Alle inzendingen over bui

Ik verwacht een groot lage drukgebied toch wel wat neerslag af en toe regen hier en daar een bui en plaatselijk een wolkbreuk maar, morgen wordt het niet zo mooi en komt er wat water uit de hemel vallen en wordt het wat vochtiger kortom voor een zonnestraaltje raad ik u eigenlijk…

Stemming die je Niet altijd onder Controle hebt, Buien die er Zo nu en dan Hopeloos met Je vandoor gaan, Die je overleeft Zo lang je zelf De controle hebt, Je eigen tempo En richting bepaalt - Hier zit je voor me Uitdagende blik in De ogen, en toch Laat je overduidelijk Niet het achterste Van je ogen zien…

Bleek een forse blik in die ochtend door je vriend niet onvermijdelijk, dat de toon was gezet om tijdens een winterse bui in een hotel te overnachten.…

Minerva’s uil leek deze week verdwaald De Borealen liggen nu in scheiding Ik ben benieuwd, hoor, wie heeft straks de leiding Wanneer het ergste stof is neergedaald Arib heeft omdat zij de bui zag hangen De sloten van de Kamer vast vervangen…

Morgen verwacht: een zomer storm in plaats van een simpele bui, wordt de mens gewaarschuwd voor water- wind en erbij: niet de weg op, zet je tentje vast, rij niet met aanhangwagens of anderszins, ik zeg op mijn beurt: kijk uit dat je niet uit je regenjasje scheurt!…

Zoals de jagende buien vandaag, galloperende paarden, jouw donkere gedachten Wolken, water, kou en mist Roffel, stof en zwetend snuif Ja, ik weet het, dit raakt je missen niet Maar het helpt misschien om er omheen te praten…

Het aksiekomitee van jong en lui Richt zich liefst op maatschappelijke zaken Heeft lak aan school- gerelateerde taken En doet soms jolig in een trendy bui Van hen wordt zittenblijven mooi 'doubleren' En hoef je geen 'der die, le la' te leren...…

ik hoorde met een licht suizen de regen ruisen uiteen spatten op de bodem kopje onder duikelen in grote plassen een donkere bui concerteert het regenwaterweer waarbij de wind in laatste noten als vlaag het regenorkest een goedendag zegt…

's Nachts regent het hard: rotsen en weiden blinken lang in de morgen.…

Laat die bui vannacht maar komen het gekletter tegen de raam En de tuin hoef ik niet te sproeien de regen kan er tegenaan Dan die frisse lucht weer buiten alles staat weer lekker schoon en dan mag de zon weer komen dan loopt alles weer synchroon...…

Korte ochtendwandeling is m’n dagelijkse investering, vaste route naar de bosrand; een bui overvalt me en ik schuil in de boskapel, sta naast de zwijgende Maria, de bui stopt abrupt; ik groet Maria en vervolg m’n weg- en nader het bos dat zienderogen verandert in bomen; de zon komt op, nevels die oplossen hebben met dauw de aarde gewassen…

Ik zou je willen voelen op mijn huid als een bui van bijna: strakke droogte, verwachting. Ik zou je willen horen in mijn oren als een tel rust : een maat die stil valt, aankondigt. Een proeven dat nog om de mond zweeft een geur die nog hoogte moet krijgen zo zou ik je suikerzacht zou ik je vluchtig...…

Net middenin de moeder aller buien Deelt Femke plotseling mee dat ze vertrekt Dat paarse kabinet heeft haar genekt Ze miste net die échte portefeuille En koud doet ze de deur achter zich dicht Of Nederland is al totaal ontwricht.…

Vittel 1 In de hotelwitte stad met zijn minerale magie overvalt mij een kitscherig gevoel van vergeelde schoonheid, jeugdig gestileerd in art deco Vittel 2 Daar holt het baasje met zijn witte poedeltje in een dolle bui van vijf meter.…

Straks komt, - ik voel de bui al hangen, - De hele wereld binnen. Grenzen dicht!” Zo is, nu wij elkaar hierom vervloeken, De Europese eenheid ver te zoeken.…

Na die hevige bui en onweer, weerlicht in de nacht en veel krols van katten me wakker houdend zat ik 's morgens op de drempel open deur naar tuin te kijken want het licht en de lucht deden wat een kat die voorbijkwam het groen, alles gelaafd, de rust…

nachten slecht slapen veelal in het donker staren wakker elk uur waar is het houvast de sterrenschakel mijn aanbeden maan… denken, wandelen liggen, weer opstaan verlangen om heelhuids voor de bui te schuilen van geluk te kunnen huilen……

Heeft men zich door de nieuwsbrij heengegeten Dan komt luilekkerland: het weerbericht. Luim, kijkersfoto’s, steeds een blij gezicht. Nooit kijkt zo’n weerman strak of afgemeten. Maar stiekem denkt hij: “Wat een hondenbaan. Weer windkracht 4, ik snak naar een orkaan.”…

ze twijfelen en blijven beiden voor de deur zij met haar rieten zonnehoed en hij met zijn zwarte paraplu tjee wat een gezeur wat zijn ze wisselvallig zij speelt graag mooi weer en hij vangt dan de bui wel op ik zou ze van hun plekkie willen rukken maar dan zijn ze uitgespeeld krijg je er gedonder van en dat is een beetje cru…

Ik vlucht voor zwaar weer weg’, waarna ik blij En met een goede bui het land verlaat. Wie nu asiel zoekt en hoopt op een wonder, Die weet al: dat geeft straks nooit meer gedonder.…

Geen bel ontsnapt zijn keurslijf; het wak geslagen door een steen groeit dicht: hij ligt te hopen op een bui die hem zijn huid afstroopt. ------------------------ Van Willem Jan Otten (1952) verschijnt binnenkort een nieuwe bundel gedichten. Dit gedicht komt uit 'Het keurslijf', 1974.…

grijze hollandse herfstlucht brengt verkoelende buien in tuinen kwijnen bloemen stof spoelt weg van boomblad noten worden nu geraapt mensen dragen regenkleding nóg is het geen wintertijd bossen lokken voor wandeling windvlagen lopen mee…

benen lopen verder mijn tijd ver vooruit ogen kijken terug zien geen toekomst in verleden mijn mond valt open en woorden gaande weg mijn rest sterft stroom afwaarts na een volgende bui verteren naar ontstaan…

zie in je ogen het werk dat je handen niet klaren gedachten stapelen zich op in het zorgen baren nog breek je niet jouw vezels zijn al zo lang strak gespannen burn-out zei de arts jij had de bui al zien hangen de regen begint nu te vallen…

je warme adem smelt de winter in mijn hart ontdooit het harde ijs van lang bevroren pegels je lach strijkt langs mijn huid met lentekracht nog dreigen grijze buien met regen sneeuw en kou maar in je ogen spiegelt al het voorjaarsgroen en blauw…

in het midden van de regen drijft gevoel de buien in een goed begin is thans het halve werk de kerk slaat een kruis en in de hoek staat nu de wind te wachten waar ik zwijg nijgt mijn gemoed zoet het water tot een beeld mijn ogen lokt…

hij was de straat ontstegen maar in zijn taal kwam je haar tegen hij vocht en zocht zijn eigen wegen klampte aan aan grote kunst hongerde naar aandacht en erkenning wist het onbegrepen zijn als eindbestemming maar in een semi-artistieke bui kan hij de straattaal niet vergeten spuugt gal op allen die niet weten…

Beducht zijn wij voor deze lucht Sinister zeilen er kapotte wolken die regenbui naar bui laten vallen als door het valluik De kruik van 't verdriet gaat zolang te water Er is geen later alleen een nu: onheilspellend vertellend: het verhaal van 'n hel en verdoemenis.…

mag ik de zon even zien in je ogen wolken versluieren je blik en in buien valt even jouw ik ja in dat gebaar van vingers die regelen is woordloos ook regenen toch blijven we droog het is slechts de wind die waait tot ik jou dan weer vind…

ik loop gebogen door de regen mezelf beschermend tegen de wind en net zoals de natuur tekeer gaat zijn ook m'n gedachten stormachtig getint mag ik schuilen in jouw armen de warmte is me alles waard mag ik nog wat langer blijven tot de buien zijn bedaard…