Alle inzendingen over kleppen

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

Sneeuwklokjes kleppen voorbarig de lente in een besneeuwde tuin...…

Doldriftige woerd verzuipt het lelijk eendje in twee kleppen lust…

Als een geel oormerk hangt zij aan mijn dichtwerk In psychedelie overmant mij haar evangelie Als een sequoia vertakt zij zich in mijn aurora Als de biceps van verleiding als adrenaline-verbreiding Zij is de gaarkeuken van mijn innerlijke vertrekken ik loop op zes cilinders met vierentwintig kleppen... ...oogkleppen…

je weekt op een rotsbank een ruwe grijze schelp bewaart lillend vlees met kleppen verzegeld ik slurp en proef de branding een huwelijk van zout en zacht de zandkorrel die naar binnen dringt wordt in parelmoer gewikkeld hij past in jouw kroon…

Oh Gerd pas nou toch op met wat je zegt Nou zat je weer bij Buitenhof te kleppen En over je successen op te scheppen Dat moet toch straks bij Geert weer uitgelegd! Nu even op tv de bolle bof En straks weer op je knieen door het stof.…

Ik scharrelde met mijn handen wat dorre herfstblaren weg in de tuin toen ik sneeuwklokjes hoorde kleppen aan mijn hart hun blanke schoonheid ontsprongen uit donkere winteraarde jubelend klonken ze over de beginnende lente en de eerste zonnestralen gingen lichten door mijn ziel…

In een holle spier liggen ze zij aan zij Twee gelijkgestemde pompen Die hun kamers met kleppen scheiden Een zuigende, stuwende, lillende brij Zo broos achter dat borstbeen Bestuurd door een knoop van cellen Het plant zich door vezels verder Tot het verste kootje van mijn kleine teen Het eerste bloed stroomt naar de long Wisselt van stof…

klokken kleppen door heuvels van heimwee en wind van verlangen vangt hemels parfum spraakloze taal strooit stilte naar binnen spreekt luider dan orgel of daver van drum zou ik vergeten, bergen van Sion hoe vrede in brede almen zijn weiden uitspreidt op Salem 's flanken waar banken staan in het licht waar kabbel van kreken tot drinken…

Insensatez De adem voelbaar in een zoektocht langs de juiste kleppen Jobim op de toetsen rond de heesheid van Maria Toledo En opeens ontvouwt zich de bloem van de meester rollend koper wuivend riet vergezichten van klank in een volheid die rechtstreeks naar het hart gaat Zo wil ik klinken met jou…

zie je op de grond vallen Al die tijd dat je je kleppen op had waarom zag je het niet wilde je het soms niet zien eerst ben je boos en verdoofd daarna scheurt je hart in duizend stukken Je wenst dat je een alarmbelletje had maar als je nagaat weet je dat je die hebt je hebt hem wel gezien je hebt hem alleen niet willen horen…

oranje rood boog klaproos en voor de indringend zacht harige stam stoof wind als cirkeltjeskind waar muziek in lieflijke composities en akkoorden van vroeger hedendaagse werkjes vertolkten nog kleppen de kerkjes warme nostalgie in bewierookte ruimtes roetten kaarsen een eeuwig verre pilaar…

Hart in alle Kleppen en kamers Verijsd, bevroren Machinekamer die Mijn leven op gang Moet houden - Want dat is Immers haar taak - Dan zie ik mezelf Weer zitten bij Muziektherapie, Aanzwellende muziek Die doordringt In het binnenste, Mijn diepste kern, Die het ijs van Binnen smelten laat En zie dat het voorzichtig…

Maar hier schenken hun vrouwen bier en kleppen hun kinderen helder verwarde vespers. Het gras geschoren; traag en op niets geschraagd tuimelt de aarde verder.…

Houten speelratels kleppen kinderdromen tot madeliefjes. “ Wie een kind door het duister stuurt staat in eigen schaduw “ G.B.Shaw Http:/www.Pamapoems.nl…

de middagzon wikkelt zich af met een verholen lichtstreep alles er onder verkeert in een verdoken geheim alles buigt zich in de schaduw naar het vallende gras de noen heeft een middenrif dat afzakt naar de avond mijn handen als kleppen op hoogte van mijn wenkbrauwen zakken richting de knoop van het middenrif de staar is voorbij het begin naar…

In 't onbekende Zuiën, Waar men onder andere van klokken en pendules niet weet, mitsgaders van 't beieren, kleppen en luien, Weten de horologiemakers natuurlijk met hun lege tijd geen raad, En nemen daarom dienst als wekkers ten nutte van de Staat: En als je dan 's morgens eens heel vroeg klaar wilt zijn, gewassen en geschoren, Dan wekken ze…

Toezang Trilt in uw graf, trilt, Gentse helden, Gij, Jan Hyoens, gij, Artevelden: ‘mijn name is Roeland, ‘k kleppe brand en luid de storm in Vlaanderland.’…

Als in het schijnsel van het dageind -daar in die flauw oranje wenstenlucht- ik kranen dichtdraai, kleppen sluit en vlucht uit zorg en wat mijn krachten ondermijnt, als ik mijn zijn, door taak en tijd omlijnd terugtrek uit de drukte en geducht de poort vergrendel, kom ik met een zucht van opluchting weer thuis waar stilte schijnt.…

De pseudowinter beheerst de omgeving plagend, weet niet van wanten noch oor- kleppen. Elfstedentocht een opgewarmd gebeuren waarover oudgedienden reppen.…

Het in 't humus vastgeroeste bos staart roerloos en met ingehouden kracht naar planten, dieren, mensen en het mos en groet de wind de adem van de eeuwigheid die rusteloos van pool tot pool het levende verhaalt van verre horizonten van mistralbroeders en siroccozusters het bos, de wind, het mos een kind dat met ogen zonder kleppen spelend…

het is daar een fluiten en gijgen ze smijten de trompetten erbij op een hoop de genodigden slopen de rieten en kleppen een select groepje poept fagotten vol een ander gezelschap spuit voor straf de celesta tussen de bellen men stampt er de bas in zijn kloten kontneukt de piano het podium af en dan ook ineens de hans in het bruiloftorkest…

het is daar een fluiten en gijgen ze smijten de trompetten erbij op een hoop de genodigden slopen de rieten en kleppen een select groepje poept fagotten vol een ander gezelschap spuit voor straf de celesta tussen de bellen men stampt er de bas in zijn kloten kontneukt de piano het podium af en dan ook ineens de hens in het bruiloftsorkest…

Ik kom niet op stoom sluit kleppen uit angst voor de top heeft bereikt wat mooi geworden is. Dit is geen gedicht om het hoofd te breken een geruïneerde brug naar een voorbije overkant. Er valt geen licht op mij de wind is zoveel sterker zand dat door vingers glipt verstuift en geen grond vindt.…

Als mijn woorden niet meer tot je spreken het teder aanraken je niet meer ontroert sinds alle aardse verbondenheid werd verleden en je hierboven door de Heiland wordt begroet en terwijl engelen je door het paradijs gaan dragen kleppen over de aarde de klokken van je dood...…

Als mijn woorden niet meer tot je spreken het teder aanraken je niet meer ontroert sinds alle aardse verbondenheid werd verleden en je hierboven door de Heiland wordt begroet en terwijl engelen je door het paradijs gaan dragen kleppen over de aarde de klokken van je dood...…

Zie ik een regen van rijst Aan de overkant, in het portaal, een bruid Mijn bloed jaagt langs kleppen In de maag wolkt het buskruit De jeukende vuist wil me oppeppen Voor het eerst krijs ik luid Naar de schaduw in de oude vijver Een steekvlieg zuigt zich in mijn kuit.…

De hope des weerziens, zij strekt op den plas De zeeman tot poolster, tot roer en kompas: Zij leeft in zijn ziel, sinds het uur van 't vertrek: Zij kort hem de wachten op 't eenzame dek: Zij straalt hem uit zee met den dageraad aan: Zij doet hem haar stem in het windje verstaan: Zij klingelt hem tegen bij 't kleppen der bel: Het welkom…

neigen waar inhammen bij voortduring ruimte scheppen voor het schemeren in schaduw onder dit dak van toenemende jaren ligt het klooster met beelden vol gevuld en resten van niets als sporen van het volmaakte zover het zaad zich als vanzelf kon ontwikkelen de binnentuinse ziel die zeker nog een gat naar de zon vermoedt, bidden de kleppen…

Mijn bloed stolt zich in mijn keel om daarna door vormpjes en trillende buisjes van glas verder te stromen tot in de grote buizen,spoelend door de opengaande boezems en kamers,spoelend door de kleppen vallend in vormpjes en in trechtertjes als uit een bloemengieter. Ja, schrijven kan ik voorlopig niet meer. Ik woon in duisternis.…