Alle inzendingen over dun

Er zijn wel eens dagen dat ik besef bij elke aanval van jaloezie wrok of woede ik het hart van mezelf zou moeten veranderen maar nooit dat van die andere ik ben dus op mijn hoede want zo ontneem ik hem of haar en zelfs mezelf alle energie die zo nodig is om samen door dik en dun elkaar te blijven dragen…

op een halve nacht ijs is het voorzichtig gaan. nog niet toe aan zekerheden is het grijze vlies gespannen over het koud donker water, dat de illusie in stand houdt. maar bekwaam schuifelen eenden over het bevroren parelmoer van de vijver in het kleine park, gewoon plat op hun gemak, zonder behoefte aan gesnater of luid klapperen van vleugels…

Bea Pols meer aan de hand door dik en dun ga ik voor Sonja een zwaar gewicht voor BV Nederland…

schaarse woorden als hoge en dun gewortelde bomen reikend naar de zon het fragiele meebewegen in de wind stromend naar ongekende stormen…

Ze was lelijker dan duizend nachten Dun, bleek en koud als steen Geen man die op haar zou wachten Zelfs de Dood liep langs haar heen…

ik hou van alle vrouwen lang kort groot klein of dun want je kunt hen net als het weerbericht heel vaak meestal zo af en toe wel vertrouwen het is daarom dat ik hen mijn lieve toverstafje gun alhoewel met eentje echt iets te lang en een andere iets te dik of zo eentje dun of klein moet je soms zo voorzichtig zijn voor die lange ben…

Droom ik en sta met beide benen op die rand dun en hoog, de diepte diep Wil ik nog steeds: alles Naderende deadline: beslissingen. De stap. Verplaatsing van balans, de diepte in. Ik hou me vast aan mezelf………

Ik vraag me wel eens af waarom we zo verschillend zijn het lijkt me juist zo ontzettend fijn maar ja, dat is nu achteraf als iedereen, dun of dik zo leuk zou zijn als ik…

Ik bedekte daarmee mijn dromen, zo dun als vlas. Ik huilde om iets wat bestond in mijn verbeeltenis. Ik huilde, om wat nooit zou komen en wat nooit was.…

In de vroege ochtenddauw glinsteren de eerste zonnestralen zilverwit in het hangende dun draderige spinnenrag langzaam ontwaakt de natuur de wereld komt tot leven.…

vijf reeën snellen in sierlijke rij door Duunse Landen hun silhouetten verspringen vluchtig naar nevelige verte kleine bosschages om in te schuilen een veilig toevluchtsoord…

in het licht van porselein werden de kinderen mensen vrienden vervaagden tot verre schimmen haar hart was dun en zacht toen de dood haar ergens tussen de regels neerlegde…

Na elke celdeling verlies ik glans en kracht; na vijftig delingen eindigt m’n bestaan dun en vaal Na elke wasbeurt verliest m’n overhemd glans en kracht; na vijftig beurten is het ‘n scheurlaken dun en vaal Ongewassen leeft m’n hemd stinkend lang door celdeling echter slijt ik zelfs in rust Omgekeerd slijt m’n hemd zelfs…

Het gaat met onze straatburgers heel goed: Ze worden hier in Groningen gewogen En zijn ze veel te dun in onze ogen Dan worden ze verplicht flink bijgevoed. En als ze veel te dik blijken te zijn Dan gaan ze noodgedwongen aan de lijn.…

Ook al voelde ik me dun en koud of dik en warm voelde ik me suïcidaal, vraag niet hoe maar ik bleef in leven altijd met het uitzicht op de hereniging met Jos de Vries en God wat op aarde niet kon zijn kan daar wel zijn, eeuwig.…

de pen het kleinood wiegt weemoedig in broze schrijvershanden in het witte dichtershuis vindt dun gezaaide taal haar plek daar weerkaatsen poëten al het licht op de drempel van de dood…

Het stinkt hier niet naar gewicht van groen geverfde genieën Een dun doek zweeft van half naar heel stok - buiten bereik Plant zelf de mast met de wereldvlag in je navel - wees vrij!…

. --------------------------------- uit: 'Dun land', 1994.…

Al is ze klein, groot dik, dun alleenstaand oud of jong rood, grijs of zwart Behandel haar met egard want je bent er dankzij haar draag haar daarom niet alleen op moederdag maar voor altijd in je hart…

De beentjes recht en lang Dun als een ijzerdraadje, De boezem fier omhoog Zonder behaatje. Hij zingt een oerontroerend liedje. Is het een hij, is het een zij, Of is het een sierlijk travestietje.…

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op haar hete voorhoofdje legt, zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie.…

een wintermorgen fragiel als een dun laagje ijs zo ken ik het met kleine oogjes over een drempel die met de jaren hoger schijnt hartverwarmend de mens broos als toast plukt hij de dag met lange tanden…

Staat er dun en beverig op het bord geschreven: De mens wordt geboren, de mens gaat dood en daartussen heerst de liefde. Het eerste is waar, denkt Meneer de Vries, het tweede ook. -------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

de spoeling wordt dun ontwikkeld er een andere beweging onder niet- bindende vormen heden ten dagen tekenen de contouren zich af achter waterdragers wordt er gebouwd op minder vruchtbare gronden voor natuurlijke gezondheidzorg…

Ik scheld mijn ideeen gesteund door dik en dun door de poorten van de hel omdat ik alles wil dat jij niet wilt ik wil jou maar dat is een wens te veel.…

Jij bent mij blijven steunen, weer, door dik en dun. Dat is voor mij echte liefde, de kans krijgen, om te groeien, om weer verder te gaan. Sterker dan ooit... Weer samen.…

Middagzon een klein balkon Een luxaflex half dichtgedraaid Mijn bloementuin te dun gezaaid Open deuren etensgeuren Klerenlijnen Kindertaal Zomergeluiden Geluk Onverwacht in eenvoud Mensendromen zomaar uitgekomen…

Er is amper iets dat een weinig aan de dood doet denken, De naam oproept van een duif zo dun als een hostie. -------------------------- uit: 'Blind Vuur', 1995.…

Was vandaag bij de gynaecoloog de wachtkamer zat proppie vol met dik en dun, van laag tot hoog wat heeft die man een 'kloten'baan... dat werk doe je toch niet voor de lol, maar hìj beleeft het vast en zeker als een 'verwachtingsvol' bestaan.…

dit is het eind van mijn latijn alle wijn is dun geworden er gingen zoveel scheuten bij dat het tot mijn lippen is gekomen terwijl men elders toost verdrink ik bijna in het nat waarvan ik zoveel heb gehad dat ik de waterstanden ken…