Alle inzendingen over gram

een aartsvader leest de uitgevaren nymf in mollige winterdagen postuum de les voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand over de verzilverde gram een binnengesmokkelde vriendin dringt in, de ritselende tuin staart naar het kronkelend gebaar van het schijnverloren wild een balsemstruik op de borst haalt aan, de slakken breken door,…

vocalen ooit hebben gelezen in het luchtledige boven de menigte schreeuwden dwazen hun vileine frustraties in stilte stikten de slikkers in hun onuitgesproken agressie ik heb dit vaker gezien psychopaten die een gewoon mens niet meer in zijn waarde laten weg met de voetbalvandalen die opgefokt in eigen hok altijd ergens hun gram…

Hijzelf, een paar gram snot zonder gehoor of gezicht, bewerkt zijn tombe: geen dier van groot gewicht. Hard het lot van de heremiet in zijn vochtige toren. Gekookt wordt hij verkocht bij myriaden. Zijn levenswerk is afval, een broze hoorn.…

de koude buitenwacht weeft harde vingers rond een dunne hals, het vriest en alle bomen buigen ons zachte bed geeft warmte binnen streelhanden vol lust, je kust waar al mijn toppen dansen minnespel verjaagt de gram van duizend dode mussen het kussen draagt de kroon, de scepter en een bedelstaf de liefde die zichzelf vergaf en honderd lauwerkransen…

hij is de uitkomst een voorliefdeman van zijn cortex op het podium in de schijnwerpers waar elke rekensom ontaardt in zinnen uitgebraakte kramerij verdoemd te verdwijnen tijdens reeds de eerste minuut uit het geheugen zijner publiek geen één plus één leidt bij hem tot twee slachtig als hij is blijft hij delen en verkleinen vermeerderen…

Ik geef aan jou mijn aardse muntgeld, dat ik spaarde vol van gram. Mijn veel te ruime hartsgeheim is bij een enkel vriend ge- bleven. Ik vraag aan jou alleen mijn lijf te wegen op geluk, dat ik jou bracht zonder het echt te weten. Met veel te ruim verlangen naar voorbij zal ik vanaf jouw NU in een nieuwe aarde leven.…

zwaar weegt alle gram allengs in mij afgestort zo drukkend dat dit zijn vol zwarte gaten schiet en al het licht verdwijnt mij rest laatste kracht dankzij voorbije zonnen ik zag ze moedig ondergaan in eigen dagen opgeslokt door hun diepste nacht nog verwerk ik loden grein maar schijn nu eindelijk lang verhoopte supernova trek…

ik slotgracht mijn kasteel haal de bruggen op en leg het droog het laatste bier staat te verschralen omdat niemand het komt halen ik zoek de torenkamer want mijn gram zoekt snel een hamer zonder roze blik de trap verwentelt langs het klokkentouw en wint zo hoogte ik wankel als mijn laatste uurtje luidt, kijk wat aarzelend…

Hun start was niet om aan te zien Toch staan ze haast in de kwartfinale Daar hopen ze alsnog hun gram te halen Al klinkt het van … waarschijnlijk en misschien.…

ouderlijk huis vol warmte en geborgenheid een baken in de tijd broertjes, zusjes, pa en moe voeren mij naar die dagen toe na de mis aan de dis vol twentse lekkernij allemaal zij aan zij in gedachten duurt dit voort het echte leven heeft de droom verstoord plaatsgemaakt voor splitsing en gram…

Op retraite in Sint Nicolaasga was het al niet stil genoeg thuis brak ergens diep de sluis Onstuimig stroomden mijn woorden onomkeerbaar op internet velen die zich met gram stoorden Ze wijzen me vol woede en ergernis af met etiket deugt niet die zal bloeden zodat ik ook daar nu alleen sta Niemand geeft thuis nemen ze op ik krijg ruis…

Ze konden het nog nauwelijks geloven Daar lag dan het ontkoninklijkte kalf Al gauw een pond of negen en een half Van Lippe Biesterfeld Van Vollenhoven Zo is, en dat past prima in zijn kraam Voornamelijk zijn achternaam voornaam…

Eén welgemikte kogel van het dak, twee ballonnetjes met zenuwgas, drie gram C4 in de brievenbus, hoeveel moeite is dat helemaal? Ben ik niet zoals iedereen opblaasbaar tot een advertentie voor die heilige zaken van jullie? Mag ik niet even willekeurig worden afgeslacht als ieder ander? Laat ík soms geen ontroostbare familie achter?…

Een flashbericht van overzeese zijde Komt tussen alle bezigheden door De zware eiken voordeurspleet in glijden Een vederlicht gewicht, een tele gram Meldt dat soldaten binnen kwamen rijden Kromme jappenbenen op pedalen Een groene draak gleed langzaam door de straat Naar richels van het wapentuigdepot Dreigend dreunen palmen en waringins…

Zo was men z'n gram aan het halen bij obers. Ook die gingen balen: ze vonden het rot, dat de gasten tot slot hun geen fooi gaven bij het betalen.…

Begint het in mijn bast te klinken, hoed u: duizend bronzen klokken donderen mijn gram over het grasveld uit, gericht op u - onschuldige bezoeker. Brombast. Breektaal. Briesklank. Over wat aan het hier ruim tentoongestelde mij weer niet bevalt. 'Kunstenmaker? Brokkenklaas!' Het is mijn aard, dit streven naar omhulde gaafheid.…

laatst Wist jij het zeker Dat ik dit alles Had gewild Maar lief Denk je nu echt Dat het mijn keus is Om kapot te gaan Verscheurd door pijn Alleen te staan Opnieuw beginnen Weer naakt en kwetsbaar Wilde zijn Je deed me pijn Wilde mij straffen Voor al jouw tranen En verdriet Maar hoe je ook steekt En na blijft trappen Je haalt je gram…

~ Maar Pieter zei ~welnee voor nog geen gram, dat heeft ze nooit gedaan ook, naar mijn weten. Soms, na het minnen is ze ietwat klam alsof ze sambal oelek heeft gegeten.~…

Die teruggeven van een vrij ruimtelijk leven na de glazen omsluiting van een kwade gram. Wees gerust, je wordt gekust. Schone slaapster vrij van last. Blinkend, blakend uitgerust. Draag het schoentje dat je past.…

in blauw kristal azuurde je de hemel verschoof het prisma van het gans heelal in kou kwam helderheid de ultra violette stralen konden nu hun gram gaan halen op de onbedekte huid het aardse aangezicht verkankerde voor mens en dier veranderde het leven in een eindeloze hel de zon scheen fel en zonder ozonlaag muteerde evolutie tot…

zelf uit vrije wil komen is er niemand die staat te wachten om ons te verwelkomen jullie kwamen en namen wat goed leek werd gehaald en er moest door ons zelfs nog met bloed dood en verderf worden bijbetaald een oude rekening staat nog open jullie zullen eindelijk betalen met scheepjes gaan we de grenzen overlopen proberen we onze gram…

Piedestal: leuk standje Hij had dia-rree, bijna dagelijks Dia-gram: dagelijks boos Een oli-fant: een verwaande dronken kerel Wat is een ander woord voor een mop over een groep muzikanten?…

Elke nacht breek ik de hemel, steeds een stukje verder open. Ik voel de bui namelijk al hangen; er zijn straks geen plekken meer te geef. Dus maak ik hem elke keer wat groter, want doodgaan doen we veel te veel. En al die zielen wegen zwaar. Om te voorkomen dat ze barst, sta ik het dodenrijk te rekken. Zodat wij rustig kunnen sterven…

wallen, omdat hij wand’len noch slapen kon zoals zo vaak als't lot overwon hoort men kwatongen soms achterklappen neem lamme Juul nu (vergeef me mijn grappen) sprak boud dat hij er vrijwillig in sprong Ik zat in mijn zetel, lekker vatsig, lui en lam wat aan te modderen met nieuw rookgerief: lange blaadjes, filters en zo’n slordige 30 gram…

Ik moest het altijd beter doen, nooit goed in woede en in moed, zelfs onderdanig aan je lijk: dat waardig lijk dat vader bleef en waar geen gram van rest. ----------------------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten 1977-1990', 1996.…

Onder hun tong zit gram. Ze kennen haast geen zinnen zonder tss. Zo zuinig zijn ze op hun lucht. Je staat erin voor je het weet. Heb ik iets van je aan misschien is uit hun mond geen vraag. Een wenk: kijk naast hun kleren. Wijs naar elkaar, wijs naar het water met de zon erboven.…

Maakt hij het ook te bont, de huisheer wordet gram En wijzet hem de weg, vanwaar hij henen kwam.…

Dode letters vergulden het gram. Dat wat eens geleefd heeft Om onsterfelijk te wezen Eindigt in stijfheid voor eeuwig stram. Het laatste adres staat er gebeiteld in de steen. Ik ben onmachtig met al die doden om mij heen.…

haar hals knikt in de rolkraag als een dorre bleke halm de kuiten rillen onder een sponzig kleed maar zij beveelt haar spieren de naald van de weegschaal toont het zwart op wit bekroont het zweet maar de spiegel liegt en toont kwabben waar ik ribben en wervels tel een droge vale haarpluk dwarrelt op haar stramme schouder nog één gram…

ik ben nog ongebroken je hart was kleiner dan ik dacht, de haat kijkt vurig uit je ogen sla mijn vleugels lam breek mijn veren met de laagste woorden uit je gram je kunt me niet kleineren we golfden in de zee kruisten in de branding ik rustte op het zand en jij nam diepte mee de wind joeg schuim toen onze toppen oversloegen we…