Alle inzendingen over hoorn

Je stem in de hoorn, je briefjes op het bord, je zoen, ze zeggen me dat je van me houdt. Je kleren op de stoel, je koffie bij 't ontbijt, je zwaaien, ze zeggen me dat je van me houdt. Je sprekende ogen, de kleur van de lucht, je wimpers, ze zeggen me dat je van me houdt. Refrein: Ik vind je zo lief. Ik vind je zo lief.…

Als een opgejaagd hert rende ik door de eindeloze bossen, terwijl men dreigend een hoorn blies en de bloedhonden mij op de hielen zaten. Door mijn snelheid en mijn wendbaarheid wist ik steeds aan hen te ontkomen, maar de paardehoeven omsingelden mij, terwijl mijn rechterpoot in een klem trapte.…

in de droogte van de tropen in de hoorn van Afrika kerf ik jouw welving in de bast witte druppels hars stollen tot kristallen die ik losschraap met een blikkerend mes door kruimels houtskool en rozenblaadjes roer met de olie van jasmijn besprenkel gomhars bindt het mengsel waarin ik een splinter van bamboe doop het smeult en kringelt…

Ik houd de hoorn aan mij gedrukt dikwijls als ik jou bereiken tracht Onder smart om jou ga ik gebukt altijd als ik vergeefs op jou wacht Ik hoor de telefoon dan overgaan en ik veronderstel ‘t ook van jou Ik heb duidelijk voor je afgedaan mijn ogen zijn daarom vol dauw Ik wou dat je thans luisteren zou bij ‘t nachtelijk stil van mijn hart…

Zelfs bij Ikea ben ik nog te vinden Al staat mijn hoofd er op een lange stok Met wieltjes onderaan, het was een schok Mij zo verbeeld te zien tussen de hinden Slangen en draken, ergens toch ook vrinden Ik ben een edel dier; geen geitenbok Maar goed, als ik een klant een kreet ontlok Wil ik mijn scheve schaats wel onderbinden Ze trok mijn hoorn…

En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: de messen met hoornen heft, de tinnen schotels, het blauwe porselein, sterk hoewel breekbaar, en, als een wachter-rots tussen troebele golven, glimmend gepolijst, deze zware tafel van hout.…

De hoorn Olifant schetterde luid rond over Ronceval, maar niemand hoorde haar. Het kind bleef achter op een leeg veld maar zal nieuwe woorden zaaien waarin de zon schijnt. Ze zal gelukkig zijn en met muziek oogsten.…

Toch het verleden leeft, het krijgt een onweerstaanbaar vervolg uit de beker die ik tijdloos leegdrink, de hoorn eerder gevuld met eb en vloed van het geluk , regelmatig verkort en vervlogen, wreed verkleurd in witte regenbogen in de hartstocht van het bloed.…

Boeken werden vol geschreven Met mythes, fabels en verhalen Waar men voor eeuwig kon verdwalen Zoekend naar een eeuwig leven Een graal, een hoorn des overvloeds Menig maal bitter, vaak iets zoets Een proef moet worden vervuld Vechtend tegen hordes draken Die de schat weer zullen bewaken Trekkend langs beenderen Van honderden gevallen…

vecht mijn hart uit met het vurig witte IJzer gehelmd en gemaskerd geheimen geprikkeld afgerasterd Uitend schrijvend met geslepen zwaard spinnen hersens bloedkolkend geaard Bang om nutteloos te sterven aarde bedekkend en bederven Om eenmaal weg snel zijn vergeten ach. stamppot is toch niet te vreten Alles geopend word nu gedicht de hoorn…

Sprookjesprins Het witte paard galoppeert Lange manen in de wind Staart hoog, ogen opengesperd Atletisch en slank Gestroomlijnde flank Geen prins te bekennen Tussen de tanden een rode roos De hoeven glimmend als nieuw Een hoorn op het witte hoofd Uit een sprookje gekomen Precies zoals in haar dromen Geen prins te bekennen Briesend…

de bomen tot grijze fluwelen de horizon ontnomen in het stille witte waaiende een sprankje zon jaagt het op de vlucht om verloren lommer de bladgele en rode in haar vochtige handen ontnemen het zicht van de nacht in roodkastanje maandagen ritselt de beuk in zijn verloren blad de winterkoning schalt zijn hoorn…

zij ruimt de rommel op die niet meer dient: een fotolijst, een hoornen bril, verlovingsjurk van anno dertig, de prullenkraam van een bestaan dat eens vol meesterwerken was.…

Navigeren zonder zicht op de overzijde terwijl ver weg een hoorn wenkt varen we blind op de boeien van het verleden schepelingen zijn we, schamel ons schip en het gerafelde zeil schipbreuk is een dreigend letsel eilanden drijven langszij als reddingssloepen met zielloze masten onbegaanbaar wordt de waterweg peddelend gaan we voort tot…

Het gesprek reikt over duizend mijl naar het zuiden, ik luister aan de hoorn en denk aan de tonen, hoe ze vallen, van het spinet, als hij het opent en de toetsen aanraakt. Ik laat liever het verval zijn werk doen, aards. ------------------------------------ uit: 'Elektron, Muon, Tau', 2000.…

In een woestijn van zon, dicht langs de zee staan de platanen in een brede allee; dorstige herten, plotseling betoverd en in hun ren naar ’t water star gebleven, het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd, het wit gewei breed opgeheven.…

Vier zwarte paarden voor een zwarte koets Gaan stapvoets richting kleine, witte kerk Weldra staat er een nieuwe marmeren zerk Waarop een lege hoorn des overvloeds Er hangt een wolk van licht boven de grond Waarin het lichaam van de vrouw straks rust De weduwnaar wordt zacht door haar gekust Ze is erbij, een glimlach om haar mond Hij merkt…

Van regenboog tot regenboog om stemmen te bewegen voor wat goud onder de hemel om te keren - om te legen veel meer dan men er kon nemen uit een pot welteverstaan waaruit de geest van Amalthea met de dood was opgestaan Het was de waanzin die zij vulde met vergulde ommewegen van hun kardinale deugd die uit erbarmen was ontstegen voor zichzelf…

Er waren de prachtigste sms-kastelen wegens het gebrek aan huidwarmte, omdat jij met arthur was en ik de hoorn aan mijn mond hield in schuldbewust verdriet.…

joelend de smidse uithollen zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende koelwater tot bij het rustige paard in het lichtvlak van de open deur de reuk van geschroeid hoorn…

eeltige handpalm te wankel, te loom, te lomp in het zadel zeul je de bronzen koets door drasland slikgas welt op in een weeë bel de malariamug zaait haar sporen talmend knal je de zweep op zijn flank stug van verveling tel je de schubben op het schild van een dreigende pad die je met de hefboom van stok en rotsblok op zijn weerloze hoornen…

schildert in witten, scherp gestoken op azuur, een dromende wijdse, wollige wolkenwereld, de stoere noorderwind blaast de hemel schoon, boven de stad wordt het fris, luid en helder, elk stil geluid kun je nu van heel ver horen, zoals al die groepjes duikelende, buitelende mezen, ze troepen ijl en zacht twitterend samen in mijn tuin, een hoorn…

gestopt Geschoten Is er des- tijds op de ver- keerde persoon 't Raakt Samen door Horten en sto- ten 'k Ziek, uit coma met een hart Dat toentertijd zijn tijd ver vooruit was daar het Onverdroten* Volhardend & IJverig 'k Kan het gewoon maar Nooit beter (=) Helaas altijd Ziek Gelukkig de losers Die inzien dat zij hoorn…

Hij steent gelijk een stier, die raast en blaast; die, al ten bloede, zijn hoornen in de bomen steekt, en breekt, van louter woede. Hoe schommelt en hoe rommelt hij, voorbij de bos, gebezen*!...…

Met ver weg Roffelende trommels Daar komen ze aan (Zacht nog) Maar dan horen we olifanten hoorns blazen Elke twee maten één toon hoger Elke vier maten komt er één bij Stappen over de horizon recht in ons vizier Ze zijn met velen Heel veel Steeds meer Wat eerst verre bergen leken is een glinsterend leger van Duizenden in het rondzingende…

Hij gromde nog wat na en legde de hoorn erop.…

Hij steent gelijk een stier, die raast en blaast; die, al ten bloede, zijn hoornen in de bomen steekt, en breekt, van louter woede. Hoe schommelt en hoe rommelt hij, voorbij de bos, gebezen!... Wie durft er, als zo'n wilde wind begint onwaakzaam wezen?…

as in frou sa machtich yn syn ienfâld is har grutte sa ûnsjoch lykas in Rubens Ik seach har de skientme fan in soad en alle seine foarmen dat myn gefoelens stoarm har wylde hier meitsje my rûch en mei de spanning fan har blank sheet bliuwt myn tonge stean oan myn droege hoorn mei har djip glasje eagen…

Een vleermuis had men er nog nooit gezien, In theorie zou die er kunnen wonen: “We geven ze de kans zich te vertonen, We slopen dit nog in geen jaar of tien”. Zo ‘n arme vleermuis doet men wel wat aan: Wie biedt een vleermuis nou zo’n woning aan ?…

Heel lang hoopte ik dat op mijn verjaardag of zo, de telefoon zou gaan, hij hoefde alleen maar te zeggen, ik ben het ma, en zonder geluid te maken, de hoorn weer op 't toestel leggen. Maar blijkbaar is dat teveel gevraagd, want gebeuren doet het niet.…