Alle inzendingen over schoonheid

mag het even hemel zijn in je lach en ogen op het bloemblaadjesfestijn ze dwarrelen omlaag in duizend kleuren golven op de wind een spectaculair gebeuren ze kleden jouw gracieuze vormen in de haute couture van de prille lentenatuur jij bloeit als nooit te voor volmaakte schoonheid in paradijselijk decor wij zingen dansen rond…

Een schoonheid die ik niet kan vatten, die raakt aan 't diepst van mijn gemoed: muziek van Mozart, bloemenkleuren en zoveel dat me danken doet: een avondzon, een witte vlinder, de dageraad met parels dauw, de held're vriendschap tussen mensen en liefde die niet wijken wou.…

Ik kan niet naar je kijken Zonder je schoonheid Te zien En jij doet je best Om ervoor te zorgen Dat ik het zie Ik kan niet met je praten Zonder je lippen Te willen raken En jij doet je best Om ervoor te zorgen Dat ze dichtbij zijn Ik kan je niet omhelzen Zonder je vrouwelijke rondingen Te voelen En jij doet je best Om ervoor te zorgen…

steeds dieper dwars door mijn ego kruipend langzaam in weerloze poëzie waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn verbeelding in schoonheid…

Nazareth met niets dan armoe aan me donder en dode dromen aan mijn bed onder het kruien van de molen in die gemene kolenlucht werd het grove mout vermalen voor mijn vaders drankzucht wie bezong de blanke top der duinen in het vuil van de achtersteeg wie rook de lente van ommuurde tuinen in een stad waar je cholera kreeg ik niet, voor mij geen schoonheid…

koel rollen de golven om hun kuiven vallen voor een heldere zon ooit hebben zij met vliedende vloed in een noordwesterstorm verwoestend toegeslagen toen joegen afvalhout en losgeraakte stukken puin langs het steeds verder afkalvend duin wie nauw luistert hoort berouw in het zacht gefluister over dit extreem geweld hun schoonheid…

scheuren speelt chaos zijn eigen muziek raak in paniek door dissonanten die in een macaber decor over mijn uitgebalanceerd leven dansen vecht voor mijn adem en zing in verstilling mijn autistisch lied prevel mantra’s en sluit mij af van een wereld die mij niets gaf waar ik alleen nog kan bestaan door het raken aan kleuren die in alle schoonheid…

hij droomde van een paradijs als vogel spreidde hij zijn vleugels bezag de fijne schoonheid van veraf het leven in verleden aan de einder op weg naar die wereld werd hij gestopt onzichtbare grenzen van tijd en van ruimte kwam daar ten val door onmacht en twijfel zijn gekortwiekte vleugels droegen hem niet tot hij terechtkwam in zeeën van…

ik dacht in geven voor haar een schitterend mozaïek te weven het felgekleurde glas in speelse lijnen waardoor een vrolijke zon kon schijnen verschillend in formaat maar toch synchroon gelegd als onze liefde die alles zegt heb me gesneden aan tal van scherpe kantjes en de moeilijkste passages vermeden schoonheid is allengs in…

een jaar vol transparantie maar de laatste scherven glas braken zonder kleur de ooit geroemde schoonheid af wij zijn gewond kelen gesneden uit naam van religieuze beden barbarisme vierde hoogtij en terreur kwam plotseling nabij maar open ogen vragen mededogen een plaats om weer te leven zonder angst jezelf met hart en ziel te…

met mijn emoties raak hij wandelt graag net als ik geniet hij van een schitterend vergezicht in zacht geluidloos licht ook van het bos waar donkere vennetjes rimpelloos zuchten onder klarende luchten natuurlijk praat ik schatert mijn lach om mezelf te voelen in het niet alleen zijn op pad totdat hij wenkt mij zijn rust en schoonheid…

Ik streepte met zand over de toppen van je schoonheid, raakte met mate je vrouwzijn aan kuste het strand in je haren terwijl je wist dat je op het hoogtepunt mij tot stoppen zou manen Het spel van schelpen en wat zeewier haakte in elkaar door het aangespoelde visserstouw en hoe ik het ook ontknoopte, deze liefde was niet waarop ik…

Het is een schoonheid Waar ik alle dagen naar mag kijken Naar de wonderen van dit heelal Ik zie en ben verbaasd--- Wat zich allemaal laat zien aan mij--- En aan alle mensen.…

het leven aangenaam En gemakkelijk te maken Geen enkele inspanning zal ooit teveel zijn Om je alle respect en liefde te geven Dat nodig is om van jou te kunnen houden Hoe klein je ook bent van gestalte Mijn liefde voor jou is een veelvoud Dat je dagelijks voelt of ziet Ik hou van jou Zelfs deze woorden zijn miniem van betekenis Want je schoonheid…

Wacht daar de schoonheid van het leven . Blijft die dan ook steeds bij mij?…

Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

zet de stukken toch daar waar een ingeving landt schaven aan taal verschaft wel een nieuwe maat maar wijn moet lyrisch rijpen langs de weg die de ziel slechts kent en ik me op overgave verlaat die vaak zo moeilijk went weer blijkt maar eens dat een dichters dood niet alleen verhaalt van sterven maar dat juist de leegte weer schoonheid…

waar schoonheid schrijnt in subtiele ornamenten fluisteren dikke pilaren het afzien en zware werk generatieslang is er gebouwd aan toren en kerk waar nu gezang opkrult en de gelovige zijn plicht vervult in kapellen hangen gebed en diepe devotie tussen brandende kaarsen de plaats voor duistere negotie nog kijken de heiligen neer op…

Vol woord gekozen schoonheid doch met hart en ziel in diepe pijn begraaft zij het dagboek "zomerstilte" achter een laatste dunne bomenrij het treuren van kale wilgen nabij boerderijen in winterstilte leggen trage lange schaduwen zich neer over grauwe weilanden in schaduwrijk van het witte land denkt zij huiverend terug aan toen zij daar…

bloeit voorzichtig winter in het glas pas zomerde het nog ik zag kristallen in hun breekbaarheid langzaam verdwijnen in felrode transparantie leek de zon te schijnen zinderde de lucht het herfstig koelen vormt de oogst in verscheidenheid van tijd het slanke draait afstandelijk om elkaar ranken sprieten klaar zacht sneeuwt schoonheid…

Hij kijkt naar haar en ziet nog altijd haar schoonheid die hij aanbad…rust straalt ze uit. Van het verleden hebben ze geen spijt. Samen zijn ze volwassen geworden,ze kijkt hem aan en vraagt : nog een kopje ? Zijn lach is puur om hun samenzijn. De zachte blik in haar ogen, als ze naar hem opkijkt.…

aan de voet van de loreley gaf jij mij meer kleur stilte tastte niet jouw schoonheid aan nee, jij liet mijn stem spreken op wind en water door te luisteren van twee zijden naar de breekbare schelp jij behekst mijn liefde sinds ik jou ken vertel het niet door over de klip van taaltonen kom speel voor mij de melodie van het gouden hart…

Jij bent er, mijn verdriet als ik je vraag om haar te zoeken te zeggen dat het zo niet langer gaat om haar desnoods te smeken weer thuis te komen om haar te zeggen dat het missen mij te veel wordt mijn rust verdwenen is en er geen schoonheid is alleen maar stil verdriet en zeg haar dan dat ik intens gelukkig ben als zij maar…

ze zit daar zo maar blond in haar bloei Het is alsof ze daar altijd al zat alsof ze daar hoort ze zit daar zo zonder reden zo maar ze rijgt een ketting van bloemen zojuist geplukt even geen oog voor haar omgeving zit ze daar zo maar in gedachten verzonken iedere dag weer aanschouw ik haar schoonheid…

Je bent een vlinder, je liet je niet vangen in een web van woorden die ik hoorde en vergat terwijl je sprak, verbond de weerstand van de wereld met de morgenstond, zag de ringen om de sterren zingen in het mededogen van het innerlijke kind, las de regenbogen in de bedroefde ogen van nooit geproefde kleuren, schoonheid herneemt…

Aangetrokken tot het onbekende tuimel ik door 'n prachtige stroming meegezogen, op de melodie van de wind brengt deze mij over hoge bergen en diepe dalen stuurloos aanschouw ik de schoonheid terwijl ik ronddool, reisdoel onbekend sta plots oog in oog met iets wat eindbestemming heet, voelbaar is het gelaten word ik me bewust van waar het…

we zijn er weer en hoewel ze zich eerst in nevels verstoppen vertonen ze zich na enkele uren bergen van ongepolijste helderheid de stappers aangetrokken ondervinden we geloften van wolken, zon en wind murmelende beekjes, fladderende vlinders onopgesmukte beelden omringen ons de onophoudelijke stil fluisterende schoonheid schenkt ons zuivere…

Dan ben ik in het ritme gestapt van het echte leven vol allertheid en schoonheid…

Vanuit Jouw zachte schoonheid groeit een brede glimlach. Ja, het zijn er wel duizenden die mijn hart met rozenparfum onderdompeld. En alles wat aan mij vastkleeft wordt met deze mooie stilte schoon gewassen. Mijn ziel blijft achter vrij van droefheid. Mijn geest vrij van elke stress.…

De deurbel klinkt indigo zonder echo, of een verlangen in het licht van gevoelens drijven wolken wollig op klanken van melodieuze heimwee kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die jou is toevertrouwd en naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen tijdens zielszware voetstappen op een in inkt verlaten…