Netgedichten

netgedicht (nr. 9.075):

Rijk

hoog platanisch zomen eiken
dreven, wouddiep eind’loos lang
drijvend mijn rede gedachten
temperend mijn stierse drang

stuivend meel wekt roes, zo rustig
stilte dempt mijn zielekwaal
in ruis deemsteren de sporen
van mijn wereld, hard, brutaal

mag magnolia mij redden
met schoonheid, geur, in glundertaal
ach, ‘k veracht beurzige vrienden
hoogschoud’righeid is zo banaal

diep platonisch vult mijn leven
zich zielsgewijs; het geld neemt wijk
niets kan mij beurs noch baksteen geven
ik sterf ’t liefst nog arm, maar leefde rijk

-----------------------------------------------
http://www.gedichtegedachten.be/rijk.htm