Alle inzendingen over bollen

het pompstation voor de waterzuiverheid staan dikke hekken wolken wervelend in vochtige gewelven amarylles bollen voor allerheiligen poetsen vrouwen de graven met kraanwater - in het winterbos resoneert de sopraankoekoek van voorgaande herfst de waterstaete staat aan de vissershaven met bevroren vis…

Op een wit bankje in het park Ligt een oude zwerver op zijn zij Heerlijk rustig, prima bankje Ja, hij ligt er vredig bij Gesloten ogen, bolle wangen Rode neus, een dik gezicht Morsdood, al een paar dagen Op het bankje waar hij altijd ligt…

'met onmiskenbare hang naar lekkere trek kwijlde hij ongegeneerd toen zijn oog viel op de verleidelijke Bossche Bollen'... poëtischer kan ik het niet voor u maken sprak de dichter met zalvende stem terwijl hij bovenstaande tekst als opdracht in een bundeltje voor een lezer uit 's Hertogenbosch opschreef…

Wat kan bollen zal ze rollen, rukken lappen uit en lint. Poes-poes-poes is thuis. Poes-poes-poes is thuis. Voor de krauwkens van haar klauwkens, vreest alleen een heel klein kind en een oude muis.…

ik voel me besprongen genomen toen ik op knieën de laatste bollen in de grond pootte overweldigd onder timide aarzelend natuurlijk gezang een eerste vlinder fladdert voorbij en ik verbeeld me bedwelmende geuren ze heeft m’n gemoed al flink ingepakt nog voor ze er echt is … die heerlijke lente...…

Tussen de troosteloos afgestorven herfstresten waren de bollen me voor.…

Koreaantje is niet goed kijk maar naar z’n bolle toet hij is ziek van Trump’s getweet oorlogstaal en treiterbeat Hij, die Trump een lesje leerde kreeg precies het omgekeerde Koreaantje is niet lekker Donald wordt doorlopend gekker Heerszucht maakt van die debielen ongeleide projectielen.…

Lief kindje de wereld is een grote bol ge kunt hem niet goed vastpakken hij draait rond als een tol en alles blijft eraan plakken er zweven in de hemel nog andere bollen rond maar dicht bij jou die heerlijk warme ronde dingen steek die maar rustig in je mond…

te vaak met foto's is het wild schrikken ben ik dat zoals die met die bolle kop uitpuilende ogen getuite lippen open mond trillende vleugels je weet nog wel van toen we mooi weer speelden bij de maadjes in de schimmelkaas ja daar word je wel even stil van dat te verwerken…

Mannen met bierbuiken, bolle gezichten, plooien in hun nek, in korte broek, sokken en sandalen aan, sjokkend of fietsend met wijduitstaande voeten … Dat er vrouwen zijn, desnoods andere mannen, die met die wezens tafel en bed delen Hulde! Ze offeren hun leven Dat Alex hen een lintje geve…

storm maar en bulder ongebreideld door het want touwen strak gespannen zeilen bolle wangen de mast houdt stand tot overdwars een lange roller de balans onderbreekt en onverwacht de mast afknapt de tuigage het begeeft stuurloos in de wind toch vol vertrouwen het casco is behouden…

de stilte waaruit een zwaluw vliegt draagt bolle buiken zilvervissen knipperen, velden bewegen en met een verziend oog wuift het zeewier over mijn schouder het huis, leeg van zomer verzamelt de vlinders van de dag ik waan me Van Gogh en schilder zonnebloemen met blinde handen uit het licht…

Het bolle ponypaardje bokt voordat het schokkend verder sjokt over het grasomzoomde zand. Door zweep en leidsel aangespoord sjokt het stofopstuivend voort maar verlangt zo naar de kant waar dat malse groene gras, links en rechts op halve pas, wacht op slaag van kies en tand.…

ontroering maakt zich van ons meester de zon lokt naar buiten in ons afgesloten bestaan bestraalt de adem van de tijd de dag zwelt open in vogelzang…

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

begrijp het vroege opstaan van een nieuwe lente wel had er zelf ook een handje van de dag vroeg aan te gaan sprong uit mijn bed na stijfheid van de winter meestal veel te tijdig een stempel op de dag gezet daarom voel ik het gezucht uit bollen van de lente knoppen die op springen staan dat gedonderjaag zit in de lucht…

mag ik jou lentebloemen geven jij zag ze ontkiemen de bollen wist al het leven ik rooide ze in zomers blaken ze droogden we lieten ze in onze rust hun kleur weer herverdienen het is nog vroeg in tijd maar deze winter heb ik alles voorbereid mag ik jou mijn eerste lentebloemen geven…

In de hoofdstad van ons hart Op de Heizel, staat een monument, Niet het armzalige Atomium Met amper negen bollen Maar een rijk gevuld leven Met 65 brandende kaarsen. Verder op, het Planetarium Waar je eindeloos kan kijken Naar wie vandaag verdiend Staat in de kijker: een ster, Een heldere ster, onze ster ……

Het donsdeken van diepgroen losjes over de bolle buik geslagen. Op een bed van veren weiden met een ledikant in Jugendstil van duurzaam hout en canadaspijlen. De airconditioning op windkracht 1 Ietsjes onrustig onder lichtjes infrarood wacht april de eerste weeën af, bladerend in een vierkleurenkataloog. De bomen wiegen zachtjes al…

het holle bolle gijs gevoel de grote zucht naar meer dat is wat ik zeggen wil zó geef ik het weer minder is een vaag begrip vrede is hem vreemd hij zal niet eerder rusten tot er volken zijn ontheemd wie stopt de bruut de rasPOETIN wie trekt er aan de bel of zijn we allen murw gebeukt en geloven wij het wel...…

Mijn handen bedriegen mijn ogen maaien gras, poten bollen maar bij het koffie zetten, zien ze jou. Mijn handen bedriegen mijn oren luisteren naar Katie Melua maar op You Tupe, horen ze jou. Mijn handen bedriegen mijn neus ruiken nasi, hamburgers, ui maar bij loempia’s, ruiken ze jou.…

zo boom, je bottelt al zie ik, knoppen in je oksels die op ploffen staan springseizoen, zeg je terwijl ik sta te jumpen in maartse kou het lijkt of je lacht ja, loop jij maar uit ik kom pas terug als krokussen en narcissen de vlakte kleuren rond jouw bolle bast en jubel dan maar over het lentegebeuren ajuu,…

och lief, ween toch niet om zwarte randen rondom blauwe dagen toe, laat wassende wind de zeilen bollen en adem lucht in lagen vaar, ver voorbij de ingedutte zon door het wijde water en landt, waar dorst zal verdrinken in warme armen van een tweede later…

Nazomertje zoet, je zinderende zaligheid speld ik op mijn hoed langs wegeltjes van rust, langs paadjes van weldadigheid, langs holle wegen als groene tunnels en bolle boomgaarden in oranjegloed. Ik wil geen minuut missen, geen uur verzuimen, jouw dromerige fruit heeft iets goddelijk zoet. Ik lik vingers en duimen.…

Discussie laait weer op We dachten het is passé Geen item meer vandaag Abortus is accepté Baas in eigen buik roepen vrouwen weer in koor Mannen hoor je weinig Al schrijven ze er wetten voor Bolle Dolle Mináá’s Waarom was je bij de daad met vrijwillig ontvangen zaad even niet de baas?…

zij steelden nog toen het licht van de zeis hen trof in kanteling van het heelal kleurden zij een vrije val niemand heeft ze ooit geraapt daarvoor waren zij te laat geschoren is het land waar bollen nog gaan groeien als er tenminste kopers zijn die ze ooit hebben zien bloeien ook komend jaar is de zeis gewet corona heeft…

Tijd schrijdt voort met trage lange passen middagzon werpt schaduw onder enkele dadelpalmen woestijnwind laat mijn djellaba bollen streelt mijn warme lijf ik vlei mij neer in het rode zand en leg de sluier af vergetelheid van dagen nestelt zich in gedachten vervoert mij mijlenver naar verboden land…

kippetje at ik hele dagen van jou je vruchtvlees sappig als een soeptomaat en ik maar smullen een pondje erbij zoals je was, om op te vreten je teentjes als paaseitjes bij het ontbijt en marsepeinen borstjes op een schoteltje ik als boter, echte boter met smaak naar meer nog een pondje erbij en toen ik eenmaal vierkant een holle bolle…

Blauwe kijkers in een bolle toet. Lichte blonde golfjes haar op 't hoofd vertederen je gemoed. Verwondering, een glimlach opent zich en kirrend komt er een geluid. Mijn kleinkind; ’t is nog maar het begin. Het potje fruit gaat open en de fles staat klaar. Blauwe kijkers, oh zo zoet, zeggen: "Opa starten maar”.…

al wat is draait om eendere ellende binnen en buiten, bollen en bellen in bruisende bubbels ballen kleinere samen ze dijen en duwen hun opgebroken golven krimpen ook weer in of spatten pats uiteen om vervolgens op te gaan in nieuw verband deels ontleed in een bad verhullend schuim laat ik deze samenhang een tijd verdrijven…