Alle inzendingen over kaarsrecht

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

al neigen voeten anders de weg te gaan is kaarsrecht bomen begeleiden en sluiten de rij…

naast mijn huis groeit kaarsrecht een scheepsmast ten hemel die lariks tilt al tegels op wie neemt ons in de boot?…

de man met de steek beval hier voor een leger een kaarsrechte weg o val niet om van de slaap jij vreemdeling kijk opzij!…

gaan wij de messen slijpen voor de kaarsrechte lijn of kartelen we de lemmeten voor meer rafels opzij wie voelt de pijn van het warme vlees dat al de geest heeft gegeven plengt het bloed dat snel stollend ooit leven heeft geschreven wie denkt in het landschap van smaken de enige fijnproever te zijn snijdt eigen vingers aan…

Het juiste midden is: in één kaarsrechte lijn van hier naar daar en terug geloofloos over stromend water lopen. zo mogelijk als brug, zo denkbaar als rivier.…

meesjes tokkelen in het rijzig ranke riet snaren van een harp grote lisdodde een sloot is haar niet te min kaarsrecht kijk eens aan drie hazelnoten hokken knusjes bij elkaar in een bladoksel…

Als een vuurtoren fier en ferm zo sta je, kaarsrecht overeind zo zie ik je aan de einder licht uitstralend alle kanten op, uitdelend aan ieder om je heen wie kent het donker de leegte binnenin je eenzaamheid, het weifelend begin?…

ik volg met jou de blauwe lijn omdat die ons is aangewezen jij loopt er kaarsrecht bovenop alsof je hem niet missen mag hij brengt ons waar we moeten zijn met iedere stap groeit het vrezen het voelt als naderen van de strop op deze eens zo doodgewone dag…

Een bleke reiger staart, stokstijf, kaarsrecht. Breeduit verheft zich een aalscholver op een hoge kale stam. Beneden verstommen de meerkoeten. In de wade van het water twee zwanen.…

ik weet de polder in je blik kaarsrechte sloten samenvloeiend aan een verre horizon zie wolkenluchten vluchten in een oneindig blauw je trouw aan mens en beest op het ouderlijk land geboren en getogen op de boerderij wie heeft er tegenwoordig nog zo’n blik als jij…

Kaarsrecht.…

in het woud van duizend bomen stonden zij - middenin de bloei van hun kaarsrechte fiere leven toen zij meedogenloos omgehakt eerst de ene dan de andere terwijl zij vielen klonk er geweeklaag en er was gehuil maar beulen hebben geen oren hun harten bevinden zich diep in hun portemonnee er meandert bloed uit hun handen…

daar stond je, stijlvol tussen al dat donker in de zon omarmde jou en gaf je die zilveren glans voor mij ben jij de koningin onder de bomen daar in hartje winter sta je kaarsrecht te wachten tot de bladeren weer komen het zal nog even duren maar tot die tijd straal jij iets heel bijzonders uit…

zag beelden gaan wapens in de aanslag blik op god en vaderland alleen de benen bleven staan zij vielen niet in brokstukken uiteen sokkels tonen slechts wat rest hun duizend witte kruizen het veld van eer gedecimeerd tot kaarsrechte gazons komt om in naamloze herinnering…

in deze dunne tijden moet men van ijzer zijn het wijze lot zendt geen waarschuwing vooraf moeder van het bos zijn een baobab kaarsrecht als een Romeinse pilaar glinsterend in de zon blaadjes van de perenbloesem zijn vluchtig reizen als vlokjes sneeuw in deze smalle dagen moet men waarachtig zijn het wrede lot laat weinig van…

waar sluizen dwars het water keren groeit trots het lage land de hand die dijken bouwde op wind vertrouwde de molens schiep in dit gebied kruiste kaarsrecht sloten weefde polders tot patronen groen waar boeren het goed doen dit lage land geordend door de hand van ruilverkaveling heeft weer de trots van toen…

jij groeide kaarsrecht naar de hemel twee zijtakken als oogst van leven samen delen ik stond in dezelfde grond tot de zon ons vond maar botte uit in breedtegroei zonder snoei jouw hemel kon ik niet bereiken wilde bij de aarde blijven haar omarmen en mezelf warmen aan het tijdelijk moment zo rechtlijnig was je pad dat…

Kaarsrechte polderdijk Naamloos fietspad Ernaast voor hen Die het duel Met de eenzaamheid Durven aan te gaan - Juist hier de Eenzaamheid die Ik voel om wie Ik verloren heb De boomkruinen Wijzen mij loom De windrichting Aan waarin ik Mijn troost mag Zoeken, ze wuiven Met zachte beweging Mij de troost toe Die ik zo…

stil bidden is een must kaarsrecht aan tafel zonder het hoofd te buigen vork of lepel verticaal omhoog en omlaag bewegen mond open en op goed geluk horizontaal naar binnen mikken mond dicht en slikken slobberen mag alleen met soep bij het snijden met een tafelmes is alles toegestaan behalve spreken dat mogen prinsessen niet…

Zijn blik kaarsrecht, het zwaard geheven, met onder de arm, het wetboek van het land. Zo gleed de generaal, in brons gegoten, ter ere van een groots verleden, de jaren door. Maar het zoet van de victorie verwaterde, verkeerde na een zeker tijdsbestek in bitter vocht. Een groeiend schuldbesef omtrent zijn daden dat steeds dieper werd.…

kom maar in mijn cirkel breek niet uit in rechte hoeken rond de lijn en laat de scherpte achter je, kom en kijk vooruit ik speel niet met de graden van je vuur jouw vlammen op de muur spannen mijn boog in kaarsrecht gaan omhoog de pijl die harten tracht te breken uit nooit kunnen vergeten maar gelassood is als straal…

Je bent zo mooi Odonata Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje gespikkeld en gestreept en om het uiteinde van je staart siert jou de blauwe band en dan die doorzichtige vleugels weefsel van flinterdunne kristallen draden waar de zon doorheen schijnt in een kader had ik je willen vangen met maagdelijk witte bloempjes zodat je onderdeel zou…

Kaarsrecht achter mijn schrijfmachine komt zomaar het geratel van een dood gewaande melodie tot leven ik schrijf sneller dan God (of mens) kan lezen knipoog naar de letter V een muffe geur van carbonpapier doet het belletje rinkelen de punt slaat gaten in mijn brein en tien vingers vergrijpen zich aan letters die hamers samenknopen…

Het tuinpad van mijn vader, kaarsrecht aangelegd en aangeharkt. Daarlangs moet ik alle dagen, maar liever loop ik in een park. Daar kan ik linksom gaan, of rechts, een grasveld oversteken, zomaar ergens afslaan, langs het bord: "Verboden te betreden".…

het geld dat hij nooit kreeg, de vrouw die hem verliet door liederen van de nacht, en innerlijk verdriet een kunstenaar in rouw, de kwasten niet meer trouw aan het verlegen heimweelied, het ego in de kou een zolder vol met werk, het zingen zonder kerk de handen moe door eelt, geen dag die zich verveelt door angsten drooggelegd, een horizon kaarsrecht…

voor altijd maar de ware geestelijke strijder verheugt zich ondanks herhaalde struikelgang om vol hernieuwde kracht weer overeind te staan bereid tot moedig voortgaan in de taal die bij vrienden onder elkaar of binnen het gezin luidt niet steeds je neus omhoog tegen de vlakte gevallen snufferd overal bezeerd krabbel dan vlug op kaarsrecht…

Stadskanaal dat riviertje, het liep langs Ter Marse, Veenhuizen om onder Onstwedde uit te monden in de Mussel Aa we ontgonnen het weg maar vanaf de N366 is het riviertje hersteld geen spectaculaire meanders bochten, moeras het is niet anders dan het was een rustig loopje machinaal uitgedregd maar godzijdank nou eens een keer niet kaarsrecht…

Groen-blauw landschap In een wonderbaarlijk Plat land met kaarsrechte Sloten Drie wagons in olieverf Op een 50-80 cm doek In 1975 ijverig geschilderd Onverdroten Bijzonder en miraculeus Enigszins vaag; beetje Mistig.…