Alle inzendingen over mouw

De mouwen... Waaruit jouw handen staken... Zijn leeg... ik laat ze vallen. Mijn gezicht... Verberg ik in de stof. Een traan glijdt... In de voering. Jouw geur... Ze is er niet... Weg, je bent weg. Maar ooh, ik mis je zo.…

achter de schermen de aap komt uit de mouw hersenloos geval hij tast naar een borst en omsluit haar vijfbenig een hoofd raakt vast in een kraag het heeft van die wimpers dat alleen een bepaald soort hoofd overvloedig heeft het bloedtekort kinkkabelt er een schietspoel in de alarmbel katapulteert een aap naar de eerste aap tienbenige…

Sausvlekken zitten op handen en mouwen, die hadden we misschien beter om kunnen vouwen. Gesmijt met bestek Heeft de aarde doen beven, ik wou dat het stil was, al was het maar even.…

Snuffelende aan mijn mouwen... Met je lief vertrouwen In zo'n vreemde vrouw! In mijn handen stop je Nu je jonge kopje: Zeg, wat moet ik doen? ... Op het geitenweitje Staat het kleine geitje, Als een wittigheidje In het prille groen.…

Je rolt je mouwen op, En plaatst de spuit. Voor even geen zorgen, Voor even de zon. Voor even dromen, Dat je altijd zo leven kon. Je denkt terug en moet huilen. Zo had het niet mogen gaan. Je hand gaat naar je wang, En je voelt een vertrouwde traan. Je jeugd was niet perfect, Maar dat mag de reden niet zijn.…

Het is een open eind -niet bijzonder- Als een man staat de rij voor me op Schaduwen op 't witte doek hoofdrolspelers tijdens de aftiteling Ze komen niet voor in 't boek maken 'n nieuw verhaal Waarin winterjassen en 't gevecht de armen in de mouwen te steken de stoelen die achterbleven op rij na rij Flesjes en glazen leeg…

winterkleren hangen treuzelachtig voor ramen als oude vrouwen ,met lege zakken weerspiegelend in blinde tijden wordt ze door de huiskamer omarmt mouwen rijmen op muren als koude littekens op het behang maar nu zijn wij groene bladeren waarin wij ontwaken in een verre lente de kou houdt niet meer stand in een schaars verheven licht wordt…

op het feest van glazen vol vreemde ogen die mijn handen willen ik wilde gillen want ik hoor daar niet was te druk met andere zaken een afspraak had ik om binnen iets te maken heb de tekening in mijn hoofd maar het huis was verkeerd vol familie en ballonnen ben maar niet begonnen mijn handen zijn weg kan ze niet meer uit de mouwen…

De meeuwen zijn als laatste vertrokken (Tragischerwijze het vissen verleerd) Hier stak men de handen uit de mouwen, hier zwaaiden vrouwen een afscheid dat pas veel later zou komen en toch altijd te vroeg. We hebben niet genoeg gebeden, klonk het in de kroeg.…

gezeten op zijn geliefde muurtje schudt hij de muisdagen van zich af zoals een hond de neten wolken verjaagt hij spelenderwijs ademt klanken langs zijn lippen daagt het leven voor zich uit tieren zal hij, zoals groene mossen zich niet voegen naar de stenen maar groeien in wildverband hij stopt zijn wereld in de binnenzak stroopt de mouwen…

Rechtstandig, de armen uit de mouwen geheven, of in cirkels zonder aanvaring. Immer op dezelfde plek gebleven, ontvangen zij de seizoenen in onvergankelijke aanvaarding.…

haar lang lief geweest Maar nu ze ouder wordt, vergeet Ze hoe haar allerliefste heet Grijpt ze naar pop en knuffelbeest Merk je dat ze niet langer leest Vergeten is hoe of ze sneed Het brood, de groente, hoe ze leed Aan het verwelken van haar geest Teloorgang van een woordenschat Die groot en indrukwekkend was Ze schudde verzen uit haar mouw…

De 19de eeuw en van de 20ste het begin was de havelock ontzet- tend in Toen gehangen over de schouders met armsgaten zonder zin, dus zonder mouwen maar mét bedekkend pelerine vaak als overmantel gedragen in een nacht die dan laat weten zon is gezakt een verspilde nacht; om te vergeten Desolaat landschap verwaait vrijheid dat in een…

Ik draai de ring rond mijn vinger vlecht de tranen met het goud ik sie raad ooit gegeven in de cirkel waar begin noch einde elkaar raken toekomst was nog toekomst ik voel de mouwen van de jaren ik haal ze uit steek voor steek rol de wol op en brei een nieuwe trui minstens zo warm, geschikt voor elk seizoen, maar ditmaal…

je bent geen clown je tranen vloeien rijkelijk in jouw warme liefdevolle kijk op de wereld om ons heen waar samenhang scheurt en rafels pijnlijke plekken laten zien in onoplosbare situaties waarin wegkijken de pijn ontkennen is dan gaan handen uit de mouwen worden getrouwen tot eenheid gesmeed waar men van een samen weet die…

Vanavond hebben alle vrouwen jurken met versierde mouwen. Zij dragen bloemen overal en trippelen naar het carnaval. Vanavond hebben alle kinders vleugels als verheugde vlinders - en ze fladderen komiek op de maat van de muziek… ------------------------------------------------------- uit: Lampions in den wind, Amsterdam, 1921.…

als een kleine meester herken ik de stukken van pion tot koning op de troon bestreed er veldslagen in het hoge Noorden totdat mijn adjudant werd vermoord we vochten voor het vaderland en de vrouwen bij de wasmand die ons schone kleren gaven en een pint met schuimend bier ze zagen onze besmeurde gezichten en zand en bloed op de mouw voor…

Wieg mij een lied dans mij een mouw klap mij een roos maar laat mij niet in de kou struikel mij een blok glij mij een banaan schiet mij een gebed en lach mij een traan brei mij een naald naai mij een steek hou me vast klem mij stevig beet regen mij een boog kleur mij in, wis mij uit hou van mij met haar en huid zwijg mij een…

Zijn of niet zijn wel of niet wàt is de hamvraag aller vragen is het kommer pijn of kwel knaagt de honger in uw magen is de schaamte voor het leed als boetekleed te dragen niet zijn is als schone schijn wellicht nog wel te dragen en is het weer geen weer dit keer stroop op de mouw niet klagen maar is het…

de grote gedachte lachte me toe het was fijn je ziel te verliezen niet meer te kiezen mij maakte het klein bang en onzeker gewapper van vlaggen strak tegen blauw trompetten verstrekken muziek tegen kou armen geheven het rood van een band om de mouw toekomstgeschreeuw hoofden gericht blik op oneineindig in een verbeten gezicht…

vurig likt de vroege morgen aan de nacht dorstig en hunkerend naar geronnen gloed violen klagen modder aan die langs mouwen druipt de duisterval laat sporen na op blondgeverfde treden valsspelende klanken glijden langs leuningen omlaag eindigen in een weerspannige schoot wanen zijn bezeten van achtervolging tegenbeelden krijsen…

Maar ik ben Puber-met-de-streepjes-das al stroop ik ook mijn mouwen ervoor op Zij is twee meter. Ik bij lange niet. Maar als ik heel erg op mijn tenen sta, past tussen half geheven arm en rechtertiet mijn puistenkop. In zelfgemaakte omhelzing grijns ik, even stompzinnig als beaat*).…

Tijd nu, om zelf de mouwen op te stropen, Alleen, nou zijn de kiezers weggelopen.…

Al zo lang verlang ik naar jou je stem je adem je lach Zie je de aap komt uit de mouw ik denk aan jou elke dag Ik verlang naar je jij bent wat ik wil Mijn dromen en gedachten gaan uit naar jou En dat maakt mij plotseling zo stil Ik realiseer me dat ik van je hou Diep van binnen zou ik je het liefst willen kussen of anders wil ik mijn leven…

Zoals zijn bruine armen met de sterke aders uit de opgerolde mouwen van zijn overhemd staken. De dood mocht wel opletten als hij hem kwam halen, dat won hij nooit. Drie maanden later aan slangen en flessen, op het dekbed twee vogelklauwtjes: einde. Nou jij had je lesje wel geleerd.…

Water stroomt door elke zee mijn handen scheppen het wel voor je uit de heldere, koude beek In eeuwigdurende liefde neem ik het voor je mee en pas zo een mouw aan jouw problemen Blijf onder mijn arm, verberg je achter mijn rug Als de strijd gestreden is mag je me omhelzen en dien ik je voortaan koninklijk, eten wij voortaan van gouden…

Wat is dat voor een stichting Een strand vol arme tanden Het gat daar in je handen Dat is toch geen gezicht Wat moet jij in Mozambique Een land vol slaven plagen Of op je schouders dragen Op kosten van de republiek Steek je handen uit de mouwen Deel je bijstand met de armen Help ze mee met stenen sjouwen Huizen, scholen te verwarmen…

ondergang onzichtbare tranen die constant stromen zelfs voor haar eigen vader is ze bang En op school gaat het echt niet goed haar gedachten zijn voortdurend besmet niets in haar jeugd zoals het moet haar moeder doet een drankgebed De pubertijd zal haar onderkoelen haar geluk is al lange tijd zoek en terwijl de zomer zich laat voelen; lange mouwen…

Zij kent het geheim van de lettertekens zwarte sierlijkheid op zachte zijde, verschuilt het in de brede plooien van haar mouw. Haar glimlach is als zegellak. Gestold.…

Komt hij langs de schouw, Oei, hij blijft hangen met zijn mouw. Ik hoor hem roepen naar Piet Maar Piet ziet hem niet Eindelijk komt hij los en plof…. Daar komt de Sint in een wolk stof. Hij kijkt rond en zoekt de brief Die ligt vlak bij de haard. Kijk eens naar zwarte Piet hoe hij staart Naar die zwarte man met de witte baard.…