In en uit het zwart
zwaar weegt alle gram
allengs in mij afgestort
zo drukkend dat dit zijn
vol zwarte gaten schiet
en al het licht verdwijnt
mij rest laatste kracht
dankzij voorbije zonnen
ik zag ze moedig ondergaan
in eigen dagen opgeslokt
door hun diepste nacht
nog verwerk ik loden grein
maar schijn nu eindelijk
lang verhoopte supernova
trek mijn morgen in
en splijt het aards vilein
sluis mij nieuwe pracht
Geplaatst in de categorie: wereld