70 resultaten.
Bedauwde vriend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 221 tijd is verdwenen in de sleet
iedere ochtend wanneer ik wakker word
aanschouw ik nieuwe dauwdruppels
het lijkt alsof er iemand moest wenen
het ochtendlicht belooft klatergoud
op zoek naar een prins met korte tenen
op een paard, een ezel desnoods
voor iets kleins, of iets groots
zolang het maar meer zeggenschap heeft
dan jouw lethargie, bedauwde…
Menigvoud
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 202 Als een bloem die zich in ‘t licht
ontvouwt
met duizend druppels wordt
bedauwd
Zo krijgt een hart dat op Zijn liefde
bouwt
Zijn rijke vruchten
menigvoud.…
Buizerd
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.868 Een kraaienpaar
jaagt eendrachtig een roofzuchtige buizerd
boven het bedauwde maaiveld weg.
Ik hou erg van
voor de hand liggende symboliek
dezer dagen.
-----------------------
uit: 'Klaai', 2008.…
Linde
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 414 En zij, bedauwd en koud
telt de ringen van het lot
onder een beginnende regen
de levenslijn van kringen
zout en zoet.…
Kosmische geboorte
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 265 De stilte daalt over de velden,
de nacht stijgt uit bedauwde akkers op.
Wachtvelden sterrenlicht
kantelen de aarde.
Oeroud ruisen vult de nacht
met dit weten:
er is geen weg terug,
de verten die ons daar tegenstaan
willen in ons geboren worden.…
Zomer
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 642 Een eerste zonnestraal
Bedauwd gras
Een vogel kwinkeleert
De dag begint pas
De zomerbries brengt de geur
Van haar ranke naakte lijf
Haar zachte haar kriebelt mijn gezicht
-Ik denk maar da'k nog even blijf…
Herfst
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 234 Blaadjes worstelen met takken
vallen vederlicht
op het gekleurd tapijt
Vogelgeluiden zoete keelklanken
boven het
briljant bedauwde spinnenhuis
Paddenstoelen tonen hun nieuwste
bizarre creaties
van het overgangsseizoen
in een pittige wolk erotisch parfum.…
Meridiaan
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 470 zover ik kijk
alleen glanzende velden
waar paden kronkelen
bedauwd met rijp
wazig in sluiers geweven
kruipt duisternis langzaam op
de wijde hemel omgeven
door starende blikken
een dansende nachtvlinder
verdwijnt stil…
doolhof
gedicht
3.0 met 72 stemmen 11.990 door de beslagen vensters
van mijn geest
zoek ik naar vaste vormen
naar waarden
en normen
en hoe het is geweest
door de bestofte kamers
van mijn hart
dool ik door honderd hoven
van onwetend
naar geloven
en voel mij zo verward
door de bedauwde draden
van het web
verstrik ik in hersenspinsels
van waarheid
en verzinsels
en verlies…
OP JONKVROUW ISABELLE LE BLON
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.104 (Overleden de 28 van Zomermaand 1636)
Hier sluimert Isabel le Blon,
Die, als een roosje met de zon,
Blijgeestig op haar steeltje stond,
En riep met een bedauwde mond:
Wat is de schoonheid? wat 's de roem
Der jongheid anders als een bloem?
Dit was haar eerste en laatste leer,
Toen zweeg ze stil, en sprak niet meer.…
Waarheid.
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.205 De klimmende zon
doet de bedauwde heide
zilver parelen.
Zij wilde terug
naar daar, waar alles ontstond,
nu, jaren later.
Zij zag hem op straat
maar hij kwam haar niet tegen,
hij liep door alleen.
Zij wilde zijn het
begin, hij was het einde
niets daar tussen in.…
Een tweede huid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 183 je bent gekleed
door de natuur
een tweede huid is overbodig
de roze sluier
van de ochtendzon
bedauwd met parels licht
bedekt de helft
van je gezicht dat
stralend naar mij kijkt
je vlijt
je warme lichaam in
een groet tegen mij aan
met een kus
verlaten we de nacht
op weg naar een paradijselijke dag…
Nat Morgengras
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 783 Paarden lopen door nat bedauwde grassen
Hun graasscheurend geluid versterkt de rust
Dof klompkloppend klinken hun passen
En hoor ver weg… een koekoek.. vol van levenslust
Ochtendmist bepareld alles met zonnegoud
diffuus licht begroet de nieuwbakken dag
Het muisje rept zich vanuit het onderhout
Spinnekop kruipt langzaam over z’n bedauwde rag…
Saamhorigheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 60 Warm en teder
ontwaakt het zonlicht achter de wolken, ik zit
aan de waterkant mijn schaduw is in het water
Overal mensen,
wat niet ziel tot ziel kon spreken
waait in het bedauwde gras
Kinderen spelen
hun spel rondom een groet van kleuren
hoor ik het gebons der harten
van God in elk van ons…
Morgenlied/fado
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 356 Als een violist die
met geloken ogen
zijn melodie
laat suizelen,
zo zacht streelt
de wind het
bedauwde gras.
Aardse geuren
kruidig gevormd,
kronkelen omhoog
langs ontluikende bloem
omzich te vermengen
met lange zilverwitte
zonnestralen, die
door de morgen
schemer, de dag
doet ontwaken.…
Te lieflijk
netgedicht
3.0 met 64 stemmen 3.668 Het zou verbazen dat ze veinst
ze kijkt de camera in, verwacht
wellicht applaus of
aanmoedigingskreten
van een dolgedraaid publiek
dat allang niet meer weet
of zij de dame was
die in verband werd gebracht
met een timmerman, van wie
Tim Hardin zong, door de Four Tops
van de nodige soul voorzien
ontastbaar als bedauwde rozen
te zacht om…
Late krekel
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 808 Een late krekel zingt zijn lied in de bedauwde velden.
Wat is het, waarvoor hij aandacht vraagt?
Hij heeft ons op zijn manier iets te melden.
De klamme avondlucht die zijn boodschap draagt.
Het behoeft geen geoefende oren.
Want eenieder die wil, die kan het horen:
“Staak ik straks mijn lied,
dan is het eigenlijk al geschied!”…
working- out
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 232 ze lijkt het leven wel te vieren
ze doet niet aan lente of verrijzenis
drinkt uit haar mok
van overvloedige koffie
ontwaakt elke morgen in een nieuw begin
gaat slapen in een nieuw einde
telt haar zegeningen blootsvoets
in het bedauwde gras
en weer gaat haar hart tekeer
in het ritme van verliefd zijn
vernieuwend en vertrouwd…
Niets is gewoon vandaag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 108 Blootsvoets loop ik door het bedauwde gras.
De dageraad voel ik door mijn longen stromen.
Dankbaar voel ik me,
omdat ik middenin de herfst,
met open ogen leven mag.…
Als 'n vlieg in het web
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 821 Tussen wanden hangt
een zwevend wegennet
ragfijn bedauwde spiralen
symmetrisch opgezet
In het midden troont
zonder gewetensbezwaar
met kruis getekend
de gastvrije eigenaar
Een kleverige val
vol benarde vrijheidsstrijd
waar het woeste trillen
slechts ’n kwestie is van tijd
Kracht van levensdriften
evenbeeld van mensheid
door…
Lentefluister, ik noem haar liefde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 305 met in haar ogen
de glimlach van de lente
stapt ze blootsvoets
de nieuwe morgen tegemoet
met rond haar bedauwde lippen
een warme lieve groet
de echo van haar fluister
gedragen door de wind
zucht als een zacht wiegen
door kruintjes van de bomen
langs tere net ontloken bloemkopjes
met hun prille lentegeur
ik noem haar liefde
kun je…
Of nee en amen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 29 ik zag het
lichtspel
van de zon
in de laag
hangende
wolken als
een heuse
trouwjapon
waar wind
de banen tule
bewoog en
af en toe
ondeugend
uiterst subtiel
de petticoat
oplichtte
zij liep op het
bedauwde pad
met sterke stap
en zeker van
haar zaak
pas toen miste
ik haar
wederhelft
die nog in
tweestrijd was
of hij ja dan…
Herfsttegenstellingen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 Geen witte bollende zeilen
vriendelijke wollige schapen
zwevend weidend door diep blauw
maar rollend grauwe golven
donkere draken blazen koude adem
spuwen vuur over verdronken land
flets waterig schijnen lichtstralen
zwak pogend herinnering te bewaren
worden door jagende schaduwen gewist
die ’s avonds licht steeds vroeger vervagen
dat ‘…
De Zwarte roos
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 2.552 Door de morgen wordt zij nooit bedauwd
geen hand houdt haar zachtjes omvouwd.
Zo schuwt zij ieder daglicht
dekt met een sluier haar rouwend gezicht.
Niemand die haar komt bezoeken.
Je kan haar alleen 's nachts
en in tranen begroeten.…
De zwarte roos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 238 Door de morgen wordt zij nooit bedauwd
geen hand die haar zachtjes omvouwt.
Zij schuwt ieder daglicht
dekt met een sluier haar rouwend gezicht
niemand die zich tot haar voelt geroepen
Je kan haar alleen 's nachts
en in tranen begroeten.…
Hier is het feest
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 186 sprankelend ten onder
De liefdevolle eenzaamheid
zal zonder jou, mijn lief
nooit meer dezelfde zijn
Ik zie jou zo graag
zonder woorden fluisteren
naar je ademhaling luisteren
alsof voor de eerste keer
een nachtegaal zich horen laat
Gevangen tussen zon en maan
ben jij het baken en boei
zelfs op grote blote kousenvoeten
het bedauwde…
Vooravond
gedicht
3.0 met 82 stemmen 74.814 De rozen die hij kocht zijn nog bedauwd.
Een scheermesje, een spiegel en wat coke
Staan op tafel klaar voor zo meteen.
De kachel doet haar best, maar hij blijft koud.
Alles is nog precies zo om hem heen -
Maar hij is uit de symfonie verdwenen.
Het boek, de maan, de kachel en de rook -
Eens, op een dag, verdwijnt dat alles ook.…
in witte uren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 111 ochtendnevel zacht en koel
vochtig veebont in witte uren
flarden zweven de tijd voorbij
langs bomen gras en grond
de toekomst in een vochtig glas
het is ondoorzichtige huid
in verhulde openheid
een zwevende dans
een overduidelijke kans
op liefde en hoop in de
bedauwde ochtendglans
zweeft daar in nevelen
door dalen en heuvels…
Dauwdruppels
netgedicht
4.0 met 66 stemmen 2.135 In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet
aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen
waarachter geen plaats is voor het onbekende
dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst..
alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld
en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid
rekenen op onverdeeld geluk.…
Zoals ik je daar zie
netgedicht
2.0 met 22 stemmen 1.018 Zoals ik je daar zie
op de bedauwde aarde
je ogen dansend op de grens
van vaag vertakte bomen
zie ik een flauwe lach
Zoals ik je daar zie
kent eenzaamheid zijn waarde
verwrongen vingers van een mens
een trieste vuist vol dromen
gevuld met zelfbeklag
Zoals ik je daar zie
de knieen opgetrokken
vanuit het zachte groen
verschijnt een ander…