Alle inzendingen over verbranden

Ach jee, ach gos wat is er aan de hand Luus heeft op een nare manier haar arm verbrand Het ging simpel, zo van 1-2-3 Even wachten tot de pan op ' temp' was maar potverdrie Een knal, die ze van haar leven niet vergeet Een slok vet op haar arm, ohhh dat was HEET Meteen koelen onder een lauwe straal Bellen naar de ehbo, oh wat banaal We zeggen…

als hel van spijt zo overtreft dat er geen dag of nacht is en ik geen hand vind van wie dierbaar is geen schouders om het leed te dragen geen ogen die de tranen stromen geen stem die woorden troost als hel van spijt zo overtreft dan breekt het mij tot as…

vormeloze drift blind graaiend op de geur je verbrand gezicht al deels in as verhult slecht het besef dat dit je laatste masker was…

Eer 't vrouwmens het door had was ze verbrand, Liet 'r heetgebakerdheid varen. Ze smeekte om meelij, verkoeling, iets kouds ! Keek hoopvol naar Zephyr en Regen. "Jij wou toch nooit Wolken, geen Wind en geen Vorst, Dan krijg je van ons echt geen Zegen." Zo trokken collega's partij voor de Zon. De verbrande vrouw stond alleen.…

Ik heb vandaag als drieste demonstrant de zaterdagse Telegraaf verbrand.…

Nog lig je voor mijn kachel zacht te spinnen, Nog hoor ik hoe je daar behaaglijk snort, Maar ach, een kattenleven is maar kort, Een feit, poes, waar wij allebei bij winnen: Eerst lever ik beschutting voor de kou En straks haal ik de warmte weer uit jou.…

Hoofdstad Teheran Hoofddoekjes worden verbrand Hoofdbreker minder…

Verbrand autootje altijd zo je best gedaan wat werd je toch heet…

In brons ben jij altijd en koud ik had je liever warm en oud maar eeuwig aan mijn bed gekluisterd zal ik stout mijn resten lijf aan jou verdromen.…

Gewapend met een vol doosje lucifers kijk ik naar mijn schepen in de volle haven, aanmaakhout in de rugzak, een oude krant tot lont gedraaid. Na enig dralen steek ik eensklaps vastbesloten de lont aan, het hout bemiddelt achter mijn rug, doet de vloot ontbranden. De horizon toont grillige stapelwolken die heel even de vorm aannemen van…

Alle schepen achter je Verbranden Is geen ramp Zolang je De schepen voor je Maar niet meeneemt In het vuur van je herinnering…

slechts schijnbaar bestaand lijkt het vuur op de maan door schaduw geblakerde bomen zwarter de nacht in verzengend verstand zwarter de dag die moet komen zwarter dan vuur in haar schijnbaar bestaan zwarter dan vuur op de maan…

Ik verbrandde de brug tussen verleden en toekomst en ik sta onstabiel aan de overkant… Ik kijk nog één keer om naar de puinhoop die overblijft van een verscheurd verleden vergiftigd met tranen die er niet hoefden te zijn… Ik draai me weer om en angstig en onzeker stap ik de duistere toekomst in zoekend naar dat ene lichtje dat de juiste…

geweest is, is voorbij Maar het blijft me achtervolgen Het houdt zich vast aan mij Ik zet elke dag de stap Mijn verleden te laten gaan Maar het verleden biedt mij veiligheid Want waar zal ik in de toekomst staan Ik moet nu verder gaan met leven Heb de waarheid lang genoeg vermeden Het enige dat nu nog over is Is een voorgoed verbrand…

Verbrand in zijn pak, verstrooid over de golven – maar hij waait terug.…

Bruingeel verbrande vingers Wroetend in mijn verbrande geest Zoekend naar het recent verleden Opiaten verslaafd onbewust beleefd Vervorming van het ondergane Vertroebeling van wat was Weg uit die poel der verdwazing Trek ik mijzelf uit het moeras Vechtend word ik opnieuw geboren…

Een hagedisje rent door de verbrande hei, verwint vuurgeweld.…

op mijn pistolet - rist verbrande maanzaadjes, door wrijving dampkring…

de lucht van verbrand vlees komt mijn neus in en uit feest bij de buren…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers oerdom nazidom...…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers oerdom nazidom...…

Nieuwslezer deelt mee zestigduizend kippen verbrand niemand is gewond…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers o dom nazidom...…

Bij het aansteken van een sigaret Heb ik even niet goed opgelet De vlam in een keer daar Verbrandde al mijn haar Vandaar mijn hoed maar opgezet…

Mijn gedachten leg ik aan banden stilzwijgend wil ik mezelf zijn Schepen achter mij verbranden God wat doet dit………..pijn…

vlieger vlieg er heen naar de zon aan ’ t lijntje in mijn handen zal ik inhalen zal je landen zal ik vieren zal je verbranden…

Gebrand in 't glas met loden randen visioenen die steeds in vurig rood waar iemand ooit de verlossing bood gekrast mijn heilig dom doen branden waar zwaar brokaat van gouden kragen bedaard verslapen maar toch zo traag vergeven zij wel mijn zonden graag en ook van dwazen die er klagen hun stenen beelden staan verstard te gapen naar gewelfde…

Een bedrijfsketel kokende koffie kreeg hij over zich heen Zo'n ketel van tien liter Dan gaat er wat door je heen... Tweehonderd mensen in de zaak Net was een pauze ingelast En moeder moest heel hard werken, ze hield zich aan de bar vast... Je kind op zijn knietjes weg zien kruipen En gillend van de pijn De dokter snel gaan bellen Maar…

een nano laagje zomer zette de huid van een zonne koesterende dromer binnen korte tijd in vuur en vlam vurig rood legde onbarmhartig het falen bloot van alle preventieven die winterwit slechts een papieren bescherming schikt nog wordt de pijn in koeling weggehoond hoe dom kunnen mensen zijn in weten dat na zonnebrand warmte…

confronterend waait kou langs huid verwarmde cellen in het eerste zonnebad dit jaar is het oppassen voor roodverbrande vellen daar waar vitamine d zijn charisma ziet ontstaan pikt meteen duivels hellevuur aan voorzichtigheid is geraden in het vergeten van de tijd ben je zo gebraden mijn wekker was al afgegaan voordat er ijsbloemen…