren
zal altijd naar je luisteren
jij hebt mijn ziel
mijn geest heb ik nu leeg
de ruimte wil ik vullen met plezier
woorden op een dun…
Woorden op een dun papier
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 380 verkeerd
waardoor ik niet bewegen kon
ze maken vleugellam
dragen angst voor morgen aan
ik kan er niet mee verder gaan
verlies de dagen en mezelf
ik zoek stilte in geluid
wil met jou zacht fluisteren
zal altijd naar je luisteren
jij hebt mijn ziel
mijn geest heb ik nu leeg
de ruimte wil ik vullen met plezier
geen woorden op een dun…
Dun tochtte in uithoeken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 380 ineens
was er de
koude wind
die scherpe
woorden sprak dun
tochtte in uithoeken
warmte uit de ronde
zinnen vrat de kleur
vervaalde van mijn doeken
waarop ik beelden
schreef en strofen hakte
hij pakte mijn gedicht
blies de sneeuw
en vorst rechtstreeks
in mijn gezicht en lachte
maar ik ontdooide in
jouw lezen jij hebt mijn…
Dat plaatje
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 3.035 zo'n gevalletje heel dun
met rechte randjes en
je beweegt niet eens
dus leven zal 't wel
niet zijn geweest.
er zit niks boven niks onder
behalve mijn hand die dat
plaatje weg laat vallen
langzaam vergeten.…
Oogopslag
gedicht
3.0 met 11 stemmen 6.423 En precies
ditzelfde landschap zal zich tonen
wanneer mensheid als een dun maar
koppig laagje overmoed van de
eeuwigheid is afgeschraapt. Maar
om door wie te worden bekeken.
---------------------------------
uit: 'Onder de bomen', 1994.…
Horizonvervuiling
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 114 Daar natuur geen kitsch kent
brengt ze uitsluitend kunst voort
soms kaal en karig
dan weer rijk en uitbundig
alleen op de kim
tussen zwerk en bodem
bouwen mensenhanden
smakeloze werken vol edelkitsch
is het daarom dat
de Schepper de einder
zo dun mogelijk getrokken heeft?…
Volharding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 de ruimte tussen rotsvast
en zoiets als onwrikbaar
is broos en dun bezaaid,
zodat mijn vage bomen
wuiven alsof ze weifelen
op de tast, zonder vaste
ankerplaats, over straffe
zij- en tegenwind, terwijl
in de verte gouden even-
beelden verstenen als
herleefde achtergrond,
tot stof, in zekere mate…
zonder huid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 69 Zonder huid
slechts bijeengebonden
door een
strak gesponnen
dun vlies
terwijl daar buiten
de winter van de lente verliest
ik hoor
het zachte zingen van de putter
een kalm en lief geschutter
O raak me niet
raak me niet aan
alles raakt me
zonder huid
zelfs het geluid
van een
onschuldige
roodgewangde
zachte
putter…
lentejazz
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 124 bij de eerste warmte geurt het bos zanderig en zoet
zijn ontdooide kleuren in het palet dun aangezet
er schuilt een thuiskomst in dit fluwelen bruidsbed
van pas losgelaten oogweelde en dromerige gloed
dan ziet iemand een zwaluw bij volle maan
en lijkt ‘t alsof de zon nooit is ondergegaan…