35 resultaten.
Visie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Liefste wereldbeeld
zo noem ik het onverdeeld
die kleine koker.…
Weerbarstige waarheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 132 Van de wereld kan ik
De diepste waarheid
Nog niet zien -
Werkelijkheid die te groot,
Te veel omvattend is,
Gezichtsveld dat uitdeint
Naar links en naar rechts,
En ik die daardoor nog steeds
Niets zie, hoe kan ik dan
Mijn blik vernauwen, immers
Dan pas krijg ik een helder beeld
Van de weerbarstige waarheid -
Door deze smalle koker…
Parijs wordt wakker (Parijs 1)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 285 Een vroege merel weerkaatst
door een hoge koker
van karige lucht.
De merel schrikt
van zichzelf.
(Parijs, mei 2010)…
Uit de Haiku-keuken
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 121 Zonder koker
wordt je nooit voorgeschoteld.
Niet waar, ovaal feit?
Als je 'con brio'
zijn kookkunst laat afkoelen,
proef je hoe HIJ heet...…
Opgeslagen verdriet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 145 Verdriet dat al bijna
Weer vergeten was,
Weggezonken in de
Golven van de tijd -
Maar wel degelijk opgeslagen
In de koker die ik niet zichtbaar
Maar wel altijd voelbaar bij me draag,
Onzichtbaar met mij verbonden,
En die bij het overlopen
Kokendhete stoom afblaast
Die mij ook nu nog
Levensgevaarlijk kan verwonden…
Aanjagen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 174 Echt enig idee van groot verlies
als cellen geschud
in koker?
Van de wereld afgesloten
omarmd door de hemel
De sterrenbeelden
nemen de Maagd
De Waterman
bezoedelt zowel kruis als kwaad
De gedachte
dooft plots het licht
aangewakkerd…
Kokerkijken
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.008 blindgeslagen door de dood
werkloos liggen de glazen
in een montuur
dat uit de tijd schuift
niemand neemt de bril op
waagt te zien
wat geen kijken is
door glas dat cilindrisch is
multifocaal en jampotdik geslepen
de dode had de goeie ogen
voor het doorzichtige stilleven
in zijn opengeslagen verpakking
verdicht tot inkijk in een koker…
Bericht aan de laatkomers
gedicht
4.0 met 2 stemmen 4.135 U bent te laat: wij zijn vertrokken.
als u goed luistert is misschien
de echo van een laatste voetstap
nog te horen. De rest is stof:
't geluid van vallend puin lijkt
louter van een afstand nog op lachen.
Op u viel niet te wachten;
de lichten zijn gedoofd,
zie maar dat u ons vindt.
Wij werden data in uw boeken,
wat u van buiten…
Windmolen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 762 Drie bladen wentelen rond de as
gelijkmatig zuigen ze wind
in de gestroomlijnde koker
door een kluwen van kabels
verbonden met fijne mazen
het net dat verdeelt
Groene stroom is verwekt
in vallei of poldervlakte
De baron die zich wentelt in blauw bloed
zeurt over de vervuiling van de horizon
de meeuw die zijn vleugels zou schenden
Hij…
Onderzoek
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 1.393 De koker ingeschoven
ontdaan van alle trots
ontkleed tot op het vel.
Mijn hersenen in kaart gebracht
het lillend hart
mijn weke buik
de knoken van 't skelet.
De onrust
vlug gesust:
het gave staal
een veilig graf
de gladde wand
een koele schoot.
Al snel stoot hij mij uit.…
Hersenanatomie
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 183 En ik als zoon en dokter
Haar hersens onderzoek
En de rapporten van
Collegae lees in die
Overbekende Latijnse
Benamingen - besef ik
Dat ook mijn moeder
Stof was waarin ik jaren
Lang gewoond heb - en zie
Mijn eigen definitieve
Afwezigheid - want ook
Ik besta daar niet meer
Ben voorgoed vertrokken
En kom terecht in een
Koker…
De achterkant van Rome
gedicht
2.0 met 22 stemmen 7.848 De achterkant van Rome is een koker
met harde stemmen, was die hangt te drogen.
Hier klinkt in mei een oude lente
met in de ochtend oud geluid
van duiven, terwijl de nacht blijft kleven
aan de stenen; er grauwt alleen
wat dag doorheen. Vanuit de kamers
is de hemel dicht; pas als je
uit het raam buigt, kiert hij
licht.…
afwikkelen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 132 afwikkelen deed ik
laag voor laag
maar heb het niet over
afstropen van vel
dat zou dan bloederig heten
of verwijderen van verband
gedraaid over en om al mijn
levenswonden
neen, de donkere kamer
waar licht schijnt
opdat het niet nacht lijkt
aldaar draai ik de film
uit de koker
en zie mijn leven
voorbij trekken
ben…
Ersatz
gedicht
2.0 met 16 stemmen 4.755 Ik vouw
mijn koker open, draag ongeslepen zonneglas.
Geen etalagepop die mij nog aanspreken zal.
Op zijn best sta ik op een leeg perron. Nu al dagen:
tussen twee auto's in. Geluidloos rinkelt alarmlicht.
Lieke zegt van pillen staan je ogen anders. Ik bedenk
de man die na zijn operatie plotseling pianospelen kan.…
Het niet weten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 De dood onderaan de lijst schraapt
mijn eelt van de dragers van de pion
die hier schrijft, voeten tillen niet meer
maar slijten als verstekelingen die bij verstek
niet worden gehoord
de weg van adem, vergezeld door kokers
gevuld met lood, gaat met lange halen die
de vlucht van een buizerd volgt op haar jacht
naar het aangeschoten wild
schitteringen…
ontspoord
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 331 en ze sporen verder
de mensen, de wensen
zonder horizonten,
er is geen eindstation in zicht
slechts een koker vol sporen
waar gewacht dient te worden
de mensen en verder hun wensen
talloze hokjes vol dromen
en of ze ooit uit zullen komen
wordt niet over gesproken
een mens, een mens, een mens
een trein, en af en toe
een vreemde lach,…
kaleidoskoop
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 194 Ik draai aan de koker en ik zie alsmaar weer
meer dierbare beelden van jou. Als ik daar niet
naar kijk, is het vooralsnog stikdonker, maar
uit de ether vang ik dierbare beelden op en
ik weet wel dat je meer dan een kaleidoscoop
bent, omdat onze geestesband boven aardse pijn
de liefde intact houdt.…
Tulp
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 772 De kiem waait uit een ver oosten
Naar het westers laagland
Een lelie in een bol gewikkeld
Vouwt zich pronkend open
Duikt als een ijle muze
In de koker van een gulle pen
Geliefd in herboren tuinen
Werd zij het blauwbloedig teken
Toen de hofdames hun japon versierden
Een kelk als accent voor het decolleté
Terwijl de zonnekoning smaalt…
Apocalyps
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 827 Verschroeiende muskieten,
Haatlarven van doldrieste wezens,
Verblijven blind in hun
Verborgen kokers.
Hun opzichtig met sterren
Bezaaide lijven verbergen
Het apocalyptische gif.
Eén druk verder wacht het
Onbeschermde leven,
Hoopvol in zijn wenkend noodlot,
Op een onbezoedeld bestaan.…
Zang (Amaril, had ik haar uit uw tuitje)
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.517 Amaril, had ik haar uit uw tuitje,
‘k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje,
Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen,
Land tegen land overeinde kan hitsen
En beroofde de listige stoker
Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker.…
Panopticum
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 900 Het oog dat alles ziet
Elke blik, zucht of schreeuw,
Is eindelijk onder de mensen
Elke streling of nare trek
Elke trilling van de huid
Het goudstof van uw wensen
Pure data voor een
Zwerm van slimme bots,
Wervelend om onze lijven
Als in een koker geschoven
Is er geen ontkomen aan
Dit grote schrijven
Als maden snuffelen zij
Aan het…
In mij woont de tijd
gedicht
2.0 met 10 stemmen 5.426 waar in mijn lichaam wonen de geuren
van Brazilië of van pepermunt op zondag
zuinig en voorzichtig geschoven uit
en gewikkeld in een koker van zilverpapier
nog ruikend naar gemorste Eau de Cologne
waar bleven de stemmen die klonken
achter geblindeerde vensters waar uit
kleine maansikkels het spaarzame licht
verloren ging in de veel te grote…
Paradijsdagen
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 106 Kokers in de keuken, koters in de tuin
het is feest in het buitenhuis
samen eten en praten
aan een lange tafel, zo
zou het altijd mogen zijn
wij zijn het leven
dankbaar, de zon en de regen
het zachte bed van een lief lichaam
schoonheid om ons heen
Alleen bij oom Somber en tante
Precies breken frustraties los
over…
Naamloos
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 426 Het blijft een open brief
Waarom gieten we verzen in een mal van gips
met de ijdele hunker om later ook nog
de versteende vrucht na te proeven
het sap, de schil versneden op de tong
Waarom schenden we ons gebit
aan de blanke pit
We verzegelen het bericht
noemen het een gedicht
Opgerold perkament in een koker gepropt
een Save Our Souls…
m'n lief amaliaatje
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 704 eerlijk waar of doe jij maar
om deze man als ballon
doen stijgen naar de zon
in loze vlucht zien dalen
in ijlheid mist verdwalen
dank je hoor nicotine maatje
schrik verslik je niet
in brood dronken scharrel
rook in ons verschiet
bedwelmt lief amaliaatje
de man door je mangel
met gesteven angel
houdt de roker z’n
peuk wel in de koker…
Beschaving van de versierde mens
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 177 in papua nieuw guinea
wonen kleurrijke oerwoudmensen
ik zag het op tv dus het is waar
de dansende man
had zich getooid met veren
van de paradijsvogel
en zijn ding was veilig
opgeborgen in een koker
die vrolijk op en neer ging
de vogel zelf zit in de boom
met zijn veren te pronken
om een vrouwtje te lokken
even verder op komt de…
flamenco
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.135 haar deeg deint in het korset van satijn
een hoekig en stijf kleed dat haar lijnen
in een koker dwingt, een huls die splijt
als zij haar speer in de berm plant
want ze verkiest het lijf aan lijf gevecht
toch houdt zij iets achter
in de voering van haar kameelharen mantel
knelt het vlindermes
alsof ze broedt op een ei van glas
waarin haar…
feeën of heksen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 474 bijbelvaste lieden bewezen
de paddestoel is niet te lezen
in het Goddelijk Scheppingsverhaal
en wat Hij niet noemt
heeft geen recht van bestaan
heksenkring is dus de naam
de zwam zit in de verdomhoek
door dit Heilige Boek
in Stonehenge verzorgen ook
ondergrondse zwamvlokken
centraal aangestuurd
door kokers boven de grond
zulke onbijbelse…
LICHT
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 180 een queeste met flonkerend floret
naar het schimmenrijk waar
engelen geduldig offers roosteren
boven zachte vuren
een reis naar hoge hemelse vlakten
van euforie en wanhoop tegelijk
hoekige stormgoden gewapend
met kokers vol rechtlijnige pijlen
doemen in bruin-grijze tinten op
waar is boven wat onder en opzij
verre melancholische klankdichten…
Uit de kast
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 172 Vervloekt onomwonden de schrijnende
onrust in de vruchtloze morgenstonden,
gehoon van de sater bij ironische manen
als weer geen vorm of toon gevonden is,
een nieuwe weg zal banen, ver bij hem
vandaan, komen beide seksen uit één koker,
animus en anima, dichter bij hem staan,
dan wordt geluk hem niet ontnomen
en is de ware poëzie weer…