Alle inzendingen over fuik

Ergens ginder achteraf Bij bloeiende braamstruiken Schepten we met jampotten insecten op Als bedwelmde junkies rond fuiken Van nectar en stuifmeel Om bloemkelken zoemend Hoog in de zomer Gristen we tussen gonzende bloesems Naar vliegensvlug fouragerende vlinders Kenden hun namen uit ons blote hoofd Koolwitje, Atalanta, Koninginnenpage…

In een stemming van broosheid Eén wereld in tweeën delen Met verdiepte emotie spelen Het is uit met de verliefdheid Het is de winter in mijn buik Stollende prikkelingen Uit met de bindingen Ik ontsnap uit de fuik Ik adem weer de frisse lucht En mijn geest verscherpt zich Het is niet dat ik je beticht Maar het is die drang tot vlucht…

eerste heldere stralen van de ochtendzon kleurende overvloed gedrapeerd over 't boerenland ganzen in groepen op 't water langs de oeverrand een zaligheid zoals deze dag begon het kleine roeibootje van een oude visserman afgemeerd bij zijn rijen fuiken kan de lucht van gevangen vissen ruiken twee reigers aan de kant in afwachting; van……

Als het visje leit gevangen Daar het nooit te voren lag, Straks zo krijgt’et groot verlangen, Om te wezen daar het plach; Maar een ander, afgedreven Van de Maas of van de Rijn, Komt ontrent de fuike zweven, En begeert’er in te zijn. Wie heeft vreemder ding gelezen? Nooit en is de mens gerust, Is’et niet een zeldzaam wezen?…

Ze danst de sterren van de hemel Gepassioneerd passievol en gedreven Mannen plotseling van hun onschuld vervreemd Ze willen haar hun lijf en liefde geven Kort gerokt met slanke gespierde benen Soepel draaiende heupen en haar strakke buik Maakt ze de salsa tot een ongekende kunst En vangt ze alle mannen onbewust in haar fuik Tequila gaat…

Liefde, die je op deze wijze kunt beleven, zonder vlinders in je buik, maakt dat je jezelf weer terug kunt vinden zonder verstrikt te raken in een 'levens-fuik'. Door dit soort liefde, van die naaste, naast je, die een luisterend oor gegeven heeft, merk ik toch weer dat na een tijdje deze dichter, toch weer dichter bij het heden leeft.…

Fuiken vol forel en baars waarop reigers zich verlusten maar waarnaast twee schepers rusten beopdracht door de molenaars. Weegbree die van d’oevers kraagt wuift zacht in de avondbries waarrond een hommel talmend kiest en de kwikstaart muggen jaagt.…

in En hij moet opwindend kunnen masseren Want daarin heb ik wel eens zin Goede baan en opleiding is een pre Ik houd dus wel van lekker leven En heeft hij verstand van romantiek Dan wil ik hem wel aandacht geven De man is in staat tot verleiden Geven van vlinders in een buik En als het goed blijkt te klikken Duik ik erg graag in zijn fuik…

Als een rechter zonder pruik En een visser zonder fuik, Als een soldaat zonder geweer En een circus zonder beer. Als de zon zonder heelal En voetballer zonder bal, Als nacht zonder de maan En uit zonder aan. Als een deksel zonder pot En de sleutel zonder slot, Als het concert zonder band En een film zonder end.…

Wat deed ik anders aan de rivier dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude bloeddoorlopen verhalen, grommende in haar binnendringen en een gouden zoon voor na mij maken? Goed, dat was vroeger.…

Ik spotte met een magere begijn en ik zat als een vis in een fuik, het net zat strak om mijn buik, toen de visser mij binnenhaalde na een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en taaie monumenten.…

O, wankelende zure regen ge likt zo graag aan het zwijgen met doorlopen ogen vult zich de Rijn en ik dwaal door Maas en Waal over de nek van dorst naar borst van buik naar fuik zo Lek nog zonder blinde praatjes in uwer uiterwaarden gekte tot de diepte van het meer en dan de rust voor deze lust schreeuwt hier die diepte alle…

Daar is een vis van ouds bekend, Die blijft niet in zijn element; Want als een visser, of zijn maat, Op deze vis uit vissen gaat, Zo neemt hij nooit een listig net, Hij neemt geen loze fuiken met, Maar zet een fakkel op de snuit Van zijn bedriegelijke schuit, En komt zo vletten op de stroom.…

Het vangnet is allang vergaan, de fuik onverwoestbaar hersteld. We zijn als de voorplecht van een Titanic in opperste nood. Geborgen door waanbeelden en dromend van schatkisten zonder inhoud. Honderd duizend moerbeibomen staan te wuiven in de wind, vele vlinders zie ik dromen van een overwonnen schrikbewind.…

stervensuur vol overgave voor het crescendo van een naderend saluut de bedding van de mond geplooid door klaterende stromen, ontsprongen in het hooggebergte der beleden overmoed, ijl water verdampt in een maalstroom van verbruikte tijd getrokken voren etsen zich een willig spoor waar bleke lippen teder proeven in besloten mijmering toevend in de fuik…

Regen die de visser verjaagt met een lege fuik en aas dat wemelt Het zog van een laatste schip verdwijnt in spatten ‘Een reus drinkt uit een rietje’ zeg jij. We dralen langs het grint. jouw hemd toont delen van borsten. Het klaart op. De zon nipt aan de stroom, vluchtige slierten. Jij rekt je uit, jouw romp slikt haar stralen.…

Hij ging nu zijn macht Misbruiken En zij liepen In zijn fuiken Het priesteresje Zág hem niet eens stáán! Toen hij hoorde van de zwangerschap Liet hij haar slaan! Zij vroeg aan haar priester Met haar te vluchten Maar dat zou hij Niet durven duchten!…

Daar nu de zuil ’t gewelfsel stut, Dook eertijds, in zijn rieten hut De visser, die met list van fuiken De gauwste Amstelvis bedroog Daar Koopliên, onder uwe boog, Nu zon, nu regenbui ontduiken. Mistrouw dan vrij uw Koopfortuin. Carthago leit bestulpt met puin, En waar is Tyrus? waar de muren Van Sidon, en zijn koopmansstraat?…