Alle inzendingen over enigen

Ik heb niets meer, niets zonder jou want jij...jij was mijn enige echte doel...…

Je linkerbeen op de voorbumper van de auto, stoer en zelfverzekerd poserend, niet wetend dat de executiebeulen al in de bosjes lagen, dat je slechts enkele minuten verwijderd was van je enige uitweg, de uitgelokte (zelf)doding.…

De weg is vlak gebleven en, tot nu toe althans, boven rotsvaste twijfel verheven. Mijn weg is op schrift gesteld als vermaak doch ook lering, zo staat ergens vermeld. Een deviatie van een planetaire twist, meer stelt mijn weg niet voor, bovendien in een oogwenk uit eeuwigheid gewist. Vermits stiltes zich aaneenrijgen tot geboeide taal…

droomde zij van edoch helaas het gelukte hen maar niet Ze werden wanhopig zij plus haar man zouden ze wellicht sterven van verdriet Na jaren toen de hoop opgegeven was groeide haar een zweempje in het hart Hernieuwde hoop klom uit het moeras en in haar ziel ontdooide vlot de smart Een kindje groeide in haar baarmama een meisje, zoals ‘t na enige…

Zit in de put in afnemend licht licht zonder zonzicht druilerige regen schemert neerslachtigheid waar in de put geen plaats voor is dáár somber ik met mijn tegenspoed dieper dan diep tot ik land licht is niet meer dan een vermoeden van stip de enige uitweg…

Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

mag ik delen in de prijs die jij voor leven betaalt is samenzijn de hoofdmoot die de rekening bepaalt of scheiden zich de wegen als de voordeur is betreden in kaartjes dit van jou of mij staan de buffertjes voor noodgevallen er alleen op eigen nota bij of zijn we samen zonder enig onderscheid delen alles met het kaartje wij…

Maar toch; bij een gedekte tafel en distillaten, ontken ik enige samenhang.…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

De winterwind rukt aan de ketting van zijn muze waarin de toon veranderd lief en leed in ieders voortschrijdend verhaal, boreling die zich voedt aan de navelstreng van het alfabet de couveuse van de moraal en ik meer te biechten heb dan schrijven kan de toekomst wordt op elk moment gedrukt op de onmetelijke borsten van het…

vooral op momenten die tussen wal en schip vallen en verdrinken in koud havenwater, meestal troebel zoals toegeschreven aan uren zonder vaste verblijfplaats maar ook aan alles wat tijdloos is en binnen kaders relevant koop nu een pond suiker nog gauw even voor de winkel sluit om dorst aan te lengen en later niet om zoete thee verlegen…

En dan die ene Week bij opa En oma, Alleen Op het grasveldje Naast hun huis Met een voetbal In de weer Tussen kippenhok Als doel aan de ene, En sloot als doel Aan de andere kant Speelde ik het Spannende duel Tussen Duitsland En Nederland, Mijn eerste, En tot dusver enige, Interland.…

Wij duiken het bed in En bedrijven de liefde Op golven van genegenheid Lijf en geest zijn Baken en boei Wij verdiepen ons Zalig op kussen Wij baren enige eeuwigheid…

Hoogmoedig trotseren vijanden Zijn naam de Naam van Adonai de enige God van Israël de vijand lucifer met al zijn addertjes tezaam al die in vleselijke lusten gaan onze God heeft een Naam roept elk kind bij naam in Jezus Christus onze Heer -die zegt- een iegelijk dan: die mij belijden zal bij de mensen dien zal ook ik belijden bij…

als zij lachte openden bloemen hun harten kleurden dieper in meer verwachten als immer stengelden zij om licht maar ook om jouw gezicht aandacht en warme empathie energie zinderde van deze interactie in geven en nemen zonder enige gene bogen zij elegant gaven zich bloot jij bekeek sprak hen toe met vlaagjes wind bloemen…

je ogen schitterden in de heldere zon benen maakten tempo om en om de bosrand langs en dwars over de open vlaktes zonder enige angst met in het struikgewas het verborgen in stilte wachten op een veilige oversteek met als correctie op snelheid moeders felle liefdesbeet de beek klaterde opstandig als begeleider geen verkeerslawaai…

Enige warmte die ik voel op mijn koude wangen zijn zachte handen van jou Enige kleur die ik met mijn ogen dicht kan zien zijn blauwe zoete tranen van jou Enige stem die ik kan horen, zo doof van deze stilte tussen ons, is jouw stem Enige twee zielen die nu elkaar in deze langste nacht vasthouden zijn onze twee verloren zielen…

Ik droom ervan Om mijn leven lang Mijn liefde aan jou te bewijzen Jij leeft in mij, Elk wakker moment en in mijn dromen De enige waartoe ik behoor, De enige waarbij ik wil zijn, De enige die mij aanvult, Dat ben jij Dus laat de nacht maar komen Want lief, Ik laat het niet meer bij dromen…

Jij bent de enige ik zeg de enige die gewoon zegt waar het op staat Alle anderen zijn gewoon meepraters Da's het verschil Dank je wel…

want liefde zal er zijn als enige wat overblijft als enige wat ons drijft want liefde is het antwoord zij heeft geen vragen zij kent je alle dagen ze is de deken in de kou de zon in je ogen zij is ongelogen de mooiste waarheid…

Ze waren al enige tijd vriendinnen, Om bij het begin te beginnen. Maar sinds enige tijd, Vertoont er zich slijt, De boodschap komt niet meer binnen. Al ben je dan ook vriendinnen, Je kunt nooit weer bij het begin beginnen.…

Is dat het enige wat mijn vader kan zeggen? Is dat het enige wat ik goed kan doen? Een knop omdraaien.…

Had hij haar ooit niet bezworen dat zij de enige was voor hem had hij haar toch niet bewezen dat zij de enige was voor hem Dat zij niet gezien had dat hij al maanden bij een ander in bed lag deed aan afzweren alles af.…

Lieveheersbeestje het enige torretje dat ons vertederd.…

het enige wat mij rest is een laatste zucht alles wat ik had is nooit wat ik hebben wou het enige wat ik nog heb is een ruw touw ik doe mijn ogen dicht, ik kom nu naar jou. het licht in mijn ogen raakt langzaam vervuld  met duisternis het spijt me voor dit gemis.....…

De Zon, och arme, Is de enige die zich Zelf moet verwarmen.…

Er is geen zekerheid Niets is de enige zekerheid die eens komen zal Wanneer het Zijn er niet meer is…

vluchten is het enige wat ik kan.…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Maar jouw armen om mij heen, jouw zachte stem, jouw heerlijke lippen op mijn mond, dan ben ik helmaal van de wereld, jij bent dan de enige die ik ken, de enige waar ik voor leef, de enige om wie ik geef.…