Alle inzendingen over versmelten

Niet de dagen dat wij stralen steken riemen onder harten zielen zonder kathedralen putten kracht uit eigen smarten niet de uren dat wij vrijen leggen een bodem in bestaan zielen zonder monnikspijen versmelten buiten elke waan in mijn ogen zal je wonen als het licht lijkt te verdwijnen wij zijn identieke klonen in beheer van zielenpijnen…

Pure versmelting met goddelijke kosmos, de lieve ander. Niemand heeft groter liefde dan die opgaat in ander, elk ander.…

tussen drog en droom rijdt werkelijkheid haar scheve schaats ik wil niet dat mijn hunkering in helderheid op gaat ik neem je hand steel je vingers maar geef jou geen plaats kus je lippen roze rood en bijt de smaak van bloed pel mijn sluiers een voor een ontdek ontloken vloed in vuur versmelt mijn naakt met jou voorgoed…

Geen ene plaats is nog te bereiken want het zicht is van mijn stilstand vlucht en klank versmelt tot onleesbaar gerucht. Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar los en schittering daalt neer, godsgebaar. Ik was er niet, weigerde, was niet klaar. Ik ben er nu, solitair en ik staar naar sterren van jouw beeld, voorbeeldig daar.…

voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van schommelend water versmelt…

daar ik je niet ken droom ik je levend bemin je, adoreer je verwen je met gedichten vanwaaruit mijn liefde jou omarmt en je meeneemt op verre reizen hoog over roze wolken die ons voeden met passie schrijven we elkander liefdesbrieven waarin je mij liefhebt als nooit te voren het liefdeblijk doet ons versmelten en dansen we tot…

wanneer ik mijn liefde voor jou probeer te beschrijven versmelten de pennen tussen mijn vingers. op het moment dat je dit leest,weet dan dat het niet met een pen, maar met mijn ziel is geschreven. mijn ziel, o mijn verlichte ziel, een licht zo schoon heeft mijn hart verlicht.…

wanneer ik mijn liefde voor jou probeer te beschrijven versmelten de pennen tussen mijn vingers. op het moment dat je dit leest, weet dan dat het niet met een pen, maar met mijn ziel is geschreven. mijn ziel, o mijn verlichte ziel, een licht zo schoon heeft mijn hart verlicht.…

daar ik je niet ken droom ik je levend bemin je, adoreer je verwen je met gedichten vanwaaruit mijn liefde jou omarmt en je meeneemt op verre reizen hoog over roze wolken die ons voeden met passie schrijven we elkander liefdesbrieven waarin je mij liefhebt als nooit te voren het liefdeblijk doet ons versmelten en we dansen tot…

Nu je handen hebt gelezen in tomeloze paringsdrift moeten wij het ergste vrezen voor wederzijdse liefdesgift werelden zijn zoveel groter dan onze enge zielenband wij versmelten in de boter ver buiten het gezond verstand in jouw reizen naar de ander overvleugel jij de geesten wij zijn eigen tegenstander in het contrapunt van feesten.…

zoals een … boom zich plooit naar de wind de stroming de vis de weg wijst in het water zoals een spel wordt beleefd door een kind zoals het wel - en levenslustig eenden gesnater zoals dat wat was langzaam versmelt tot later zo is het dat het leven is en steeds zal gaan en zijn en in de tussentijd is het er elke dag weer voor de…

Ze versmelt met haar intimiteit om het hart te openen voor de stilte en stopt de draaikolk van gedachten om de tedere beroering van het huidige moment te beleven vallend als een druppel in de eeuwigheid.…

jij en ik, we zingen samen een lied we kennen alle componenten na de solozang wacht ik op jou of jij op mij om in te vallen jij en ik, we weten wat we zelf moeten zingen maar ook wat de ander moet doen zoals het dansen van een tango waarin ieder zijn eigen passen kent en ook van de passen van de partner weet jij en ik, versmelten ons…

de verstrijkende tijd drijft ons af - meer en meer - naar het verleden we versmelten met het decor de sluipende tijd laat ons in rook opgaan we vallen niet langer samen met wie we waren de genadeloze tijd gumt ons hardvochtig uit we vervagen tot onherkenbare contouren treuzelend oogsten we het laatste daglicht totdat het leven vertrekt…

er blijken randen te zitten aan wegstervend zicht een netwerk van uitersten dat versmelt tot uitwendige kleur deze boom blijft sprakeloos met zwarte aderen en grijs geschut de handen ten hemel en het lijf kloppend als een aorta een ontkalkte vertakking tot diep in instabiele lucht het zwart van de nacht brengt onafwendbaar evenwicht…

mijn glimlach tilt je van de grond we dansen op de liefde die ik in je ogen vond het is muziek van alle tijden waarin ik lente naar jouw zomer zal gaan leiden we reiken naar elkaar tot schaduwen verdwijnen en licht alleen zijn warmte zal schijnen we versmelten in elkanders geven hopen weer te delen in het nieuw ontstane…

zomaar bij je zijn in een flits zonder schaduw in een auto die knippert met zijn licht in wolken die regen dragen vlakkend langs de hemel jagen in de laatste zin van een gedicht zacht je lippen kussen daar het rode leven zien speels je tong er even tussen zomaar in je ogen duiken alle luiken sluiten en versmelten in…

vrieskou in de vroegte vinnige winterse winden betrappen iedere kier en dwingen me te krimpen ik kijk over water 't kanaal nog zo vast lang voor kleine helden de vaarweg hebben ontlast o prachtig zo prachtig deze versmelting!…

Verlangens en het onbereikbare, versmelten langzaam samen. De pijn is dan niet te verklaren, En begrijpen deed niemand het, behalve dan ik, dat is dan nog het rare. Dus zeg niet dat ik beter had moeten weten, je weet dat dat gelogen is.…

Zij versmelten met de oever, zonder einde en zonder begin. Gaan weer onder en worden weer opgezogen. Het is een spel zonder einde. Alleen als ik de knop omdraai, slaapt alles weer in, tot de volgende opstoot van water uit de stenen bol.…

Het wachten duurt lang het wachten op een volgend leven Wetende dat ik pas dan mezelf aan je mag geven Jou te willen beminnen het versmelten van lichaam en geest Het hieros gamos van ons samen is vast in ons vorig leven geweest Het enige wat ik je in dit leven geven kan zijn mijn verlangens en gevoelens op papier Een liefdevolle kus, hartsverwarmende…

mijn schaduw wilde intenser leven heb hem wat meer licht gegeven trad in het donker nauwelijks naar voren wilde mij daar privé niet storen nog loopt hij gebogen danst en springt van lieve lust maar kijkt mij nooit in de ogen de schemering is favoriet in het lange lage licht krult hij melancholiek voor het duister ons versmelt helpt…

De belletjes glinsteren en versmelten, voordat ze samen op reis gaan, door mijn neus en langs mijn tong. Ik sluit mijn ogen en drink aandachtig, totdat ik langzaam koffiedronken word. Ik waan me in het Ethiopische bergland. Genieten van koffie voelt als reizen, naar een stille oase binnen....onszelf.…

Wanneer gisteren en morgen versmelten. Wanneer je stilte in lawaai kunt horen. Wanneer alleen vandaag bestaat. Wanneer je orde in chaos ziet. Zo sterft vol verwachting onze jeugd. Zo wordt ouderdom herboren. Gelukkig.…

Ik zoek het eeuwige vuur waar de wereld onder valt, het ongrijpbare goud dat blikken in een enkele tel versmelt. Het oog dat het hart verlamt waagt de eeuwige sprong naar het beeld dat nimmer vervaagt. Mijn vleugels wegen zwaarte de aanloop volgt, het luchtruim voelt vertrouwt. Het hoogste goed is nabij.…

Gezweepte uit Afrika onder blank gelabeld slaaf van witte meester vocaal muzikale troost Geboren Afrikaan ritmisch als het hart adem leven gospel spel uit troost geoogst zwart label geboren kopstem zingt… zoetvloeiende verzen octaven langs de nacht als kristallen harten rillen dag en nacht versmelten wit en zwart.…

M’n liefje, m’n liefje Godallemachtig, je vel is zo zacht en je kussen zijn krachtig Ik voel je en ik zie je wat ben je toch prachtig Jij bent zo Hemels ’t is niet te beschrijven O, was dit nou maar eeuwig, kon het maar altijd zo blijven deze Hemelse versmelting van onze verliefde lijven.…

Het niets versmelt zich met de sprookjesprins En wordt ook door begeerte aangeraakt. Nu, niet verliefd, maar toch wel enigszins. Het niets komt uit de slaap en de begeerte Uit niets. Verschrikkelijk zijn deze drie. De zon is dof, de wereld omgekeerd, Er zit een haarscheur in de harmonie.…

Ver weg het bedwelmend bruisen Van de zee: haar vage geluiden Eentonig, versmelt met het ruisen Van het bloed, zo warm en duister. In het duistren en het ruisen Een buigend mens, arm en donker... Op een heuvel stonden drie kruisen. Gij leed daar, ik weende er onder.…

in de tropen gromt de dondergod in een woelige sluimer druppels versmelten tot een straal die opbolt doorheen de grillige darmen van een grot naar de rand van het hoge rotsvlak de trechter die zwelt en overhelt de stroom is een glinsterende tong die gruis en slijk loswoelt haar bedding slijpt tot kruimels ze tuimelen in de kloof door…