Alle inzendingen over schoonheid

Een plek om onder vleugels, om sterk, gedreven, leven door te geven, om in zachtheid, humor je te hullen, om te voeden en te hoeden, om te strijden, te beschermen, om de schoonheid zelf te zijn, om rust te vinden om opnieuw, ja steeds opnieuw weer te verbinden om trots te zijn en rots te zijn in de branding om stil te staan bij onze ziel…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen was…

stenen beelden wiegen niet in het bed van donkere tonen het orgel speelt een wiegelied laat kinderen tot mij komen een ijle stem klimt zacht omhoog langs bogen en pilaren om in de melodie iets van de hemel te ervaren het koor zwelt aan en juicht haar schoonheid toe trompetten schetteren feest, het paradijs is nooit zo mooi geweest…

ik ben je blotevoetenman loop over water dat je helaas niet drinken kan alleen mijn zon en golven hebben je bedolven maar jouw schoonheid maakte alles vlak er was niets dat je ooit vergat helaas was je geen prater pas later vloeiden zacht je woorden in het toonloze gevoel van bij elkander horen ik zag je lippen rood…

stenen beelden wiegen niet in een bed van donkere tonen het orgel speelt het wiegelied laat kinderen tot mij komen een ijle stem klimt zacht omhoog langs bogen en pilaren om in de melodie iets van de hemel te ervaren het koor zwelt aan en juicht haar schoonheid toe trompetten schetteren feest, het paradijs is nooit zo mooi geweest…

Ik heb ogen om de schoonheid te aanschouwen die zit in de natuur. Oren kreeg ik om te luisteren naar de mens, golven en muziek. Twee monden tasten naar de zin van het proeven in de lentezon. Met mijn neus haal ik herinneringen op en snuif nieuwe sferen. Twee handen om mee te werken, te strelen en gitaar te spelen.…

Ik loop in en uit Zou de lente willen verzinnen Samen weer beginnen Eerste warmte op mijn huid Hoofd in een onbewolkte lucht Al het was reeds op de lijn Precies zoals het soms kan zijn Maar ik zucht Vandaag doet zoveel schoonheid pijn Omdat ik niet kan delen Gespleten ben in mijn en dijn En dat wil slechts helen Voorbij aan schone…

gedachten als bloemen ontvouwd in kleuren die spreken bloeiend de geuren vertrouwd schoonheid om nooit te vergeten gedachten als glas transparant spiegelend en stralend kristalhelder beelden herhalend die nooit zijn te breken duizend gedachten aan jou mijn enige liefde ik heb je gevonden met ogen die hemel beloven en mijn blikken…

ik zag hoe haar pen de schoonheid beschreef van gedachten die zachtjes in het verborgene lachten met heimelijk plezier de binnenpretjes die zij op papier zette hadden een heel eigen stemming en mystieke sfeer geen tierelantijnen in verpakking maar een directe clou meteen ontwapenend zonder aanval rakend in de zwakke plekken…

Is het daarom dat ik soms van hun schoonheid wil kwelen Esdoornblaadjes mijn hart bewonen en verbeelding delen.…

, die hun dierbaar waren je kwetsbaar opstellen in alle veiligheid waardoor diep zielenleed ter tafel mocht komen omlijstte deze dag met een gouden griffel dankbaar voor alle wijsheid die ons ten deel viel leverde deze dag een schoonheid op die zijn weerga niet kent…

je hart straalt zo warm je buik voelt zo veilig ik ben thuis bij jou binnen het is hier zo heerlijk je omringt me zo teder je drenkt me in louter liefde wees sterk, lieve mama laat me gaan wat jij me gaf, ben ik geworden jouw schoonheid van binnen zal ik nu voor jou zijn wees dapper, lieve mama ons afscheid is onze ontmoeting…

zij wist dat de verte haar wenkte met onderscheiden kleurenpracht alsof er al die tijd naar haar werd uitgekeken en gewacht vorm en compositie waren steeds duidelijker te zien in het naderbij komen nog spraken zij niet maar hun geuren bestreken het uitnodigingsgebied jij hebt de schoonheid van deze bloemenhulde aangenomen en…

Zijn gedachten laten hem niet los niet voordat zijn werk volbracht is Zijn gevoelens uitgedrukt, beschreven hanteert zijn gereedschap zonder aarzeling Minuten, uren, dagen achtereen gaat hij door, als in een roes Niets kan hem ervan weerhouden totdat hij zijn stempel heeft gedrukt De perfectie, de schoonheid wanneer zijn creatie…

muziek in het mechaniek van de schijf tot hij zijn vertrouwde draai had gevonden in snelheid en geluid je komde handen rond klei die randen verkenden van meegaandheid en consistentie in samenspel tussen cirkel en lijn zonder breekpunt te zijn fraai welft lichte druk de soepele klei gelijkmatig de hoogte in waar kunst zich in schoonheid…

Ik zocht je niet maar vond je zonder te weten dat jij het was, waarvan ik wist dat je bestond; Daar, zomaar op een avond die nergens toe zou leiden die verder niets in petto had dan alcohol en poezie benijden om een schoonheid, ongrijpbaar als het mooiste gezicht, een gedicht kent geen woorden maar gevoel Toch, mijn…

Deze stille schoonheid; die ik niet bevat maar ik geniet ervan… Plots hoor ik het gakken van een zwerm ganzen en kijk ik omhoog, naar de blauwe lucht. Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht: “Dit is de V van Vrede”. Toch iets wat ik wél snap.…

Wie 's avonds bewonderend opwaarts kijkt, Als de hemel met talloze sterrekens prijkt, Die blikk'ren en flikk'ren Als lichtende ogen, En, zacht hem onttrekkend Aan 't werelds gewoel, Tot eerbied hem stemmen, Tot ernstig geloven Aan liefde, aan schoonheid, aan hoger gevoel...…

kan schoonheid ooit mooier zijn dan toen die dag was in alles ingehouden adem benemend om te zien, stil verlangend ja herinnering tastbaar als huid teder stilte strelend voel ik haar warmte onderstroom van levend besef, ik: uitverkoren was ik, ja verte, zacht zeurende pijn om wij; kan ooit de diepte vervagen?…

ik hoef de edelstenen van je schitterende talenten niet te poetsen jouw goud en zilver hebben hun hoogwaardige glans al van nature in het kristal van je stem smelten warme tonen tot strelende melodie met de bekroning van een stel stralende ogen komt eeuwige schoonheid boven ik weet je volmaakt in tijdloze liefde geschapen jouw…

waarom zou ik nog de liefde bedrijven op een onbeschreven blad jouw maagdelijkheid beschrijven; op innerlijke schoonheid heb ik toch geen vat vandaag raak ik je niet aan wil turen naar jouw blanke vel waar hoeken voor rondingen staan en ik mijn pen als impotent voorstel zo vindt de inkt niet zijn weg het bevruchtend werk te doen…

de kerktoren komt niet boven het schip uit naar de rommelmarkt ik en het restant van een elfhonderd jarige op dezelfde dag viel bij het kijken de beschadigde theepot voor een zacht prijsje zonder parasol een witte en een rode wijn bij de italiaan een kam bananen in de natuurwinkel jane helpt mij wegen drie schoonheden de jongste…

Geef je over aan de creatieve krachten van je geest ontdek plaatsen waar je nog nooit bent geweest en geniet want jij bent de enige die alle beelden ziet zet ze naar je hand laat ze maar komen dan verschijnen ze vanzelf in al je dromen en verdwaal in je eigen sprookjesland waar schoonheid is geluk en fantasie Dan pas beleef je…

de kleine facetten zijn al teder geslepen en gepolijst door de tijd ik heb je diamanten bekeken verblindend kaatst licht dat kiert uit de hemel zijn eerste gezicht maar er zit meer schoonheid van binnen in deze setting gevangen missen jouw edelstenen nog de loepzuiverheid van het volmaakte ideaal waarbij niet de grote maar harmonie…

Uit jouw schuilend duin ben ik geworpen schoonheid, wassend zand tussen hoop en troost verloren loop ik de dagen aan jouw hand, voel ik de woestenij zeer eenzaam lopen we langzaam naar het strand waar de zee ons doet geloven achter de schaduw van jouw gedichten houden we van onze liefde.…

Evenwicht zoeken kras zijn naam in een verlaten oud bankje met ziel en zaligheid plus een gepassioneerde tinteling stort je in een roes bedwelmd de ultieme overgave aan het deinen van de wilgentakken neerhangend langs de sloot o schoonheid laat jouw geur me niet verblinden bij het opstaan in de morgen pas in het broze duister voel…

zwoel de nacht mist in de vroege morgen voetstappen op het pad een glimlach verborgen in donkere kijkers eigen weg volgend af en toe struikelend boomwortels zorgen voor oneffenheid langzaam krult de zon door wolkenflarden laat zien wat werd verborgen in betovering van al wat moeder aarde schenkt aan schoonheid elke vroege morgen…

weer doop ik mijn kroontjespen in de magische inkt hoop dat mijn geschreven woorden ooit wolken aan de hemel kleuren met een schoonheid die zijn equivalenten kent in het mysterie van de eeuwigheid de wind in zoete vlagen mijn zinnen verder zullen dragen dan de horizonnen van voorbije dagen dat dit gedicht misschien het toekomstige…

je hoeft je niet te haasten tijd is al wat we hebben spring er zorgvuldig mee om, want haast brengt je ook niet sneller naar de toekomst ons volk is er een van kleur, je ziet het en je proeft het draag de goden in je en ze blijven ver van deze aarde loop met me mee naar het volgende dorp en laten we de schoonheid opdrinken..…