Alle inzendingen over bruid

Bijna vergeten een zomerse dag in april fietsers op de dijk de rivier rust uit en is stil Bomen botten uit takken hoeven niet te waaien de natuur als een jonge bruid zomerzon gaat vreugde zaaien…

Een nieuwe herfst en hoor… een nieuw geluid Geen oorlog, armoe en discriminatie Geen stikstof, CO2 en geen inflatie De zon komt op en Holland is weer bruid Of zijn het bloemen in de knop gebroken Daar denk ik over na tijdens het roken…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

Alleen de doods-gedachte bloeit onsterfelijk in het knoopsgat van een zwarte jas en op het wit satijn der bruid.…

Ik snijd in dit ivoor de glimlach van een bruid en een prauw om mee te varen en een schouder waaraan ik slaap, en een hand die stil wordt als maanlicht in de witte schilfers ivoor, en een oog, en een mond, en een oor, en een voet voor de dans in het maanlicht in de witte schilfers ivoor.…

Je bent nog steeds m'n mooie bruid. Let filmpremières go to hell. Ik trek meteen m'n smoking uit. Die rotfilm zien we later wel.' Ze zag wat later in de stad, terwijl hij ongeduldig wachtte, een prachttoilet, dat alles had, waarnaar ze zienderogen smachtte. Het was een luisterrijke tooi, waarin ze graag zou willen prijken.…

Wat had ik naar deze dag toegedroomd: mezelf verliezen zou ik bevestigen en jij jouw vinden benamen. Onze luchtkastelen mochten nu wel springen: wij zaten al gemetseld. Nog zie ik onze sprookjesgang… de witte tule rond mijn gelaat had geen schijn van kans te verbergen en jouw vonken brandden terug. Onze 'verslaving' werd bejubeld, zwart…

En zo zongen zij van lang zullen ze leven en dronken zij door toeters met feestmutsjes schuin op beschonken koppen een enkeling wist bellen te blazen door spiralen rietjes met een bruidspluim de taart feestelijk onaangeroerd kon hen niet bekoren gefeest moest er worden en hulde aan het paar dat verdwaasd bleef zitten bij de zoveelste polonaise…

Sta op, mijn lief, de zon schijnt door de bomen, De vogels vliegen al om voedsel uit, De visser achter 't huis sleept in de schuit Zijn net, gevuld met vissen, uit de stroom en De stalknecht legt op 't voorplein reeds de tomen Zijn paarden aan, - sta op, mijn lief, mijn bruid, De aarde is voor ons ook nieuw en schoon en luid, Sta op, mijn…

Als een bruid in de morgen ligt de zee in al haar uitgestrektheid kalm, bijna sereen in volle schoonheid te wachten op haar prooi De golven spelen het spel der verleiding lokkend, fluisterend water haar golvende rondingen, getooid met sneeuwwit schuim wenken je naderbij De wind wakkert aan en de zee die zich haar prooi ziet ontgaan zweept…

Met pijn werd tenslotte het blondje de bruid van een kerel, een platinablonde. Die trok toen d'r kleren van prikkelraad uit. In de echt was ze draadloos verbonden.…

mijn schoot is jouw kiem ontstaan Als zondagskind kondigde jij je aan Met pijn en wee,maar al zo bemind Gaaf en fijn,nog vast aan het levenslint Zo fris en vrolijk in je kleutertijd Als een bloem die haar blaadjes spreidt Een dartele vlinder als prille vrouw Op zoek naar een partner in de morgendauw Dan sta je daar,een mooie stralende bruid…

In een mum heeft-ie 'n bruid en ze jubelt het uit, want ze zwemmen gemengd - in het geld. Na een poos lucht-ie even z'n hart: 'Je verkoos me slechts om dat miljard.' Ze ontkent het: 'Ik zou ook wel trouwen met jou, al bezat je daarvan maar een kwart!'…

De taart, waarop de honderd kaarsjes branden, behaagt 'm evenals z'n jonge bruid. Hij kan niet langer wachten. Wat een haast! Ravijndiep haalt-ie adem en hij blaast de kaarsjes en z'n laatste adem uit.…

Zoals de geur van nardus, vergoten door de Messiaanse bruid, zo bent U mij nabij. Zoals de Zoon voor zijn begrafenis in ’t voordeel van Maria zei: Mij hebt ge niet altijd… zolang de Koning aan zijn tafel is gezeten verspreidt de nardus mij zijn geur totdat Hij komt! Naar Johannes 12 : 8 en Hooglied 1 : 12…

O Heer, hoe vurig is mijn liefde, ‘k verlang naar U als bruid, ik smacht, heel vaak al heb ik uitgekeken en tevergeefs op U gewacht, de wolken dikwijls nagestaard, nog kwam U niet op aard. Ik heb gehuild, gesmeekt, geroepen, de sterrenhemel afgezocht, wanneer toch zal ik U ontmoeten?…

- bruid! St-Gillis, 1853.…

De man, die van verliefdheid zuchtte, zag deze schoonheid reeds als bruid en schonk de vrouw een mand met fruit. Zo gaarne wou hij haar bevruchten. Hij zei erbij: 'Ik vind je puik! M'n ganse hart staat voor je open.' Hij was bezeten van het vrouwtje. Er zaten vlinders in z'n buik, waarvan er eentje werd gelopen door Henk.…

'Er geldt een verbod, daar je bruid bent van God!' riep de overste haar tot de orde. - Maar Daan kwam direct tussenbeide: 'Schat, laat je door haar niet misleiden. Kom mee naar de kroeg. God heeft bruiden genoeg; van een polygamist mag je scheiden.'…

't Was een sprookje: z'n bruid bleek een heks, wat-ie niet had verwacht. Hij ging drinken en dacht: ' 'k Ben getrouwd met m'n aanstaande ex.'…

jij speelde met lieflijke dromen een lach rond de mond ogen gesloten vingers op zoek zonder te raken wilde uit vluchtig een mooie romance maar ontwaken regende druppels in wekkergeluid nog even danste jouw sprookje haar lentebruid…

ze was zestien jaar en zag er bezorgd uit helemaal niet als een gelukkige bruid opeens een vreemde voor mij in een witte jurk met buik haar aanstaande leek zo uit de schoolbank te zijn geplukt ik weet nog tot op de dag van vandaag dat “men “er schande van sprak want er moest getrouwd worden aangezien er een kindje zou komen.…

Gij lieden zijt, getweên in ‘t Sacrament gebonden; zij heeft de bruidegom en gij de bruid gevonden. Ons Heere wilde ‘t zo, gelukkig zijt gij, beiden: en die u heeft gescheept, zal zelve uw reis geleiden. Voorspoedig zij de reis het weder en de winden; en moge uw vrouwe, en gij, de goede haven vinden!…

Schone Liefde is versplinterd tot gruis Uit de afwasmachine komt slechts ruis Een datawerveling in zijn rug en hoofd Regen maakt haar aangenaam verdoofd Over het hart gestreken en geaaid Dit fijnstof tot praten is nu verwaaid Als een stemverheffing in de nacht Gelijk een anti-mathematische macht Met wortel uit de grond getrokken Zitten…

voel de stilte in de zon het heimelijk verwachten waar verlangen groeit en een subtiel geluid jou als bruid laat komen in het wit terwijl ik kleur en jij de hemel geurt uit de seringen die mijn lilapaarse tuin met lente heeft behangen…

Wanneer zal de ure zijn, dat gij als bruid Met mij zult staan in wit-satijnen kleren? "Wanneer de stromen naar hun bronnen keren, De raaf het lied der nachtegalen fluit." Had gij mij dan niet lief in vroeger tijd, Was dan Uw hart niet naar mijn hart genegen?…

oorverdovend is de stilte waarmee jij spreekt je blikken raken handen gaan met vingers de gebaren maken die je nooit gesproken woorden feilloos onderstrepen wonderschoon is het geluid waarin ik voor jou zal breken kom open maar mijn lentebruid…

De bruid is mooi en heeft een hart van goud.…

mijn witste bruidsjurk trek ik aan zie ik hem te wenken staan in nood zijn komst verwacht mijn bruidegom mijn knekelman, ik kom met een zeisslag maait hij mij spontaan apocriefe vleugels aan witsierlijke bruid doodsgezellin leedvrij eeuwige leegte in…

tot in haar vleugels een bruid om weg te geven In het kort: een leven als in een sprookje.…