inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.460):

In en uit het zwart

zwaar weegt alle gram
allengs in mij afgestort
zo drukkend dat dit zijn
vol zwarte gaten schiet
en al het licht verdwijnt

mij rest laatste kracht
dankzij voorbije zonnen
ik zag ze moedig ondergaan
in eigen dagen opgeslokt
door hun diepste nacht

nog verwerk ik loden grein
maar schijn nu eindelijk
lang verhoopte supernova

trek mijn morgen in
en splijt het aards vilein
sluis mij nieuwe pracht

Schrijver: Ludy Bührs, 19 juli 2008


Geplaatst in de categorie: wereld

4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 303

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Lydia Wubbenhorst
Datum:
19 juli 2008
Voor mij je mooiste gedicht. Het heelal in metaforen van de werkelijkheid. Een originele gedachte!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)