Alle inzendingen over hierheen

Op goed vertrouwen ben ik hierheen gekomen – Wie heeft mij nodig?…

Hierheen! Lager zeg! Hier! En nu weer daar!…

De weg hierheen was mooi -ik zie je nu nog lopen- getekend op mijn oogvlies voel die warme stroom langs je heen kom bij me liggen en hou me vast, stevig vast…

dodenhof de weg hierheen loopt over scherven verglaasd verdriet leidt naar je stenen bed bloemen op zwart graniet jij lijkt geborgen je naam is al wat rest van jaren teder zorgen…

Dat is voor alle kindertjes heel sneu, Maar hij was te bezorgd voor het milieu Om met zijn stoomboot hierheen op te stomen. Dus wegens alle CO2-uitstoot Kwam hij in elk geval niet met de boot.…

Wat gun ik ze hun dromen en hun wensen Die opa’s, oma’s, vaders, moeders, tieners Maar ’s nachts lig ik vaak akelig te dromen Dan zie ik ze in drommen hierheen komen!…

- Nee, ik ben door mijn liefde hierheen gehaald!…

Het ideale gedicht: een met overleg gemorste groene plas verf Een gedicht ligt bij voorkeur in een drukke winkelstraat De een loopt hierheen de ander loopt daarheen en iedereen maakt groene voetstappen ----------------------------------------------------------------- Uit: 'Sorry dat ik het paard en de hond heb doodgeschoten'(2002…

Het is al een ervaren ideaal, dat een naam diepzinnige sporen laat Ook lijkt het dieper dan normaal, dat ik de wenken prees van het gelaat In eenzame uren zonder aanduiding van tijd vanuit de stilte gluren en door iedere klank bevrijd Nu galmt het laatste lied en dooft de laatste vlam wetend dat jij hierheen ziet verlaat ik de drukte…

Haar oude ouders zonder oude spullen die hun beroofde hoofden van nog gekker weg wilden trekken, zijn op droge benen hierheen gekomen, hopend op gedogen. Hun Heer kwam mee, die kan hier ook aanbeden en hun Maria heeft ook hier die ogen. Hun tenen schieten wortel in hun schoenen. Hun woorden durven zich niet te vertonen.…

Niet alleen hierheen gekomen maar ook ingehaald was ik een akker naar dit hoofd gedragen om voor die akker te zijn geweest. Dit liep uit op zand en stenen en ik lag daar tot de regen kwam. Niemand die zich kan herinneren wat nog opgeraapt kan worden en met zorg gedroogd. ----------------------------- uit: Tirade 394, 2002.…

Niet in een getto, woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen gunst: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik niet zelf de akker ontgon de wegen niet plaveide en fruit eet van bomen die ik niet heb geplant Wel in een getto woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen schuld: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik hierheen…

Mijn tuin is jouw tuin je staat niet in mijn schaduw ik alleen in de jouwe als ik je zon gun vuur, water, aarde en lucht je bent nu eenmaal op goed geluk hierheen gewaaid, een vreemde waar ik toevallig woon…

Misschien als prooi hierheen gebracht Misschien hier op zijn dood gewacht Te groot om muis of rat te zijn Te klein om van een kat te zijn. Een wezeltje? Of anderzijds, het was al dagen Dat wij het diertje niet meer zagen Dat vrolijk over 't grasveld liep Als ieder ander dier al sliep. Een egeltje?…

Denk je aan vroeger Denk je aan nu Denk je aan de dingen die je hebt meegemaakt Of wil je liever vergeten Vergeten waar je vandaan komt Vergeten waar je misschien niet meer naar terug gaat Langzaam weglopend, zonder omkijken Zodat je niet hoeft te zien wat je gaat missen Of rennend Rennend hierheen Terug naar waar je vandaan komt Terug naar…

Hitte houdt mij warm Daar leef ik van Het is mijn enige kans op overleving Vuur, vertel mij, Hebt u mij hierheen gejaagd? Zachtjes ruisen de bladeren Storm is op tilt De regen komt eraan Wind, vertel mij, Waar kom ik toch vandaan?…

Kom, blijf niet mistroostig staan loop even hierheen vol verlangen verwoord jouw regenboogzielskracht . Vrees geen kleuren of trillende beweging verwoord vanuit de zonnestralen van toen de gave momenten zonder te schrikken. Ontdoe je ogen van schubben en schilder al was de dag een engel in haar volle glorie. © 9-12-2000…

Wat zou het toch een grote zegen zijn als dikkerdjes in Kongo konden wonen ze hoefden niet te vasten voor de lijn (daar horen ze gevuld juist tot de schonen) Hun aanzien zou daar stijgen, da's toch fijn, en slanke bruinen mochten hierheen komen.…

Het is er vaak rustig Het is er vaak stil Even weg van alles Even helemaal alleen Maar toch zo dicht bij God Meestal fiets ik erheen Soms zit ik er gewoon Gewoon te zitten Dan weer luister ik muziek Of schrijf gewoon een gedichtje Niet meer angstig Even zijn wil Alles opzij voor alles Even hierheen Zijn aanbod Ik kijk om mij heen…

Doe jij dit Doe ik dat Ga ik hierheen Ga jij daarheen Maar wij met zijn twee Doen zoveel mogelijk met elkaar mee Samen delen wij veel wensen Hebben ook dezelfde kennissen En dan heb jij je mening Ik wilde niet dat je meeging Woorden met gebrek aan goeds Ja het is zeker dat dit ons niets doet Ik kijk naar jou Jij kijkt naar mij…

Lang verdwenen tijd wordt teruggehaald door het duister, dat schuchter hierheen vlucht. Mensen uit aarden hutten leven weer, stellen het heelal tezamen een vraag. Sterren laten hun woord op bloemen neer. Strijdende wil der wereld oogt zwak en vaag bij de oeroude, nóg sprekende eer: zwoegen om slechts te bestaan als windvlaag.…

' En wijl de druppels vielen, sprak zij zacht: 'Ziet gij die golf, die zich hierheen beweegt?…

Hoorde-i niet, hoe de andren joegen Hierheen en daarheen, zuchtten, riepen, kloegen? Hij las maar, las, totdat hij niets meer zag ... Toen stond hij op, verwonderd: neevlen drongen Overal aan, en plots ... een donker blok Komt dreigend door die misten opgesprongen ... Hij wankelt door de donderende schok ... "Is dat de Dood?…

Was het onrust die mij hierheen dreef, waar strand en zee versmelten, daar waar de einder is? Is het die perfectie die ik mis, of juist een hoger doel waarnaar ik streef? Intussen groeien wij samen één, onder witte zomerwolken uit het westen. Geduldig in de tijd die ons zal resten, trekken ook wij naar dat eindpunt heen.…

Ik loop door een dal, verlaten alleen rondom mij zijn de heuvels zo hoog ik vraag me af: hoe kwam ik hierheen en hoe stijg ik ooit weer omhoog? Steil is het pad, broos de houvast en mistig lijkt me ieder uitzicht. Boven mij hangt een loodzware last waarvan ik niet kan schatten 't gewicht.…

Zij zweeft hierheen, die zon en zomer eren: De lof van hare schoonheid klinke alom, Waar zon en zomer te beminnen leren!…

van het nieuwe vernuft waagden vijf mannen zich ver onder de golven van d' Atlantische Oceaan zij verlangden steeds meer te ontdekken bij het wrak van de vergane Titanic de speurlustigen lieten zich niet meer zien men zocht daadkrachtig waar het eens aller trotste zeeschip naar de bodem daalde vanuit heel de wereld ijlden gedachten hierheen…

Ooit moet hij hierheen zijn gedreven op vreemde onwaarneembare stromen wellicht bij toeval aan de kade van loodgrijze daken zijn vastgeraakt en gebleven. Zie het deinen van schijnsel door de ruiten, de vele planten die daarbinnen zijn gaan groeien. ------------------------- uit: 'Eerst', 2010.…

Op goed geluk hierheen gegaan en in de countryside beland, waar dorpen je nog groeten - ook als je even stil blijft staan en op de kaart van Engeland niets zoekt om te ontmoeten. Zachtglooiend zijn de heuvels hier.…

Regendruppels slaan vervaarlijk tussen takken door en raken ons gelaat met brute kracht, gebukt tegen de wind in loop je weer wat door want juist dit weer heeft ons hierheen samengebracht.…