Alle inzendingen over lip

Tijd oogt als een diepgaande ervaring te voelen als zeldzaam gevoel en ik bedank je, glunder nu om je wangen die nu blozen zelfs je lip trekt en je ogen stralen. Weet je dat je een geweldige vriendin kwaliteit en langdurige tevredenheid de lach om ernstige dwaasheden bent.…

diepten van mijn ziel daar waar ze willen zijn pianonoten gezang klinkt daar niet bekeken wil ik worden driftig speel ik door hun hete adem strijkt langs de weerloze toetsen van mijn ziel keurig opgelijnd in zwart en wit zie ik ze verschrompelen fis, bes en gis lossen op dan is daar het witte paard ze draagt me onstuimig voort rennend lip…

één stuk is voor tolerantie één voor liefde en begrip één voor mijn zomervakantie één voor het snorretje op m’n lip één is voor tweede kansen één voor bloemen in het groen één voor alle exotische dansen één voor..…

Ik kijk diep in je ogen En bijt speels op je lip Als je me passioneel zoent Verlies ik alle grip. Je handen gaan over mijn buik Verdwijnen langzaam onder mijn shirt Ik ga verloren in genot Terwijl ik stiekem met je flirt.…

Hier "breek" ik weer, een parel langs mijn lip. Blijf mezelf vermanen, wil niet weer in een dip. Hier ben ik dan tot hij genezen wordt verklaard. Ik hoop dat ik tot die tijd mijn "nieuwe IK" heb bewaard. Want ik besef nu weer diep in mijn hart dat ik óók moet zorgen voor die vrouw , zó verward...…

liefde klinkt als verleden tijd ook is het wezen in onbegrip, aards uitgedijd het echoot ooit in holle frasen over een droge lip waar is de tijd dat we eenvoudigweg in ogen lazen en men woorden mijdt of enkel de hand reikt en warmte schenkt in wederkerigheid * "ik ben voor jou lief, als een vlinder die in alle tederheid…

vraag je zachtjes bij het uittrekken van mijn rode lingerie waarop ik lach, en knik Ja, ja, het is goed ik zoen zachtjes op het weggetje tussen je prachtige borsten, verlost van het blauwe kant Jij bijt harder op je lip en ik ook op je oorlel, je sleutelbeen dip langs je navel naar je liefde Je heuvel, je zachtheid, je mooie, groene…

An Englishman from London en een man uit Den Ham Met each other near een square in Amsterdam They had elkaar nog never before somewhere gezien In feite in Amsterdam, they’ve both never been They bumped against elkaar op het zebrapad Both said “excuseer me” en tilden their hats The Old Den Hammer rubbed over z’n pijnlijke lip En de Londenaar…

worden Maar wat is dan mijn probleem Mijn probleem is de traditie Van aankijken, aanraken, ruiken Gewoon lekker aanstaan met elkaar Lekker gewoon bellen met een toestel Of zachtjes iets ondeugends zeggen in je oor Elkander een kaart, een brief sturen Een postzegel likken, een enveloppe Vlijmschep waardoor ‘n bloedend sneetje in je lip…

Zijn alleen aanschouwelijk in het zonlicht Met de gaven van fijnbesnaarden Soms laat ik me meeslepen naar agressie Vergeet hoe doelloos en zo destructief De leden vormen al een collectief Ruinerend elke spoor van progressie Hierin schuilt de grond van mijn omarming Een daad van liefde doodt het onbegrip Maakt hartstocht levendig op aller lip…

Langzaam stroomt er een traan over haar wang, ze bijt op haar lip. Wanneer ik je zie, kijk ik je aan. Alleen naar jou en jij naar mij, zonder dat het contact verbreekt. Als ik bij jou ben voel ik me veilig. Zo alleen op mijn kamer pratend tegen jou. Jij bent toch de enige die naar me luistert, die mij snapt en mij begrijpt!…

Ook ik zelf, in jong begeren, Bid mijn lip en wang te laven, Maar Uw mildheid wil mij leren Beters dan die frisse gaven; En gij zingt tot mijn gedachten: Deelt U, breekt U, bruis van leven, Duizend dorre gronden smachten Naar de groeikus van Uw geven; Breidt U uit tot klare plassen, Lieflijke gestalten spieglend, Doe dan hoog Uw waatren…

Een krans is 't van - kindren, gekweekt met u w bloed, Dat helder hun wangen doet blozen; - Van kindren, wier oogstraal nu blinkt van uw gloed, Wier lip is bedekt met uw rozen; Van kindren, in wie gij, o Moeder! herleeft, En ons weer uw schoon te bewonderen geeft! Buk, Moeder!…

Maar als gij zo donker ziet, Als ge om iedre platterij Dadelijk de lip laat hangen, Niemand zal naar u verlangen. Draag u wijs; lach ook als zij.’ Ik zal doen naar moeders raad, Vrolijk zijn, en vlijtig leren.…

Voorzeker, ’t is een dierbaar pand, Een lieve Maagdelijke hand Met lip en mond te prangen! En ’t kusjen is verrukkend zoet, Wanneer ge ’t stookvuur van uw gloed Op ’t tintlend oog moogt wreken; Of als men op een schone borst Een wederzijdse minnedorst Met kussen aan mag steken!…

de auto, ging rijden Hopend m'n rust te vinden Dat andere gedachten me bevrijden Zal m'n woede nooit op jou loslaten Dus koel ik af als de nacht Waarin de stadslichten van het Roergebied in de donkere verte schijnen Innerlijke frustraties geleidelijk afkoelen en hopelijk gauw verdwijnen Getemperde muziek zachtjes aan Sigaret op m'n lip…

Daarnet nog dacht hij Ik zie de honingbij, hoe ze neerstrijkt op haar lip, Zweet parelt in een vouw. De gasten graaien naar hun wapen. O, een vrolijk kind word ik. Maar hij heeft oog voor wat niet telt, een kraan die druppelt in een zinken bekken. De buitenspelval heeft hij nooit geleerd De wijn schudt de zintuigen dooreen.…

En gij zult zien hoe 'k lig, mijn leven uitgegleden tot bij het laatste zweet en bloed; gij zult de grauwe lok van voor mijne ogen keren en zien hoe nóg de drift zwart om mijn schalen kringt; hoe, nors van vragen en vertrokken van begeren, de laatste kreet mijn lip verwringt.…

Zijn lip dorst het niet wagen, Zijn herte woog zo zwaar. Och, 't gras groeit op haar terpje, En of nu 't onweer woedt, Het kan haar rust niet storen: Zij sluimert er zo zoet! De wind blies in de zeilen, Het schip vertrok weerom; Maar niemand dacht aan 't knaapje, Dat langs het scheepstouw klom.…

Werp hem weg: hij zal, zij 't met doorboorde lip, Vrolijk zijn vissen-bestaan Genieten, een kleurig flonkerstip Langs donkre en bewogen baan. Vaar voort: in de nachten van 't noorden zijn De heemlen als dagen hel, Zij houden aldoor hun zilvren schijn En bevende stralenspel.…

Ik zette mijn liefste lach op Keek de mensen echt aan, tinteling in m'n ogen Knikte met mijn hoofd en ging zwaaien Mensen zwaaiden vriendelijk terug Kwamen lachend naar me toe Grepen m’n hand, tikte op m’n schouder Bloemen werden aangereikt 1 omhelsde me en 1 kuste me zelfs Velen liepen met vlaggen, bordteksten Anderen met bier aan de lip…

En noemde zijn lip dien feestpsalm, Dan grepen zij eerbiedvol 't glas En orgelden driestemmig 't heilig Nostrorum sanitas.…

Ruw klonk het lachen van haar donkre lip.- Die leken nu te kermen: tusschen goud Lang gelaten onder water, oud, Doodsbleek en doodzwart, van hun lippen vlood Een flauw geroep als van mannen in nood. En wiegd' in 't water. Dat was schrikkelijk.…