Alle inzendingen over beuren

Een boer met een bruin rimpelhoofd vol winst in een zwarte Mercedes op weg naar de Beurs ongetwijfeld (en van der Z had immers een grijze). Toch voelde ik tot ver in de dag dat hij daarom deed alsof hij mij niet zag.…

Hij houdt nu wel zijn beurs hermetisch dicht, maar komt het ogenblik dat hij verscheidt -al ging er ook geen eurocent teloor- dan rest hem niets, ondanks zijn gierigheid.…

Doch Gij zijt als zwakke en arbeidzame wevers, Neen, wevertjes, die in uw moeizaam trachten Naar grootheids roem van uw verdoemlijke ikjes Verspilt, wat gij nog hebben mocht aan krachten Van waarlijk mens-zijn, doch die slechts met prikjes En likjes haspelen in haatlijk Beurs-doen, Dat, wat echt' mensen met veel min gezeurs doen.…

enerzijds de aarde zullen verlaten en dat anderzijds de aarde ons zal omarmen met diverse lagen dat we uit niets anders meer zullen bestaan dan geest zo zal het moeten gaan men moet ons ook vergeten er moet ruimte voor nieuwe generaties ontstaan ooit zal later een verzamelaar die oude foto’s zoekt en vindt als ze dan nog bestaan er op een beurs…

Waar moet het heen, waar gaat het naar toe, m'n beurs is leeg,saldo nihil, 'k ben al 't rekenen zó moe, 'k wou dat de loterij, hiér nou eens viel...…

Zo gij slechts nu en dan mij op woudt beuren Met énen blik, wanneer ik u ontmoet. Eén blik van medelij uit Uw' bruine ogen, En in die blik één enkle zilte traan! - Hierbij een doek, om die dan af te drogen. - Droog af, Margot, en laat mij stil vergaan! (of) Voor Sint Niklaas bied ik die doek u aan.…

De dichter is in wezen een profeet Predikend in zwart-wit, geuren en kleuren Hij weet terneer te drukken, op te beuren Zijn hosti- eekhoornbrood; een soort boleet Zijn pil, à la Drion- een vliegenzwam Voor als de golf van snik hem overspoelt Als niemand weet waarop de dichter doelt Hij brullend leeuw is of mak als een lam Zodra hij proestend…

Godverdomme, alles gaat naar de klote vroeger kon je met veel minder rondkomen Haagse munten zie je zinloos wegstromen In hun eigen beurs? Dat stelletje malloten! Grootverdieners in een grijs pak, kiesbandieten. Wie betaalt hun dik belegde boterhammen? Nieuwe waarden pogen ze er door te rammen zonder geld!…

alles is relatief voor de soldaat die zo kwetsbaar blijkt te zijn als het commando van zijn oversten zonder overwegingen uitgesproken hem in de armen van de vijand drijft voorbij de uren vol glorie het bespieden van de ander het wachten op wat actie en een blinkend streepje lint na het schrijven van geschiedenis mag hij eenzaam kwijnen beurs…

als edele ridders staan zij langs de waterkant in een rij jarenlang staan zij daar te treuren zijn door niemand op te beuren echter de lente kleurt hun hout met fijn groen en fonkelend goud in deze groengouden sluier glinsteren de tranen die de wilgen al zolang hinderen verdriet omdat zij alleen naar beneden kunnen groeien niet in staat…

Samenbindend hier is de onbescheiden beurs. Zoals ook de ijzeren greep om het complex. Soms staat op de midgetgolfbaan een tank te kijk en te pronk en ratelt een pantserwagen voorlangs. Uit zee nadert een silhouet. Ik meen de grote jager te herkennen. Ik volg hem in zijn vlucht.…

Ik denk: 'Hij komt voor astma aan de deur of reuma, kanker, pleuris, ga maar door' en pak m'n beurs: ik stel niet graag teleur. Daar gaat m'n goeie geld, ik kan wel janken en vraag de collectant: 'Waar is het voor?' Z'n antwoord luidt: 'Voor arme, zieke banken.'…

Wilhelmus en die gouden plak Die razende orkaan, de hongersnood Het hossend lint in fel oranje pak Of de loslippigheid van Van der Sloot Is het Georgië, de Gazastrook De boer (hij zocht zijn vrouw maar ploetert voort) De bomaanslag, die mooie passiemoord Of ‘t laatste sliertje sigarettenrook Is het die gruwelijke incestzaak De tuimelende beurs…

Als de dagen wegglijden in moeizaam geploeter, mijn beurs enkel gevuld is met kortingsbonnen, die ik desondanks niet kan betalen, de gedoemde armoedzaaier die ik ben, dan wens ik wel eens zo snel mogelijk terug te keren naar de hemel, biddend om een fatale hartaanval.…

waar vroege zon de daken kust vol warmte kleuren leven laat –vergaat weerom de lust in huis te blijven buiten lacht een vergezicht ik sta op en voel het meer de ritmes in mijn zucht bepalen immer schoon verlaat haar dwaallicht rond de Koepelkerk de straat watergeuren beuren goed er zitten meeuwen overdwars het Houten Hoofd bespeelt…

De winkels raken leeg, de panden in de fik, de beurs zakt met de dag, en niemand is in zijn schik, want het geld ligt op de straat. De voetballer slaat een miljoenendeal af, zo hoort het ook, een directeur van een ziekenhuis met een bacteriële ellende neemt de benen en krijgt een bonus mee, waar men dan weer over struikelt.…

strijdvaardig Bal stevig je vuisten Luister zoals het hoort Biedt gepaste weerstand Ga nooit gezapig akkoord Boor diepliggende wijsheid aan Zelfs wanneer je het bezit ervan betwijfelt Laat de grijze massa alleen achter Laat hem tegensputteren en schelden Recht je rug en ontdoe hem van oneffenheden Kleine stapjes kunnen sprongen zijn Beur…

Henk hoeft Vermeer met zijn 'Meisje met de parel' niet te evenaren, want zijn stillevens spekken zijn beurs meer dan genoeg en hij woont immers al in een middeleeuws kasteel, dus wat zou hij nog vreemde bokkesprongen gaan maken, terwijl alles al in kannen en kruiken is.…

Nuchter het daagse werk doen, loon beuren, bewust dat Jezus' komst zeker maar stil wacht als verborgen, alles helende pil. Kunnen mensen elkaars geloof keuren? De terugkeer van onze Heer op aarde, waarbij recht en genade zullen klinken, onderzoekt ieders wezen en waarde. Moge naastenliefde in rust opblinken.…

Als beelden van Zadkine stonden moeders daar babies boven de springvloed uit te beuren. Zonen zagen hun vaders medesleuren; wat wordt een ouder in je handen zwaar; de schuren van de boerderijen scheuren. Ratten en mensen klommen door elkaar. Een kind zat om haar dode pop te zeuren en was het ogenbliklijk zelf nog maar.…

Hij was zo zielig, zo alleen en sjofel gekleed Echt in alle steden kom je ze tegen 't Uitschot en de minderwaardigen, door vele zo gedacht Vaak mensen met verleden Zonder twijfel wekt dit geen jaloezie Zonder uitzondering wil Iedereen gelukkig zijn In/Op de beurs met Voldoende pecunia 't Absolute geluk De Swiebertjes vertegen- woordigd…

." Een vraag, wezenlijk allang uit de tijd, luidt soms bij wie zeer op zijn beurs is gesteld: "Niet te hoog? Mag de prijs iets lager versteld?" Ergens vindt men een kraam tot ruilen bereid. Vreemde of bekende verhalen zwijgen binnen postzegels, wanneer ze springen in handen, een nieuwe eigenaar krijgen.…

Kees spekt zijn beurs en koopt een pas, En wil de wereld zien: En vliegt door 't ruim en maakt, per as, Van honderd uren - tien. Kees kijkt in 't rond en suizebolt En veegt zijn bril eens af: 't Is of de wereld draait en tolt, De dommelaar tot straf.…

hij daar wordt ons steeds verteld Men schenkt hem alle aandacht waardoor zijn groei nog wordt versneld Waarom dit moet begrijpt geen mens wie laat nu een monster groeien En daar ook nog over zeuren dat kan niemand echt meer boeien We betalen ons tenslotte scheel om dat beest te laten eten En als je even niet goed oplet heeft hij je beurs…

Ik schoof popelend aan Een wachtrij tot op de markt en verder Want op deze beurs Beloven ze de eeuwige glimlach Kant en klaar als geschenk verpakt Een gekruld lint Een motief van vergulde stippen Je hebt alleen wat grof geld nodig Knisperend in de handpalm Of een kredietkaart die soepel Langs het rode oog glijdt Ik had mijn rekening geplunderd…

stuivend meel wekt roes, zo rustig stilte dempt mijn zielekwaal in ruis deemsteren de sporen van mijn wereld, hard, brutaal mag magnolia mij redden met schoonheid, geur, in glundertaal ach, ‘k veracht beurzige vrienden hoogschoud’righeid is zo banaal diep platonisch vult mijn leven zich zielsgewijs; het geld neemt wijk niets kan mij beurs…

De tranen zijn van morgendauw die glanzen vele kleuren ze zijn vitrage voor een raam dat niemand op kan beuren. Het uitzicht is een sneeuwlandschap met witte poederbomen die dromend tot een einder staan waar Lente uit moet komen.…

Wegkwijnend naakt, dat lijdt aan verlangen Soepele lijnen, poëtische kleuren Hash, brandewijn, om zijn kijk op te fleuren En Montparnasse in zijn doeken te vangen Filosofie en gedichten aanhangen Verzen vergarend om zich op te beuren Tedere zuilen uit steen los te scheuren Steeds in gezelschap van Maldoror-zangen Zwijn zijnd plus parel…

Geen benen om te dragen, het lichaam schiet geen wortel uit de knieën om de wereld op te beuren, er volgen geen zachte stapjes om de doodsweg van de manen - in hun stilstand - te betreuren.…

En sidrend beuren slanke populieren zich op uit kille dauw, die langs de vliet in flarden zijn sluier af laat slieren. Geen leeuwrik orgelt er een morgenlied; op loden vleuglen schijnt de stilt te hangen; slechts in de verte ruist de zee haar zangen...…