Netgedichten

netgedicht (nr. 17.122):

Voorbij de dageraad

Ik leen aan jou
mijn
uitgestorven hemd,
dat huilend op mijn naamdag
kwam.

Mijn veel te
ruim
gedachtengoed
zit in mijn mappen weg-
geschreven.

Ik geef aan jou
mijn
aardse muntgeld,
dat ik spaarde vol van
gram.

Mijn veel te
ruime
hartsgeheim
is bij een enkel vriend ge-
bleven.

Ik vraag aan jou
alleen
mijn lijf te wegen op geluk,
dat ik jou bracht
zonder het echt te
weten.

Met veel te
ruim
verlangen naar voorbij
zal ik vanaf jouw NU
in een nieuwe aarde
leven.