Alle inzendingen over houwen

Ik heb een land, jij ook waar we beiden ook van houwen ik ben daar geboren, grootgebracht en heb het helpen bouwen. Ik heb een huis, jij ook waar ik in wil blijven wonen. Ik heb een leven net als jij dat ik met Vrede wil belonen!…

heb je de schoonheid van glas laten zien breekbaar fragiel blinkend en transparant als je ziel geleerd kleur en pigmenten te mengen in compositie warmte en hart tot leven te brengen mag ik je houwen uit het eeuwenoude graniet zal dit stuk rots jouw trotse leven ooit willen prijsgeven…

Het heelt het spiegelbeeld van bomen populieren die het Brabants landschap sieren Nooit verveelt de zoom van de stroom oever en wal van rivieren Ze doorsnijden er Brabant met 'z'n hebben en houwen': de dijkjes en dijken schutten en sluizen ettelijke gemalen vertellen de verhalen van strijd en verweer tegen te hoog water.…

Ik leg mijn hand Op je, steen, En zie in jouw lijnen Mijn naam staan…

Van jou wilde ik houden vanaf de allereerste dag jouw heldere oogopslag jij, die op mij vertrouwde ik keek je vragend aan zag in een flits jouw leven maar mocht niets geven ik moest je laten gaan nog eenmaal kijk ik om wil jou als beeld houwen geen afgietsel van geluk maar gewoon blind vertrouwen…

hij legt zich neer in wind, in de tijd waar hij om vroeg en in die dagen reist hij door het leven, luistert naar alles wat stilte hem geeft het gras verstaat zijn verlangen het lief en leed, het hebben en houwen het geruis van het heelal en al de andere plekken die in een antwoord naar binnen keren vogels, zwartglimmend, krullen zich…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden die je nek afknellen verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan een tattoo op je ziel en af en toe een woord van liefde dat maakt al heel veel…

Leid me maar rond in je salon Laat me je boezem zien, maal me maar rond Desnoods zestig, zeventig maal per minuut, of meer Een valse onverschilligheid zoals ik die nooit gekend heb maakt zich nu meester van mijn ziel, mijn hele hebben en houwen Je moet mij maar een beetje laten doen, dat weet je Dan is mijn humeur opperbest…

ik spiegelvecht vaak in mijn witte vest floretteer met een houw kop toucheer mijn beeld en jij hangt in de strop sabel als een maître dans in maliënkolder naar overwinningen in tweestrijd op mijn eigen zolder daar waar de spiegel stert in raken stap ik weer achteruit en ga en garde want jij jij daagt mij steeds weer uit…

schrijf me levend schrijf me sprekend van de dode die ik niet ben noch dat vroom gebeiteld beeld met ogen vol chagrijn houw me vrij uit grauwe kerken hak mijn valse ego om boetseer mijn wezen en mijn woorden naar de ware die ik ben want ik walg van religieuze pap met brokken waan en klodders schijn ken mijn vuur en mijn…

verbond een hand met een dans met fleurige bedwelming de schrijver aan de rol is aan zijn eind hij betwijfelt de wereld die hem het dierbaarst is en denkt in eigen zinnen gewoon het zijne ervan hij loopt rechtop, dat is de waarhied van een mens en zoekt de liefde eeuwig misschien tot morgen, maar dan verlaat hij zijn groeven het houwen…

Dat het diepe gevoelens zijn, die ons in leven houwen. Meningen zie ik verdampen, tot fijn luisteren en kijken. Gedachten zie ik drijven, zoals wolken met de wind.…

ik kende het probleem wilde jou in steen met houwen boren en vijlen zag ik rondingen verdwijnen nog even hier een stukje daar het was nooit klaar jouw massa verdween precies daar waar ik wilde dat het verscheen maar dan helaas net even wat anders dan voorheen ben er niet uitgekomen jij bent en blijft nog steeds het beeld…

Een mooie volle DODENMIS zet de dooi in van 't verdriet van alle angsten in 't verschiet daarop te rouwen, te vertrouwen leer je weer vol te houwen van dat, wat het LEVEN IS REQUIEM ERTEGENAAN!…

Fier De hand van de meester(s): houwen en Vijlen. De kunst is het leven Met een gevoel van beklemming en Levensangst; Smart, de Schreeuw Als Munch. Hier…

scherp blikt het staal nog warm uit het foedraal als jij me groet het snijdt de wind aan flarden je masker op als wij en garde gaan jouw eerst touche in onbeschermde flank ik riposteerde op de kling raakte onverhoeds je hand je zwaaide groot in alle houwen de striemen door mijn vest koesterde ik in vol vertrouwen in rood gaf…

we smeten je papierwinkel de afvalcontainer in je hele hebben en houwen (aanmaningen, afschriften, herinneringen) vloog als een cluster dartelende vlinders een onbestemde toekomst tegemoet opgetogen bijna dat het zware soms zo licht kan zijn net als die dakpan toen die ik van boven zag komen, in vertraging haast vriendelijk naar me zigzaggend…

Zijn gezicht was wat ingevallen Hij zag er wat schrander uit Hij ging er al weer op uit Elke dag een lange wandeling Ik belde om te wandelen Hij zei direct ja We liepen bijna 10 kilometer Door het prachtige Gooise buitengebied Ik had mijn hond Mika meegenomen Die was niet om te houwen En daarom om zo van te houwen Het leidde hem af van…

Je merkt dan ras - wees in je sas - dat wij meer van je houwen!…

ik houw een standbeeld uit vruchtbare gedachten ingegeven door mijn hart vorm het met slanke lijnen en woorden die het stenen leven kunnen verzachten ik geef het kleur met grootse tinten zoals de natuur ons aldoor schenkt het is mooier dan alleen het naakte omdat echtheid uitsluitend weet heeft van schoonheid en niet aan enige duisternis…

Fier De hand van de meester(s): houwen en Vijlen. De kunst is het leven Met een gevoel van beklemming en Levensangst; smart, de Schreeuw Als Munch. Hier.…

Hoe hoog nog kan het dak mijn schreeuw de wind doorklieven de tijd voorbij gereisd een zucht in lucht bewaren een wachtwoord vol met hoop houw ik uit grauwe muren de hamer vastberaden de code in jouw kleur ik oefen barensweeën als wou ik jou opnieuw als zouden twijfeltouwen jou nimmermeer verstrikt mijn hand omvat de rand waarop je…

Dan vallen alle voors en tegens weg dan voelen we ons even 1 in Willem en steken echt massaal 3 vingers op en die houwen we er in, voor Willem! en voor ons zelf: "HOU JE VEILIG"!…

Met gelijkgestemde mensen, die ook van hele goeie koffie, en van ouwehoeren houwen. Morgen zal ik weer verder gaan. Met gisteren verzamelen. Met spullig leven.…

In ’74 werd hard gebaald We waren stukken beter dan die moffen Nog nooit was beter voetbal aangetroffen Het doemscenario heeft zich herhaald We kunnen wéér eens collectief gaan rouwen Toch blijf ik van de voetbalvrouwen houwen of Ze hebben het gehaald, de voetbalmeiden Hoe prachtig klaarden ze de Deense klus Geen treurnis meer, dit keer…

ik houw een standbeeld uit vruchtbare gedachten ingegeven door mijn hart vorm het met slanke lijnen woorden die het stenen leven kunnen verzachten ik geef het kleur met grootse tinten zoals de natuur ons aldoor schenkt het is mooier dan alleen het naakte omdat echtheid uitsluitend weet heeft van schoonheid en niet aan enige duisternis is…

ik ben jouw beeld aan het houwen uit de ruwe rots die jij eens was zag de branding waar de golven aan je vraten het strand waar jij in onbegrip en stilte bent verzand ik weet je wispelturig vurig als je door mijn handen gaat ik moest je splijten om naar de aders in je hart te kunnen kijken ik beitel je tot vrouw polijs met liefde…

Sinterklaasje, halvegare Drink gerust een ouwe klare Maar leeg eerst die jutezak Voor je teruggaat naar het dak Vorig jaar was je 't vergeten Maar dat zal je niet meer weten Toen je weer je paard besteeg Was mijn fles al half leeg Die lege zak mag je wel houwen Daar kun je weer cadeaus in douwen Bedankt voor alles wat je bracht Dat je niet…

zij heeft een ongekend vertrouwen in God, haar hoop, waar ze op kan bouwen het lijkt, dat we haar nog mogen "houwen" Hij is haar schild en haar betrouwen…

hij wil zijn staken houwen. De snater linkt de kobberneel, raakt helemaal van bouten. Eén weet van tweeën één te veel - diens kraam slaat in de fouten. De snater zoekt een onverzoen: zijn stem stijgt als een snuiver. En mocht hij het ooit overdoen, wie klaart er dan zijn huiver? Nou, wie?…