Alle inzendingen over kou

De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

De korte broek zat heel de zomer fijn Maar ’s-avonds dringt de kou zich in je benen (Wie kou lijdt of juist niet, zit in de genen) De jongeheren worden wél wat klein Doch levensvreugd zit - eerlijk waar - van boven Al willen jonkies dát nog niet geloven…

de naakte bomen staan te wachten in de kou op nieuwe kleren…

Wat is een winter Als je weet dat sneeuw niet valt Maar de kou wel trekt…

De lente gestart De kou voorgoed verdwenen Mijn zon dat ben jij…

vang zomers warm en vries het in om te ontdooien bij aanhoudende kou…

de herder warmt zich wollig tussen zijn schapen als dekbed tegen kou…

Ik voel me heel oud met dit weer, met deze kou -- zo breekbaar als glas.…

Je loopt in de kou. En zelfs geen doel voor ogen. De tijd vervlogen.…

Na seks voel ik net genoeg kou om te voelen -- dat ik oersterk ben.…

He torenvalkje fladdert in de kou, vergat zijn jaarlijkse trek.…

poedersneeuw verzoet de kou ijzend waaien winden uit het strakkend blauw hun bloemen in doorzichtig zwart uitgestrekt wit rondgevlekt in kristallijn speelt vorst met licht en straalt intens zijn kou speldenprikt in zwart weerkaatst de twinkelende glinstering van duizend sterren in de nacht…

Een explosie van zonlicht daar waar schaduw is geweest een helder strakke hemel zo strak als het ijs dat door de kou wordt bevroren de kou en de sneeuw doen de opkomende voorjaars bloemen verwelken slap hangen de kelken de vogels zingen al vroeg in de morgen zij lijken zonder zorgen het voorjaar kan niet in rust ontwaken wanneer…

De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

Nevelig herfstbos Herbergt vele roodborstjes Tjilpend in de kou Het jaar loopt weer af Ze kleuren tezamen rood Op een grauw toneel Wolkjes waterdamp Gevormd door kleine bekjes Cirkelen weeldig Bladloos in de kou Met zijn talrijke bomen Woont het bos in hen...…

De kou is geweest en het leed is gedaan De lente komt weer en de zomer breekt aan…

tergend langzaam braakt de winter zijn laatste kou lente in aantocht…

soms kraakt de stilte de wind meedogenloos kou kleurt het gezicht…

bomen maken zich op om kou te vatten ontdoen zich van hun zomerjas ook in hun blootje hebben ze iets aantrekkelijks…

Levenslang geen zon, louter kou, wind en regen. 'n Eendagsvlinder.…

Door kou en hitte.…

Rillend in de wind, haast bevroren van de kou groeten sneeuwklokjes. Haiku…

chaos biedt tijd aan het eind de ontsnapping in een tunnel van licht stilte valt breekt weer zicht scherven snijden scherper dan pijn kerven liefde en warmte tot kou verkilt op het bot verstilt tot kapot dood sijpelt kou langs gevoelloze vingers omlaag…

Als ik god was Dan was jij er niet Jij bezorgt pijn En zaait verdriet Als ik god was Was jij er niet Als ik toveren kon Dan herschiep ik jou Van strenge winter In zachte lente In dampende warmte In plaats van die kille kou Al was ik god En jij er niet was Dan nog die pijn En het verdriet Jou ijzige kou Klinkt door In het oneindige…

Hoe meer kou en duister in de nacht Hoe meer warmte en licht de zon brengt de volgende dag…

tot zon grond breekt overwinter ik alle kou eerder pluk ik geen bloemen…

Je sprak over leegte, mishandeling en kou en toch heb je volgehouden niet wetend of je op een dag nog iets als zin gewaar zou kunnen worden…

Kou regeert het land vorst houdt de grond in zijn greep de dagen lengen.…

Vier seizoenen lang stuur ik in kou en warmte weer een jaar vooruit.…

Ze wacht al bij de halte Mijn lijf schokt van de kou Maar in mij brandt die smacht Opdat ze mij zal zien staan Reeds wachtend op haar blik Laat de kou mij niet rillen Maar de warmte uit mijn hart Zo mag ze mij niet zien voorbijgaan Ze stapt in de verwarmde bus Ik snap mezelf niet en voel me leeg Konden haar ogen me maar verwarmen Opdat…