Alle inzendingen over tussenuit

dat wat niet koosjer moet er tussenuit zei je langs je neus Weg. onderweg van Rotterdam naar Amsterdam terwijl de trein over sporen van verleden raasde…

in de stroming van mijn geest drijven kromgetrokken rijmen geel verkleurde woorden zinnen die verslijmen aan de wanden van mijn schedel plakken stroperig mijn gedachten ... ... ik ben er even tussenuit u moet een tijdje niets verwachten…

Ik ga op reis en ik neem zeker mee: Een tas, een kam, m’n kindle en muziek Veel zonnebrand, een hoed met elastiek Ik knijp er tussenuit naar zand en zee M’n I-phone heb ik altijd bij de hand Je zou je maar vervelen op het strand…

Haar toekomst glipt er tussenuit tanend de zin van leven ter aarde gelaten ze schept een hoop genoegen om de dood niet bang die nadert haar nu stap voor stap net of hij zegt jij mag hier zijn sterven doet haar niets dat was zij blijft…

De bal is niet rond zelfs niet ovaal we missen een stuk is er tussenuit of heeft er nooit gezeten het is zo unfair dat niets meer weten het is zo oneerlijk als iemand die altijd zo heeft geleerd nu zo ontiegelijk dementeert. Dat alles vergeten niet eens meer wat je vanmorgen hebt gegeten.…

Je gooit je tas neer sleutels op tafel even rustig zitten en geen vragen starend naar het onkruid gegroeid in de tuin denkend aan de zomer wintertrui aan lekker even dromen geen gezeur aan je hoofd masserende handen in je nek even verdoofd zuchtend op de stoel er even tussenuit niet denkend dat je weer moet werken je bent nu lekker…

Ik stap gewoon in mijn auto Bestemming? Geen idee... Gooi benzine in mijn tank neem slechts noodzakelijke mee Voel een ongekende vrijheid die zich van mij meester maakt Niets dat mij weerhoudt niets dat mij meer raakt Mijn gevoel wil ik slechts volgen zonder navigatie of wegenkaart Wie weet dat dan mijn onrust op een dag eindelijk bedaart…

ze zijn te laat veel te laat vijf dagen geleden schreef je dat ze je onderhanden gingen nemen op 14 maart kreeg je de eerste aderlating op de 16e ben je er tussenuit geglipt ze zijn te laat veel te laat ik had je nog vele uren in de natuur gegund, waar je zo intens van genoot die je prachtig vastlegde jouw prachtige kleindochter die…

Eindelijk vakantie, van die school verlost Lekker eens thuis en lekker uitrusten Buiten spelen of hangen in de buurt Of met je familie er tussenuit. Hoe zou het zonder school zijn? Had ik dan anders geleefd? Had ik niks geweten of was ik dom geweest? Leefde ik anders is de vraag?…

een kreet naar verlossing gevangen in mijn dagelijkse routine ik moet eruit ik moet ontsnappen ik heb de zon zee strand en een lach nodig de perfecte oplossing de auto volgooien met benzine en er volledig tussenuit een vlucht om lucht te kunnen happen zo erg is het geworden, alles overbodig alles uit de weg alles stop zetten en gewoon…

, de melancholie van mijn geschreven woorden verloren zijn ze mogelijk nog niet ze zweven in windstreken graven zich ergens in de aarde als zaadjes in een akkerland misschien groeien ze als blozende bloemen in ’t zand waaraan vlinders zich letterlijk minnen of wie weet strijkt er een zweefvogel neer en pikt er de vruchtbare kiemen tussenuit…

Opgekruld en opgedoft strijken ze neer op het terras bestellen koffie en likeur bespreken met elkaar hun voorkeur half verborgen achter een krant soezerig, de ogen geloken ontgaat hun niets van wat passeert even gaan ze er tussenuit om aanstonds terug te keren de lippen wat meer aangezet een extra vleugje parfum om het tij te keren in het…

Herfstblad in de lente je bruine kleur en je dorre huid steken eenzaam af tegen de voorjaarskleuren ik haal je er moeiteloos tussenuit. Je verdwaalde blik weet mij te vangen en houdt mij vast totdat ik zie een ongekend groot verlangen naar de jaargetijde van melancholie.…

ik breek er even tussenuit ga alle gewoontes vergeten vooral het dwingend geweten een ver en zonnig land mijn dromen bij de hand sprookjesachtig etaleren zij hun mogelijkheden de keuze is aan mij maar ik wik en weeg kan niet tot daden komen consequenties vormen onderstromen die mij voeren naar de werkelijkheid ik wil drukte en geen…

Verlangend naar wat ik zou doen als ik hier niet hoefde te zijn lach ik mee zonder te weten waarom en verstar ten slotte tot zwijgen waarin ik meer en meer word iemand die vol zit met overbodige belevenissen iemand met een onnodig lichaam iemand die er tussenuit wil knijpen voordat de tijd toestemming geeft om te gaan. ---------------…

gooide stenen schreeuwde onverstaanbare kreten wierp zich onbeheerst in een strijd waarvan hij dacht dat het de zijne was nog had de tijger zijn klauwen gespreid maar de ongelimiteerde drift raakte er uit geschrokken en getroffen door verdwaalde brokken de stoet begon gezicht te krijgen gebutst en bebloed probeerden zij er tussenuit…

En weer schrijft leven haar laatste uren waarom vraagt nu nooit iemand aan mij of de dood gewoon zo maar even van pas komt atv dagen, snipper- noch vakantiedagen en nog steeds geen vrije uren, gekist en wel piep je er genageld tussenuit denk nu toch ook eens een keer aan al die keukenrollen moet ik verdorie alweer naar de super…

Het heeft heel lang geduurd voordat ik eindelijk had begrepen dat je niet zomaar op reis was maar er tussenuit was geknepen. Waarom was je niet eerlijk en zei je niet waar het op stond. Je hield me drie jaar aan het lijntje en verder hield jij je mond. Je had beter eerlijk kunnen zijn, en zeggen wat eraan had gescheeld.…

geschrokken ben ik van het bericht dat jij ons vooruit bent gegaan voor mij totaal onverwacht zeven jaar kwam ik wekelijks langs en zie je vorige week nog buiten staan waar wij altijd ons praatje hadden, een niemendalletje over mijn fiets of over het weer nu ben jij er tussenuit gepiept jou horen zal ik nu nooit meer jouw…

Is de dag er zo tussenuit geknepen dat de avond nu hangt te dwepen in een kleedje van gele strepen boven de huizenrij ? Tenzij, tenzij de angst haar heeft aangegrepen bij 't zinken van al haar schepen in die zee van gele strepen boven de huizenrij ...…

The show must go on Een voor mij tranen trekkend artikel in het AD van zaterdag 13 april 2024 over Tineke Schouten  Over 'HOE DOOD EN DAN DAARNAMAALS' het thema waar ik onder pseudoniem over schrijf Schoutens man was er tussenuit gepuft net toen Tineke 't puffertje ging halen Hij ging zoals de meesten gaan alleen, op laatste kracht…

Is het niet beter om er tussenuit te knijpen, nu het nog kan? Een Samsonite is gauw gevuld. Ga heen, en zoek de verre einders van het land, waarvan zo weinigen terug komen. Maar oei! daar zit hem de knoop! Wie zal de afwas doen? en de vuile sokken? Wie betaalt alimentatie en een vlooienband voor de hond?…

Hoera, mijn vent heeft mij verlaten hoera, hij is er tussenuit geslipt, terug komen, dat zal hij nu wel laten hij hier nooit meer binnen glipt. Hoera, ik ben een vrije vrouw ik weet gerust van wanten, ik jubel het uit, zit niet in rouw kijk weer rond tussen nieuwe klanten.…

jouw gedachten vrij waarom blijft alles redelijk kaal waarmee maak jij jezelf blij wat gebeurt er in het heden waardoor geef jij niet gewoon toe welke 'last' draag jij mee, uit jouw verleden waarom zie jij niet hoe wanneer dringt het écht tot jou door wie er voor je is én je begrijpt waarom geef je geen gehoor wat is de reden dat jij er tussenuit…

Zomaar er tussenuit. En met een gil valt het in het kokend hete water. De lepel honing, verzacht nog wat de pijn. Een zoete dood, zal nu zijn einde zijn. Hij wordt nog wat, heen en weer geslingerd. Voelt nog hoe het touwtje brak. Valt dan uiteindelijk... Met een smak... In de vuilnisbak.…

bedoeld Laat bij het afscheid van je horen Laat mij maar praten als je zwijgt Dat je mijn woorden nog kan horen Dat je me ziet als je naar me kijkt Ik wil je warmte kunnen bieden Als jij het koud krijgt Ik wil niet ongezien verliezen Ik wil wuiven als je kijkt Je mag niet zomaar zonder afscheid bij me waggaan Niet zomaar stiekem stil er tussenuit…

de wekker gaat voor velen begint weer het gejakker een snelle hap een senseo'tje snel gemaakt dan op weg naar school, werk en kantoor met auto, bus of per spoor sommige achter een krant en zijn later dan verwacht met verveelde gezichten op hun bestemming aangeland snel achter de pc want het werk moet af en in de lunchpauze er even tussenuit…

‘Dan knijp ik er echt tussenuit! Zoek maar een ander want ik ben er niet. En daarna trouwens ook niet meer.’ Het beste lijkt mij, allerliefste, dat jij jouw wachtwoord aan mij geeft en ik het mijne aan jou toevertrouw. Het is ... o jé! wat was het nou?…

Helaas, ik weet al wat me staat te wachten Iets dat ik hier niet in details beschrijf Het zakt méér uit, mijn seniorenlijf Toch wil ik eigen hangvlees niet verachten Ik stel mezelf dus vaak gerust, zeg luid: Toe Inge, zak maar lekker onderuit!…

een te kleine bikini met daar achter een jongedame heel gedwee vervuld van zichzelf met een air van arrogantie hopend op een avontuurtje na een dagje aan zee het voorgeschotelde beeld kan mij niet bekoren met al die opeengepakte mensen op een kluit het stuit mij tegen de borst als nooit tevoren ik betaal mijn drankje en trek er stilletjes tussenuit…