Alle inzendingen over breed

Hij werd alom bewierookt en geprezen Dus was als dichter verre van mislukt Hij is nu op een straatnaambord gedrukt Me dunkt, dat moet een brede prachtlaan wezen! Maar Driek kreeg, onverwoestbaar als gebaar Een lullig fietspaadje naast een trottoir…

De herfst viert feest in al z'n kleurenstalen Met bramen, vogelkers en een klimop De lijsterbes, de vlier, het kan niet op Met belladonna, lelietjes van dalen En brede lindekronen groen en geel Een fleurenfestival, maar nooit te veel.…

Van uit zijn brede hoofd, dat altijd zind' op het verheerlijkst mensenschoon, verrezen zachte stralen van goedheid - en daar in 't zwart oog was vreugd en liefde saamgelezen. Welk een brede machtige handen had hij!…

je hebt je weg met woorden je woordeloze weg je hebt je tegen dralen beschermd een valstrook breed je hebt een weg met worden een wollen tegenzin je spint je ronde ronnend je spint je vallend vals…

Oranje haar met dito strik de leden vederlicht en rank haar handen breed op het klavier. Haar bleek en blits geleend gelaat en blue de ogen bleu haar blik: mijn steels Heleentje van veertien.…

Wat een brede interesse Voor de medemens En jouw wil Beslist De psychologie te begrijpen Want duizenden Zijn je voorgegaan Dezelfde colleges En Soms denk je Misschien Ik ben speciaal Maar luister Luister goed De vragende Beslist .…

plots valt ’t stil oorverdovend stil terwijl hij zo juist nog breed uitgemeten schreef over hoe hij het leven liefhad blijft het nu onverminderd stil en zij zij blijft achter in een onbegrepen zwijgen…

Je wist wel dat zij ongelukkig was En met een rare sekte liep te dwepen Dat hij zich aan stagiaires heeft vergrepen Is toch iets dat ik met ontzetting las Het drama staat te boek, breed uitgemeten Maar of ik dat nou wel had willen weten?…

ik legde het horloge onder mijn brede bed nu geurt zij naar stof en slaap in versteende vastgelopen tijd ik heb mezelf in het bed gelegd nu giet de nacht in gips gegoten uren in beelden van de tijd…

Wij zijn maten Al eeuwen lang Maar niet voor eeuwig Wij zijn maten In andere stelsels De voet is de meter niet Wij zijn maten De een breed De ander afgemeten Wij zijn maten Een maat voor niets Of samen waardevol…

Brede schaduws komen glijden, groeien, wolken volgend, aan, - heel de wijde groene baan zeilend af der weelderige weiden: zachte vaart, door niets gestoord, brede schaduws glijden voort. Alles staat vol lust geladen maar van moede lusten zat. Leven, dat genoten had, ging al dood in rimpelende bladen. Grijze schaduw wankelt aan.…

In een woestijn van zon, dicht langs de zee staan de platanen in een brede allee; dorstige herten, plotseling betoverd en in hun ren naar ’t water star gebleven, het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd, het wit gewei breed opgeheven.…

men spreekt de verschillen uit de kloof wordt diep en breed de ene kijkt de ander aan een vaas die valt en breekt opnieuw gelijmd aan elkaar bewust van noodzakelijkheid de een te veel een deel van de ander is en omgekeerd in leven en de dood…

Hij leek zich intensief op tijd te concentreren draaide steeds met breed gebaar zijn pols ving met een glimlach spelend zonlicht in ‘t gekraste glas vertelde trots hoe oud opa geworden was…

Strijk ze stevig tegen de haren in En politici zijn als katten zo fel Al lijkt het soms meer op een “kat en muisspel” Ook dit is dierendag in brede zin Morgen klinkt dan onherroepelijk de vraag “Heeft de kat zijn muisje al gehad vandaag?”…

Sprak met een breed gebaar de weerprofeet ‘Vandaag was het bij ons nog tropisch heet Maar dat orkaanfront gaat de boel verstoren’ De jongensboekentaal van Erwin Kroll Die maakte hem iconisch in zijn rol…

De burger mag bij boeven infiltreren Dat heeft minister Opstelten gezegd Dus bent u crimineel of gewoon slecht Ik kom u overal bespioneren Ik draag een gleufhoed met een brede rand En er zit ook een gaatje in mijn krant.…

De Belgische auteur Bart Moeyaert wint Astrid Lindgren Memorial Award en staat voor altijd op de wereldkaart twijfels kunnen nu de prullenmand in na zestien keer genomineerd te zijn erkend men, welk breed spectrum hij bestrijkt…

de storm lokt slaat me om de oren zand straalt mijn huid groot is het strand breed de vloedlijn breekbare schoonheid op het kerkhof van de zee lichte wenteltrapjes stoere strandgaper mijn voet kraakt een nonnetje…

zachtjes lopen twee vingers over de nek door mijn haarlijn ogen knijpen samen evenals schouders die zich optrekken onoverkomelijk het kippenvel dat opkruipt vanuit het niets ontluikt er een brede glimlach als mijn blik de jouwe deelt…

De commissarislontjes zijn weer kort Te ver, te groot, te duur, te gek, te breed Verkaveling is niet aan ons besteed Behalve dan als er gevoetbald wordt Dan zijn we grenzeloos en trouw tot in den dood Dan zijn we Nederland, eenvoudig, luid en groot…

Ze wilden niet ontwaken uit hun samendroom want in de schaduw van de brede okkernotenboom lachten ze, praatten ze dronken ze, aten ze dansten ze hun ritme deelden ze de liefde tot de ochtenddauw hen binnenriep de nachtdromen warm vergleden in dromen van de dag…

Ik heet je welkom zonder enige vorm Je bent m´n optelsom Een beetje onzeker dat nog wel toch kan ik niet wachten hopelijk heel snel geduldig en met een brede lach Mijn rots in de branding als een team als een drieling…

De cijfercombinatie van de trekking van vorige zaterdag bracht de bezoekers van het Bach-concert in Gent van slag, halverwege de zesde cellosuite liet de dirigent het even schieten en hij somde de winnende getallen op met een brede lach ...…

Waar toef ik beter, rustiger dan aan oever van breed water verscholen tussen pluimen riet en vogels over golven scheren zonder iemand mij hier ziet. Genietend van onbeschrijflijk ritme van wind en golvenspel naar muziek door rietkraag luisteren veroorzaakt door wuivende halmen die mij gedicht toe willen fluisteren.…

is er nooit teveel Een tuin die ‘s winters warmte geeft En ’s zomers altijd koelte biedt Een zacht aanwezig levenslied Voor ieder die een poosje leeft In mijn tuin Ah, de avond valt met vogelzang ’t Is zeker dat ik die brede laan Ooit zal vinden en dan binnengaan In mijn tuin…

Ze zegt met eerbied in d'r stem: 'M'n Dik is breed inzetbaar.'…

Een zonnestraal, een zuchtje wind Een brede glimlach van je kind De koffie 's morgens voor je werk Het zingen, zondags in de kerk Het wandelen, de rit per fiets Een vreemde groet je, uit het niets Het leven als je wakker wordt geniet er van, het is zo kort…

Zoen me op de mond en kijk me daarna aan Je ogen draaien prettig rond en laat alsjeblieft je brede glimlach staan Als een foto die ik zo vaak als ik maar wil kan bekijken Neem ik jouw strelende gezicht in me op, jij die mij met liefde wil verrijken…

"Bliksems" brulde Baby in de babbelbox: "De brede vloerplanken zijn van beukenhout, daar ben ik niet blij mee." Boven de blauwe box braadde buurvrouw bijna een biljoen betonnen bakvisjes, die met hun blotebillengezichtjes bij iedereen blijdschap op het gezicht brachten.…