Alle inzendingen over gieren

Het waren pluimen van een gier die schijnbaar krijsend van plezier zijn geest in een duikvlucht ontwricht. De waanzin gold als een despoot die 't goede inruilde voor 't kwaad. Mijn zwijgen torste het verraad: 't leven was geboorte en dood.…

de gevreesden als een stenen boom versterft Er is geen ruimte voor de loze die zijn luiken heeft verstaald gebukt zoekt naar de sporen die anderen toebehoren en tenslotte als een broze in niemandsland verdwaalt Er is geen plaats meer voor papavers die met kronen in de wind hun achterland verwaaien en jammerdallen zaaien en zich als gieren…

gieren om de huizen beangstigt zo zinloos in ons bestaan laat de wind zijn gang maar gaan omdat we hem toch niet kunnen weerstaan alles heeft een doel de rust, die daarna overheerst is dan het compromis…

mijn bestaan; verstand langzaam de overhand krijgt over de - primitieve emotie, die zonder natuurlijk onderhoud verstek laat gaan; ik m’n herfstig lijf besla om winterhard ‘n levens winter te doorstaan; - besef ik dat de werkvloermens onderweg is naar nergens, het eeuwige systeem van grazende kudde, belaagd door wolf en gier…

Er lag zo waar een groep leeuwen te geeuwen zij waren duidelijk lui en volgevreten, daar was eerder een wildebeest geweest met de restanten gingen de gieren slieren.…

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

In een abri kan je schuilen voor het gieren van de wind als de wolven in me huilen dan spaar ik kraai noch kind Maar morgen gaat het beter vast dan bied ik u mijn schouder aan, verlos ik u van zware last en droog ik elke traan. Doch heden ben ik misantroop, ik worstel met mijn geesten.…

Hij wil indruk maken Marc wil indruk maken de VVD wil indruk maken de Minister-President wil indruk maken Indruk op moeder Rutte indruk op volk- en vaderland en vooral en zo humoristisch mogelijk indruk op de media van de natie Maar bovenal wil Mark Rutte indruk maken op zijn, ons aller staatshoofd Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander…

zijn timing was perfect door oefening verkregen zijn tijd reeds uitgerekt tot een minuut of negen hij kon er zelfs bij praten weliswaar korte zinnen maar het aanzien bij zijn maten haalde hij er mooi mee binnen er was er een die er om moest gieren zijn eigen jozefien en daarmee voor hem de boel verstieren binnen een minuut of tien…

Zijn zenuwen gieren boos door de strot van wetenschap. Sissende statistieken sussen drijven brandslangen uit. Hij vlamt van ongeloof dat hem wordt geboden. Gemartelde zekerheden werpen hem vooruit. Het toekomstig Eden bijt zich in hem vast. Hij droomt van maagden die zijn vliezen breken.…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

gezicht in reliëf naakt hiëroglief koel dood teken vlinder zingt vleugel gebroken laat later staat kraanwater vaarwel wij komen aan, en slopen die hel afval afvallig bastaard aanraken raak vaak klaas aast gierige gier stokken stook deze wereld dood gasmasker ook! wij kijken muziek zingt mensen kerken erkennen rood…

noodweer weerlicht de noodklep open het sluimerraam dicht dromen dromen zich dood dodekop tooit zich in het zwarte zwerk vlekken bleekmiddel het skelet kraakt een aangebrande wolk een blaar een sudderlap aan de slapen druif van droefenis de versteende vissen beitel die uit de bedding terwijl gier fluistert blaas op de holle blik…

in het gieren van wind zal ik je horen de lach van jouw kind dat steeds wordt geboren het bezweert alle golven met muren van zand graaft geulen met voeten schept met verliezende hand je huist in gewoonte draagt sociaal als pak niet als gegoten maar vaak veel te strak als je dan thuis komt wieg je je kind geeft het de vrijheid…

Een eenzame gier aast blind op niets, geen zicht geen speling van het licht en wie is daar zo verdwalend in de nacht een ik een jij misschien? Een licht weerkaatst het ochtendrood ontwaakt en weerspiegelt de wereld in het groot.…

Bacteriën gieren door de lucht Iedereen piept, iedereen zucht In alle hoekjes en in alle kiertjes Zwerven natte snotpapiertjes Uit neuzen lopen hele stromen Het lijkt nooit meer goed te komen Collega’s ogen moe en dorstig Men roept kuchend: ‘k ben zo borstig Doktoren staan hier machteloos Wc-papier gaat niet per rol, maar doos Het is voorwaar…

Het was weer aarde, gier en soir de paris, een avond van waar en wanneer. In mij kwamen vergeten regels omhoog, zachte op nacht rijmende landerijen, maar jij fluisterde: hier, hier is het het fijnste, waar je nu bent, waar je nu bent met je handen.…

zielig blijken te zijn Die mankeren iets, wie niet, maar dan mag niks meer ze gunnen een ander niet, dat die nog kunnen lachen Humor is uit den boze want ze verstikken in hun zielig zijn die groep, de Beerput Club, zo noem ik ze Jammer van die negativiteit verloren tijd Ik heb ook een groep opgericht, Aangenaaide Oren, en laat dat nou lachen gieren…

Hij zegt dat hij alles mee heeft gespeeld, omdat hij het doorzag, de jokkebrok, dat hij nu nog als een gier van Herman steelt, is de sluwe streek van een oude bok. Herman stal ook, omdat hij junkie was, dus is het vast iets van rock 'n' roll, nu verzinkt Koos in een roddelmoeras of toch een moeras in zijn soul?...…

Hij leerde nooit hoe kwijt te raken wat mensen aan hem hingen, hij sleepte ballast van velen mee en het diepe spoor dat hij zo uitsleet werd de bedding van gieren en hyena's De namen die hij droeg hadden zijn witte lijf uitgeklaard, de klagende cadans had gat gemaakt en in het bekken van zijn verre draagzaamheid echoode de gal van kwalijke…

kunnen blijven en voor het contact alweer zijn gevlogen Ik vraag je zachtjes wat er is verveelde zuchten langs me heen verkilde blikken snel van steen ik heb het fout, ik heb het mis Bedrukt vallen er gaten in de atmosfeer storm dreigt in koude stille vlagen tot een grijns zich tussen je tanden knarst Zoals altijd volgt de ommekeer en gier…

waar prooi is duiken gieren alleen wilde dieren sterven om de evolutie te beërven zie de vogels roerloos ver in de savanne waar hitte wordt gespannen tot een klaterende donderbui jij vreet de woorden kaal van mijn verhaal strekt je lange nek de letters proef je pas als je mijn bloed hebt in je bek jouw vraatzucht trekt…

alsof ze onbeperkt kunnen blijven zolang het blauw maar onbewogen Ik verzoek je, zeg me wat er is Verveelde zuchten; langs me heen verkilde flitsen, verwerpen alleen jij ziet het fout; jij hebt het mis Onderdruk zuigt damp uit kring stormen dreigt in koude vlagen tot opheldering je scherpen knarst Zoals zo vaak volgt een kentering en gier…

sereen als de gieren die vinden in stilte gegeten, verzadigd verlaten hun prooi zo niet de jacht op het leed door de med-man beter gekend als de media-maan genadeloos speurend en junkend naar shots verlangend naar snel-scorend media-dope zo krijgt het bloed nooit meer tijd om te stollen kleurt keer op keer alles nog roder dan…

zo op het oog schat men haar benen even lang, links en rechts als haar armen eveneens wordt beweerd dat haar borsten loodrecht op de horizon staan, wat onnatuurlijk is, gezien de zwaartekracht de jubel van tenen en het kriebelen van vleugels in plaats van haren op de rug hij weet dat niet en denkt aan lammer- gieren op de thermiek in…

Uitgemergeld schonkig vee vindt slechts gebarsten aarde waar zich de bron bevond Donkere dorstende ogen zien de geblakerde leegte op de plek waar zij zich laafden Gelaten door stofnevels omgeven treuren ze bij elkaar Het zwakste dier zakt door zijn hoeven zijgt snuivend neer Gekrijs vult de stilte in de dorre lucht Gieren…

Winden gieren zoals ze altijd waaien, zaaien spoken in mijn hoofd, cirkelen weg door open kieren, glippen weg met de magere lijven om die naar de kille boezem terug te drijven, rook dat waart langs vagevuur en blinde gaard, dooft de gulle lach om de vastberaden lippen, kan ik alleen verklaren, dat ik in dit verduisterd uur niet…

het zadel uit en op pedalen staan verstand op nul, de blik op wazig turen de helse kramp, de spieren die verzuren dit was, hoe erg, de Daal en Bergselaan helaas, het kan nog erger zijn dan erg de allerergste vorm van hevig lijden waar gieren om je lichaam willen strijden de flanken van de Lange Vijverberg door wanhoop en vermoeidheid overmand…

En toen ik ook nog zei: en, mijn god heeft poten als een gier, waar hij mee daalt en wipt om op te stijgen, hij ziet er uit als een vervaarlijk dier, vond zij mij denk ik wel een heiden. Dus ging zij het nu moeilijk maken: ‘Verrees de mens op ’t Woord de Scheppers of stammen wij soms af van apen?’…

eind' hadden gevonden ik stapte over lijken, zag hun wonden ze lagen daar, in plassen bloed, tesaam ik moest de moeders troosten die hun kraam- bedden vergeefs bestegen, kindermonden de borst gegeven hadden, ze bestonden niet meer, de boodschap was onaangenaam ze gaven lijf en leden voor de gronden en ongetwijfeld streden ze bekwaam maar gieren…