Alle inzendingen over kletteren

een donderwolk breekt kletterend lichten straten benen vluchten weg…

Handzeep, wat ben je leep en snotterig nat, toen ik mis greep, ging je kletterend plat, ik vloekte hardop en viel kneiterhard op mijn gat.…

Een warme stille woestijn sluipt langzaam in haar hoofd Mensen staren en gebaren Alsof geen van hen gelooft dat zij kletterende watervallen voelt niet hoort.…

ik spiegel jouw schoonheid terug in de rivier welke 't brengen zal daar waar de zon de aarde kust kletterend van hoger gelegen tot in 't kabbelend beekje tot dat je weer daar bent samen met haar…

Mark Rutte is op Dance Valley gespot Hij bleek ondanks de kletterende regen Toch soepel uit de heupen te bewegen En ook die glimlach kon maar niet kapot Miljarden euro's mag hij zich vergissen Want niemand schijnt hem nog te willen missen.…

oneindige grijze grauwheid wolken tot over de horizon de zon voor altijd weg ruisende klettering van water trage tranen op het glas voor een uitgeregende wereld en plots toch verre muziek die tinkelende verre vogel een kleine natte optimist…

hier is niet meer dan gebarentaal hier spreken geen kletterende lippen en hoef ik niet te aarzelen om lief te hebben het openen en strekken als een wankele windgolf waarin ik gedachten verf stand houd in het enige verhaal dat er toe doet het is hier op deze dag en geen andere dat hoge lucht me niet lager schreeuwt…

hoor hoe de wind waait haar kracht toeneemt bij alles wat ze doet golven aanzet te klimmen tot grote hoogtes om zich vervolgens met volle overgave neer te kletteren zo te worden opgeslokt door het naakte strand vieren vogels boven het schouwspel dat de zuidwestenwind op touw heeft gezet…

ruisend kletterend kleurt vallend water mijn bomen kale takken naar omhoog nauw zichtbaar hun knoppen niet te geloven eens zullen ze als groene kronen naar een blauwe lucht met daarin zeilende witte wolken reiken een feest in het verschiet het maakt me nu al blij…

met bloed aan de keel boter op de scherpe rand weerkaatst hij het leven geklemd in mijn linkerhand vochtig van vele zweten daar waar hij zich bevond druppels worden doorgesneden kletterend valt hij op de grond tanden in kokende blaren steken door een zilver hart hij verdwijnt in deze diepte nu blijft alles altijd zwart…

De aarde drinkt met kletterende kaken, in het duistere woud likken onrustige herten zilveren druppels op.…

ze stromen en stromen als wervelend water ze zijn zo luid en vervelend ze betekenen niets ze kletteren op de grond en blijven nadruppelen, als een echo op het water stop toch eens, woorden ik wil stilte ik wil rust ik wil het niets daar waar woorden niet meer nodig zijn niet meer hoeven en daar waar de kracht schuilt zonder…

Letters kletteren over het bord, De waarde van gas is gestegen! In het Gronings: Wel het wonnen Ledders van t plankje schoeven skrebbelnd op bord, woorden van weerde overlappen blaauwe en rooie vlakken, holtjes kleddern deur deksel van deus.…

als de vale dood grijnzend en kletterend bloedrode modder besmeurt met doodskreten en stank schokkend en ratelend kinderen verscheurt wolken zwarte vogels hakkend en plunderend het levenslicht verduisteren geschiedt ooit een wonder verandert dodelijke haat in liefde zullen we naar rede luisteren…

neerstromend water kletterend spetterend in de natuur zo mooi zo puur stromend naar benee zit alleen starend voel de wind spelend met mijn haren voel de spetters op mijn gezicht stromend naar benee alleen ik vraag je sla een arm een arm om me heen voor mij is er maar een die mij kan troosten als ik me voel me weer voel zo…

Een veld vol licht, De bloesem tegemoet, Een immens verlangen, De kracht van energie, Stromend langs gesteente, Staand dromend, Van het zweven van dadelijk, Ogen vol van levenslust, Schitteren de dieptes in, Een moment nog tot de vlucht, Water kletterend, De wind die mij influistert, Ga maar, voel je vrij, Ruis, stilte, Dit is de diepte…

paardenhoeven kletteren op de stenen water valt met bakken op de aangespoelde lading bijeengesjord met lijkentouw onder zeil in jute zakken ergens wordt een klok geluid uit nooddruft slaat hij zijn slag de jutter, hij fluit zet een zuidwester op, voor hem is het zo’n dag van brood en vis zijn bedreven oog zeeft de vloedlijn op bot en…

Wind die meedogenloos Heeft huis gehouden, Luiken los geschuurd, Hengsels hangen er maar bij; Kletterende hagel, Razende stormen teisterden Het houtwerk - Verf die allang haar eigen Kleur verloren is, Ze is door en door verschoten, En toch is wat nog rest Van ongekende schoonheid - Het leven is er zichtbaar Doorheen getrokken…

In de verte doemt het zwart met wat schuchter gedonder en een enkele flits Kletterend vormen de eerste druppels zich tot een stralend geheel dat mij hoop geeft Ik zag jou Zojuist was de aarde nog leeg Mensloos zonder leven Er klopte geen hart geen bloem stond geen vogel vloog geen kleuren of geuren Alleen de regen En ik zag jou…

De kletterende spetterende waterdruppels dwarrelen door de dorre dag de langverwachte lome lente verdwijnt verkorven van verdriet Niemand weet wat warmte is verweerd door weer en wind ze beven, bibberen dag aan dag en hopen op een levenslach Kom, laat mij de liefde leren lief en leed van mensen dan pas kan ik zonlicht kennen en lentetederheid…

ik dacht: als ik maar heel lang hier blijf staan in de kletterende regen mij niet verroer en dapper ben dan dwing ik misschien iets af…

Ik wil slapen nu rust, ronken, laat mij gaan nu, slapen wieg, wieg, schapen regen Knotst KLETTerend op mijn daken bom in glASSS scherven rInkelen waarom KErft die vreemde onrust door mijn hermetische bovenkamer, gelijk door boter tegenstelling, geKRas krIIIIIIIIIpt ten einde laat mij slapen, ik wil slapen, laat mij gaan SLAPEN!…

Waar het smeltwater in kleine bergbeekjes langs rotshellingen naar beneden dendert zie ik even een vlinder bij het bloesemleven water verzamelt zich in krachtige stromen naar beneden valt het vloeibaar over de rotsrand kletterend in regenboogstromen tegen de rotswand het water blijft vallen door het eigen gewicht en de vlinder die danst in…

Het woord vertrouwen is gevallen Het viel zomaar uit mijn mond Ik kon het niet meer grijpen Het viel kletterend op de grond Daar viel het op de stenen Vloog in stukjes uit elkaar Stil en verslagen Staarden wij er naar Ik probeerde nog te redden Wat ik redden kon Maar het was helaas te weinig Die kleine stukjes op de grond Het woord…

je mag het best wel weten ik huil soms uren lang er vormt zich dan een watertje een beekje stroomt zijn gang ik traan langs harde keien en zachte rozemarijn ik kletter nog een waterval en weg is dan mijn pijn en als de uren om zijn mijn tranen zijn dan op dan speel ik met de vissen zie lelies in hun knop dat huilen niet voor niets…

dat wapens -tevergeefs- in elke hand kletteren De kinderen van ons weten dat morgen door hen wordt geborgen: in het rood, wit, blauw.…

Voel mijn benen zich verdunnen en draaien onmiddellijk volgen mijn armen het groeien van hoefjes ik stap uit mijn jurk en mijn hemd inmiddels te groot en voel mijn vacht in de wind mijn oren richten zich zetten uit en ik luister naar het kletteren van borden ver in de keuken het waaien van gras ik hoef inmiddels niets meer.…

Weerpiazza toonde zich gisteren een onbetrouwbare metgezel Een hopeloos beslagen glazen bol van perfide computermodellen verwachtingen drijfzand onder dekens van mist niet te voorspellen Zon en buien tuimelden als lastige vliegen over elkaar heen druipende kletterende klaterende snottebellen Een laag hangende wolken leek…

ik zag je door het landschap schuiven met in de bochten het kenmerkend overhuiven wielen rolden en wat grint spatte kletterend op de diepe plas maakte alles modderig en nat ook naast het pad onrust trok wat schichtig weer de kar bespannen met twee paarden waarvan de kleinste draalde stil was de horizon toen jij verdween…

haar naam was Sanderina ja schonk haar fiets aan een vluchtende Joodse man hoera bracht verzetskrantjes rond met haar oudste kind slepend in de kinderwagen 40/45 mijn DNA was werkend als kindermeisje Joods echtpaar en enig kind Maud vader hiervan sloot angstvallig vlug de overgordijnen dicht vanwege het kletteren…