Alle inzendingen over bruid

Uit een omslag, die het jonge paar op hun trouwreceptie kregen, haalde de bruid volgende bon: ‘Gratis bon, ter waarde van € 10,00, voor bezoek aan ‘echtscheidingsbeurs’…

bruid ik zal u gedenken Uw grootsheid en intimiteit Gij zult mij altijd vreugde schenken Door uw warmte wordt ik bevrijd…

Mijn oom vond mijn tante De bekoorlijkste vrouw En angstig dacht hij aan later Bevreesd dat hij haar ooit verliezen zou Zette hij zijn geliefde bruid Reeds spoedig op sterk water…

Mijn tanden ontmaagden haar wellustige hals Een gelofte van trouw voor mijn donkere bruid. Haar bloed smelt als ijs op mijn dorstige lippen Als de zegen van eeuwigheid zich voor ons ontsluit. Het maanlicht ontwaakt mij uit diepgaande dromen Als haar foto mij aankijkt uit een levenloos blad.…

de ochtendnevel sluiert een nieuwe dag hierachter vaag verscholen de prille, groene bruid ze lacht nu nog verholen haar aarzelende lach maar straks wanneer de zon deze dag zal breken is al haar schroom plotseling geweken…

'Je bedreigt me niet meer,' denkt de kersverse bruid en ze zegt binnensmonds: 'Dat is dat.' Triomfantelijk roept ze: 'Het spel is nu uit!' Hij beaamt het. Z'n koning staat mat.…

haar hart geschonken streeft zij ernaar hem, sterkte van haar wezen, oprecht te behagen in alle dagen goed of slecht of zelfs gewoon vermoedt zij de wereld achteloos in geven en nemen niet bij machte te zijn hen ooit uiteen te drijven ongeacht geweten grenzen aan elk mogelijk bestaan want zij zijn liefde als geluk en voedsel en waar…

Zij was eens de liefste in zijn wereld Hij aanbad haar dag in dag uit En zij hield zielsveel van hem Zag zichzelf als de gebloemde bruid Zij was zo lief en vol vertrouwen Hij kon altijd van haar op aan Ze had haar hart aan hem verloren Een liefde die altijd zou bestaan Zij zocht nooit ruzie had altijd begrip Was geduldig en bewoog sensueel…

het raakvlak en vuurwerkte in megakleur zijn rechtlijnigheid de schittering plezierde het kind door de klimmende zon die in warmte won van de kou kleur transformeerde tot weerkaatsing van hemel in blauw nu dansen stroompjes met twinkelend jeugdig geluid in hun kersverse bedding de wereld ontdekkend zonder het wit van de bruid…

Om de poëzie te herbeleven, dien ik naar een andere maat te streven, verder dan de hemel op aarde te geloven, het is te vroeg om de lekkende aarde te doven, en te vertrekken op de vilten zolen van de nachtelijke stilte, als geluid zwijgend verscholen in een eindeloze stoet, bezongen als een bruid, die aan het firmament een nieuw…

Angstvallig belet de herder zijn schapen zich te wagen in dat geheime woud, vreest het doornige loof boven dicht kreupelhout. Wingerds om bomen hoort hij zuchtend gapen, spreken over drakenklauwen op wondergoud, kasteeltorens, waar duivelskunst feest houdt, kwade geesten, die hier vredig slapen. De enge wildernis weert ieder mens, klemt…

(voor Mirjam) Het zal hier op aarde wel atijd onmogelijk blijven, maar ondanks die zwaarmoedige visie ga ik dwars door de weerstanden heen en wil ik je toch bezweren dat jij mijn geheime bruid bent in parelwitte bruidsjurk, de lange sleep gedragen door vrolijke bruidsmeisjes met ontroerende vlechtjes.…

ik zag twee engelen zich met hoofd en haar in elkaar verstrengelen onder een topje van de berg ze waren ontdaan van kledij maar zover ik kan zien vonden ze dat niet erg zo dij aan dij…

ik pakte zon maar gaf jou enkel schaduw pas als we samen zijn zie jij er stralend uit dan bruid je in het wit van zorgeloos voorbij de wereld die voor jou geen kansen bood ik heb je lief kom straal en deel met mij voortaan het dagelijks brood…

Hoe wordt mijn lippe week van honig-smaak? – ’t Is of ‘k met tanden-reek uw tanden raak... Hoe zijn uw ogen klaar van vreemde schijn! ‘k Zie er me lévens-waar spíeglend in zijn... ‘k Hou mijne leden, als ware ik beschaamd… – Uw adem, om mijn hals, die zoelig aêmt... - Is het een lente-gloed die door me gaat? Hoe toch uw strak…

Als ik neerhurk in het roodgekleurde avondlicht mij de tranen druipen langs ‘t gezicht Ga ik als een volwassen bruid naar mijn geliefde uit Zo vurig heet dat ik mijzelf vergeet de hemelgloed die alle heiligen stralen doet…

de warme wind draagt zomerse geluiden bijen snorren speurend rond de mier verlaat de grond op zoek naar andere bruiden een kerktoren rimpelt horizon laat zachte tonen luiden nee, niet weer uit Muiden we breien uren aan de dag totdat het duister mag in schemering komt licht zijn eigen schaduw tegen in overwegen besluiten ze de nacht…

Nee, je wordt hier niet achtergelaten ook al lijkt voor jou niets meer te baten Voor even is de zonneschijn gestuit Alleen voor even stopt de speler op zijn luit En voor even bot de rozenstruik niet uit Reeds wacht voor jou de glimlach van de bruid Elk uur komt voor jou je redding nader Nog even en je zegt: Papa, vader De priester luidt de…

zij bukt en plukt de kelkengeur zwoelzoet als kruidenwijn zij breekt en weekt het donker brood een bruid verbindt haar pijn zij vraagt en draagt het stille zijn en kiest de ring van één…

Mabels verleden is voor haar passé: Haar wilde haren tot een knoet gebonden Heeft zij geen weet meer van de leuke zonden Die zij begaan heeft met haar dominee. Ze laat zich immers in de echt verbinden En kent nu enkel dominee Ter Linden.…

bruid te zijn van het leven zwanger van verlangen naar recht en gerechtigheid klein en kwetsbaar wordt het geboren in een ogenblik van mededogen gemeenschap ------------------------------------------------- uit "tot leven geroepen" gedichtenbundel uitgegeven in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

Geruime tijd werd niets van hem vernomen Hij etste en hij zwetste tot zijn dood Het aantal werken is oneindig groot Nu zijn er valse uit de kast gekomen Dat roepen al zijn fiere bruiden uit Maar niet zo vals als Heyboers stemgeluid…

Geruime tijd werd niets van hem vernomen Hij etste en hij zwetste tot zijn dood Het aantal werken is oneindig groot Nu zijn er valse uit de kast gekomen Dat roepen al zijn fiere bruiden uit Maar niet zo vals als Heyboers stemgeluid…

Nu al het wittebrood is opgegeten Zal Pim Fortuyn persoonlijk tot besluit De Argentijnse koninklijke bruid Op vaderlandse bodem welkom heten. "Het spijt me wel", zo zegt hij op Schiphol, "U komt er niet meer in. Dit land is vol!"…

jouw hand glijdt langs mijn wang zoals de najaarswind de bladeren streelt het ruisen is meer dan een geluid iets dat nimmer verveelt het duidt op een geschenk naar verluidt het draagt de stilte als een zoekende bruid…

Vogeltje, ik verklaar je tot mijn bruid. De wereld om me heen stortte ineen, maar jij maakte dat ik weer in het paradijs kon leven. Ik zal het nooit vergeten, lief vogeltje.…

De verweven geest van nar en keizer gromt door het ochtendgloren de ene danst, de ander ongeschoren de keizer narrig, de nar een nachtje wijzer Ontwaak, gij bruid der bruiden hoor toch het morgenluiden !…

langzaam loop ik jouw richting uit open je armen neem mij tot bruid verwelkom mijn wezen en neem mijn zijn kus af alle wonden en ontneem de pijn met jou zal ik de uren die eeuwig duren doden…

Niet langer zeuren, zegt Van Nieuwenhoven, over de foute ouders van de bruid: Laat zonder enig kritisch bijgeluid het koningspaar elkander trouw beloven. Er mag gezeurd, vindt de PvdA, maar dan alleen over de mínima.…

Dan ben je dus voorlopig nog niet jarig; Je zoon en zijn aantrekkelijke bruid Die torenen zelfs hoog boven je uit Dat maakt zo'n bus- en bootreis toch wat karig Ware woorden dus van onze regentes Het feest was ondanks haar een groot succes…