Alle inzendingen over doof

was een kwestie in de kroeg terwijl we buiten rookten onder een blauwe hemel ben je liever doof of blind? oude vraag uit onze kindertijd toen we nog oefenden in denken zoveel jaren later zijn we het nog steeds niet eens als ik kijk is het ondragelijk wanneer ik hoor even onduldbaar om niet te zien of te horen…

laat mij zweven op wolken schaars verlicht boven het zinken van de zon zonder notie van tienduizend doden en meer niet weten van sterven van wraak niet weten van haat laat mij drijven boven de einder zonder besef van verderf van onrecht zonder besef van eindigheid blind en doof laat mij huizen onder de horizon…

vergeten dans de stilte van ieder uur muziek minutenlang tot solo ogen strijken langs ik ken geen blikken van nog weten ben ze snel vergeten ze hebben mij en wat ik voorstel nooit gezien zoek mijn weg met handen en mijn voeten stap voor stap de verte schijnt een doel onzichtbaar schreeuwen met een grote smoel maar ik ben doof…

wat valt er nog te zeggen als stemmen zich vernauwen tot geluidsgolven, een beweging van lucht, een trilling in het universum, nu de bron is verdwenen en het oor zich niets meer voor de geest kan halen…

Bosanemoontjes hangen dof neer; boven hen glanst het nieuwe loof.…

Haar emmer is tjokvol, haar kamer doodstil, toch klinkt haar wil. Een heus oprechte vraag van een goedhorende kwam tot in haar kelder. De melder een vlizotrap naar de vliering zakte alras klaar om te betreden haastig naar beneden. Dan zijn er soms even die irritant piepende dagen die tijd niet schragen, haar zich af laten vragen ; zeggen ze…

Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

Ik begrijp niet goed hooggeplaatste personen die doof en blind zijn en bij veel wind trachten hun paraplu te openen!…

blind mijn hart doof mijn oren ik zwijg zinnen zonder horen luister slechts naar wat ik weet en weet dus niets…

langzamerhand word ik horend doof.…

jij kleur verlangen hart ik dof moe zwart wij licht vuur ontward…

Ik houd me doof en blind, vergeet het zingen en vrees mijn stem , gedwongen in een kind Ik open mijn vuist, laat woorden ontsnappen, open en dicht, de betekenis ontwricht Mijn mond breekt af wat mijn lippen verzwijgen, zo veel, zo weinig, mijn tong blijft drijven Een zin klimt tot in mijn keel, doof en blind, zoals weleer,…

' Schreeuwde de druppel nog voor hij op mijn hoofd uiteen spatte En ik liep door alsof ik niks had gehoord Want zo ben ik Soms ben ik doof…

Ik stap af frommel de broodzak open en ze komen voedsel zoeken ze bij mij jij houdt je horende doof…

Voor hem Die aan wat is niets van het zijne toe kan voegen, Is heel de wereld dof en zonder stem; Hij moet zich met haar proza vergenoegen.…

De stormwind gierde met dof gedruis; Ik dwaalde grimmig om Ada's huis, Daar binnen stond, die 't woord mij gaf Van liefde en trouwe tot aan 't graf; Daar binnen stond ze in 't bruiloftskleed En gaf Costijn haar huwlijkseed. De stormwind gierde met dof gedruis; Ik rende razend in Ada's huis.…

Rammelende munten draag ik onmogelijk formaat ik ben niet blind genoeg te voelen welke waarde zie te weinig ongewapend met het oog ik raad vertrouw de andere kant waarvan ik klant ben obstinaat omdat men dofheid baarde met de komst van deze munt een klinkend onderscheid had voor het zelfde geld ook wel gekund…

en beeld past bespeeld door een minister en de pastoor onscherp en dwars voor ieders oor Het gedempte ruisen van harp en fluit langs wolkenbogen en heuvelranden als strelend water tegen zilverstranden echoot over de geur van tropisch fruit Een instrumentenstoet raast voor ons uit we splitsen het vuil in groen en grijs blind, mank en doof…

wat is een mens nog waard schimmig wezen van zichzelf oorverdovend doof voor dood gewoon leven niet gewoon stemt hij af op valse tonen die gewelddadig zuiver klinken zijn eigen stem niet hoort uit vrees stilte te begrijpen…

De beek in verval ontdiept zichzelf met kreukelig blad en met zand van hogere lagen ze kruipt weg in de schaduw van verwilderend hout fijnstof met het sijpelende water zichtbaar waar de zon wat ruimte krijgt het nazomerlicht breekt brokkelig de schaduw die over haar stroomgebied hangt stuiptrekkingen van een lang gerekt bestaan…

Dichter, kunstkind, wat zul je nog dichten. In eeuwigheid, dat gesloten systeem, drijf je voorbij. Maar zoek je 's avonds het lek, is er niemand daarbuiten, kieuw noch bek. Enkel gordijnen waarachter de buren het nieuws of de nachtfilm bekijken. Je lyrisch betoog kan bewegen als een pont aan de steiger, je kapseist hooguit in het zich van een…

Mag ik voor dit moment - eventjes maar - doof zijn - niet denken?…

wat doet een man die niets te zeggen heeft blind doof lam hij huwt een soortgelijke vrouw zodat ze zonder ruzie intens gelukkig sterven…

het ergste dat je in het leven kan tegenkomen is een sukkelaar vol frustraties, die blind is voor al het mooie, doof blijft voor elk woord van aanmoediging of bevestiging, geen poot uitsteekt om iets ten goede te veranderen, wel iedereen balen stro in de weg legt om oorlog te kunnen stoken.…

Doof en blind ben ik, Niet meer in staat tot Zien en horen - En 'k prijs me gelukkig Dat jij bij mij bent, Dat jij mijn ogen Bent en ook mijn oren…

Als ik mijn oren spits kan ik horen hoe de koelkast bromt en de wind aan de deur klopt Maar stemmen van mensen die dringen tegenwoordig niet zo goed meer door Ik span me in om goed te luisteren dat wel Maar als het me niet bevalt doe ik met opzet alsof ik het niet hoor Met een uitgestreken gezicht ------------------------------…

In zeker dorp, ik weet niet waar, Maar 't feit is toch waarachtig, Was eens een man van tachtig jaar, Maar toch nog knap en krachtig, Hij hielp met vlijt, jaar in jaar uit, De boeren bij het maatgeluid Van hunne schelle gorgel, En trapte, sedert jaren lang, Altoos, bij 't vrome kerkgezang, Met lust de wind in 't orgel. Maar eens…

De ochtend grijs, de avond grauw; een dof bestaan, geen greintje glans en geen idee: wat wil ik nou? Maar ik leef op als ik met jou, al is het in het donker, dans.…

Wat je daar fluisterde zo zachtjes in mijn oor was het mooiste dat ik ooit heb gehoord tenminste, dat hoop ik wel aangezien ik sinds kort doof ben aan één kant…

zij voelt zijn woorden met haar hand op zijn lippen hij bewondert haar schoonheid met zijn armen om haar heen en ik ben sprakeloos door hun intense liefde zij doof, hij blind ik zwijgzaam en alleen…