7620 resultaten.
Een heel stil verlangen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 284 In mij
leeft al
geruime tijd
onbegrensd grenzeloos
een heel diep en stil
verlangen om te mogen
kunnen verlangen, eens, naar
het nú te ervaren
prettig en fijn welgeschapen aards mens
te zijn, met heel mijn hart en hoofd
ooit beloofd...
aan een immens groots schreeuwend verlangen!…
Vrije val.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 211 In de nacht tikt de klok
de tijd door.
Dooft de adem als een kaars.
Het zwart hemeldak oneindig
met daarin verzonken sterren
en maan.
Ongrijpbaar en niet te vatten
het ontstaan van dit heelal.
Waar tussen hemel en aard ieder
zich vast houdt tijdens een
vrije val.…
Dat ziet men niet vaak
snelsonnet
4.0 met 13 stemmen 152 Zij overdacht haar eigen functioneren
Ze woog en heeft ook nachtenlang gewikt
Conclusie was: ze vond zich niet geschikt
Dus zij vertrok om niet terug te keren
Haar zelfkritiek werd een gewetenszaak
Dat ziet men in het Haagse niet zo vaak…
VUURWERK EN GEDANS
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 83 --------------------------------
je dwaalt door de wereld
en je ogen grijpen,
grijpen naar dingen die te veel,
te vol van schoonheid zijn
en je geeft het kwalificaties
als mooi en slecht en waarom.
en 's nachts valt alles
op zijn plaats
en in de verte is er
vuurwerk en gedans.
en vlak voor je moet gaan,
kun je alles.
en je hebt het geprobeerd…
Prostitueren en masturberen voor het open raam
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 65 Ik werk graag voor het raam
En voor de voorbijgangers
werk ik dus achter het raam
Ik prostitueer me graag en veelvuldig
Prostitueer me met het buitenlicht
Kan daar niet genoeg van krijgen
Zet het raam het liefst open
En als dat niet kan op een kier
Mijn longen zoeken frisse lucht
Mijn zijn zoekt de elementen
De elementen van het buitenleven…
De appel-app
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 118 Ooit in de vorige eeuw, dus een hele tijd geleden
was digitalisatie een heel ver fenomeen
het was in mijn verre verre verleden
iets wat niemand wist of over hoorde, echt geen een!
Er was in die tijd een slim papiertje van een arts
die liet weten dat je ter wereld gekomen was
ouders gingen naar het toenmalige stadhuis
gaven het kind aan en klaar…
De beukenhaag
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.670 Langs de uitgetreden duistre weg
Bouwt, om de tuinen te versperren,
De oude ruige beukenheg
Haar zwarte wal tegen de sterren,-
Het dorre hout ruist in de nacht
Als een eindeloze klacht.
Van onder kaal en afgetrapt,
Vol puisten aan haar arme stammen,
Is zij aan alle kant gekapt
En wuift geen tak meer uit haar kammen,-
Van buiten is…
Naar alle zijden ligt nu als een tuin
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.851 Naar alle zijden ligt nu als een tuin
Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden,
Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden,
Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin.
En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin
Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden,
En voel de zee me omgaande al 't land omronden,
En hoor de brekers storten steil…
DE ZELFMOORDENAAR
poëzie
4.0 met 97 stemmen 10.671 In het diepst van het woud
- 't Was al herfst en erg koud -
Liep een heer in zijn eentje te dwalen.
Och, zijn oog zag zo dof!
En zijn goed zat zo slof!
En hij tandknerste, als was hij aan 't malen.
"Ha!" dus riep hij verwoed,
"'k Heb een adder gebroed,
Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!"
En hij sloeg op zijn jas,
En hij trapte…
De Friesche poëet II
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.809 II
In overoude tijden,
Toen men nog geen stoomboten had,
Lag er halfweg tusschen Enkhuizen
En Staavren een bloeiende stad.
Haar koene schippers brachten
Haar schatten van heinde en veer,
En onder haar kooplui telde
Zij meer dan één millionair.
Maar — wat ziet men gebeuren -
't Geld maakte haar kooplieden grootsch.
Toen streken de elementen…
DE FRIESCHE POËET III
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.789 III
De dichter is verdwenen
In de diepte van 't dansende meer.
Hij zinkt als een steen. En Eindlijk
Komt hij in Oud-Stavoren neer.
Want, ja, wat die goede Schokkers
In hun eenvoud steeds hebben beweerd,
Dat is waar: de verdronken koopstad
Bestaat nog ongedeerd.
Haar muren zijn nog stevig;
Haar torens zijn nog hoog;
Slechts is er…
DE FRIESCHE POËET IV
poëzie
2.0 met 12 stemmen 1.746 IV
Hoelang de gezonken poëet wel
Bewustloos gelegen heeft,
Dat zou ik niet kunnen zeggen.
Genoeg, — de man herleeft.
Hij heft de gevoelvolle blikken,
Maar twijfelt schier aan hun trouw;
Vlak toch tegenover zich ziet hij
Een wonderschone vrouw.
Haar gitzwarte lokken golven
Langs een voorhoofd van elpenbeen
Over leliewitte schouders…
DE FRIESCHE POËET V
poëzie
2.0 met 19 stemmen 1.863 V
De dichter begrijpt er niets van;
Maar eindelijk waagt hij het toch
De vreemde schoone te vragen:
"Waar ben ik?" en "leef ik nog?"
En als kristal klinkt haar antwoord:
"Mijn lieve landgenoot,
Gij zit hier in Oud-Staavren,
En ge zijt volstrekt niet dood.
Gelukkig voor u bewoon ik
Hier een waterdicht lokaal,
Waar ik versche lucht…
DRIE STUDENTJES (1853)
poëzie
3.0 met 40 stemmen 4.657 Daar waren eens zeven kikkertjes
Al in een groene sloot,
Toen kwam er een boer op klompen aan -
En die trapte ze allemaal dood.
Daar waren eens drie studentjes
Drie vrienden in lust en in nood;
Ze sprongen zoo moedig de wereld in,
En de wereld — trapte ze dood.
Lief meisken met blonde lokken,
Met een kolk van gevoel in den blik,
Ai gun…
Aan Rika
poëzie
4.0 met 58 stemmen 7.887 Slechts eenmaal heb ik u gezien. Gij waart
gezeten in een sneltrein, die de trein,
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.
En toch, zij duurde lang genoeg, om mij
Het eindloos levenspad met fletse lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.
Waarom ook hebt…
Meidag
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.667 Hoe nabij,
Hoe als eerst,
Glanst het bosje en straalt de wei,
Schalt de leeuwrik die met zang de lucht beheerst.
Zorgenvol
Liep ik uit,
Eer ik 't wist kwam Lente en zwol
De ogen vol met groen me, de oren vol geluid.
Wie bleef jong?
Wie werd oud?
Lente lachte en MIJN hart zong
De eigen tonen over die ze een knaap vertrouwt.…
Leef en Leef
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 89 Leef en Leef
Geef alles wat je hebt
Al ben je leeg
Niets wat ik verzweeg
Nooit gelogen
Nooit bedrogen
Blijf lachen met elkaar
Op het plein of in de kroeg
Want het leven is al kort en zwaar genoeg…
Tederheid, leg nu uw hoofd
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.649 Tederheid, leg nu uw hoofd
aan het ademend schoudergewelf -
deze man verloor het geloof
in wat sterker was dan hijzelf.
hij reisde de wereld rond.
doch hoe weinig baat het de mens
of de ziel haar zaligheid won
nu de wereld te gronde ging.
hij stond op en liep naar het raam;
van walging vervuld en vermoeid,
zag hij neer in het pompende…
De avond heeft de ontroerde golven
poëzie
4.0 met 20 stemmen 4.974 De avond heeft de ontroerde golven
Zacht in sluimering gekust.
’t Windje doet geen rietpluim wiegelen;
Plompenblad noch roos weerspiegelen
Zich in ’t meer, dat zwijgt en rust.
Maar op eens - de wateren zwellen,
Hoe ze golven, meer en meer !
Toch, geen zuchtje wordt vernomen;
’t IJle loof der berkebomen
Hangt nog roerloos steeds ter neer.…
De dode kanarievogel
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.597 Ach zie, ons vogeltje is dood!
Zijn bekje is toe en lust geen brood,
Zijn heldere oogjes zien niet meer,
De vlerkjes hangen bij hem neer,
Hij kan niet meer in 't kooitje springen
En ons des morgens wakker zingen!
De kindren groeven met de schop
Een graf voor 't lieve vogeltje op;
Daar legden zij het zacht in neer,
En spraken niet, maar…
't Neemt toe, men weet niet hoe
poëzie
3.0 met 30 stemmen 6.993 Laatst ging ik in de hof, daar schreef ik op een linde,
Ik sneed in een pompoen de naam van mijn beminde;
Het schrift was eerstmaal teer*, men zag daar anders niet
Als dat het groen gewas beschreidde mijn verdriet:
Maar als* ik naderhand hier weder kwam getreden,
Toen stond ’t uitgepuild* al wat ik had gesneden;
Dies* riep ik…
Men zoekt zich
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.563 Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt,
men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt,
men twist en ruziet en is ontevreden
en weer verzoend en alles zonder reden.…
’T IS KUNST TE LEVEN
poëzie
3.0 met 28 stemmen 9.035 Zie, hoe de wereld gaat: waar twee gezellen vissen:
Heeft dikmaal een het nut, en d’ander moet het missen:
Een lacht er in de vuist, gans blijde met de vang,
En d’ander schreit er om, en jammert uren lang;
Daar is een zeker greep om dit en gint te raken,
Niet ieder is bekwaam tot allerhande zaken;
Wat dezen heeft verrijkt, heeft genen uitgeput…
Ik weet, ik word naar ’s afgronds rand
poëzie
2.0 met 15 stemmen 2.215 Ik weet, ik word naar ’s afgronds rand
Door duist’re geesten voortgedreven,
En schaduwen des Doods omgeven
En lokken me aan van alle kant.
Ik weet het leven in ’t voorverleên
Is eerder sterven mij dan leven,
Is ’t wederzien van toverdreven,
Die ‘k nimmer weder mag betreên.
En toch, weerhoud de vloed om weer
En telkens weer naar ’t strand…
Gedachten
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 160 Mijn gedachten drijven,
tussen droom en werkelijkheid.
Als bladeren die vallen,
dwarrelend in de wind.
Nog met de warmte...
van de zomertijd.
Hun voedsel gevend,
aan de grond waaruit...
ze zijn ontsproten.
Hopend
op een nieuwe lentetijd.
Antje.…
Vijver, juwelen waterkom
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.753 Vijver, juwelen waterkom
vijver der liefste, waar rondom
de paden onzer lopen
met slingeringen en verknopen
van hun gedachteloze gangen,
Vijver der liefste, waarin hangen
de waterlelies, boven drijven
en ingeschreven cirkels schrijven,
Vijver der liefste, helderheid
die maar op éne, op éne beidt;
de hemel is er in en…
AAN TESTILIS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.106 Och, schone Testilis! waarom de min te ontvlieden,
Zo zoet, zo zalig voor ons hart?
Wilt ge aan het reinst gevoel, halsstarrig, weerstand bieden,
En vlamt gij op uw eigen smart?
Waartoe uw leven door te sterven?
Wat woede dwingt u, wreed, te derven,
En sneeuwt een winter neer op 's levens lentetijd?
Wat vreugd, helaas! moogt gij verwerven…
Stervend meisje
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.310 Kind van wonden,
Dat een stonde
Als een bleke sterre beeft,
Voor wier luister
’s Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde leed,
Wier geflonker
Uit de donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen
Met de morgen
Van uw leven leven moe,
Gaan uw ogen
Als de hoge
Bleekgeworden…
HERFST I.
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.048 I.
Grauw is de dag, en grauw is mijn gemoed;
De wind hangt machtloos in gebruinde twijgen,
En langzaam komen blaad'ren nederzijgen,
Die blijven rusten aan der bomen voet.
Geen zomerheerlijkheid, geen zomergloed,
Maar grijze lucht; de naakte takken neigen
Zich droevig aardwaarts; stom, vol somber dreigen
Staat ver der donk're dennen…
NAJAAR I
poëzie
3.0 met 3 stemmen 398 I
De zon bestraalt het rosse beukengoud,
Dat in het water glanst met felle pracht,
En beukenstammen in licht-grijze dracht
Verheffen schitt'rende armen boven 't woud.
Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt,
En door 't verwelkend takkenweefsel lacht,
En zomerdromen weer te brengen tracht,
Beloften…